Fireworks ระหว่างเรา และดอกไม้ไฟ (2017) [พากย์ไทย บรรยายไทย]

 

 

ด้วยความที่หนังเป็นงานที่หยิบยืมมาจากพลอตทีวีซีรีส์ชื่อเรื่องเดียวกันเมื่อปี 1993 ของ ชุนจิ อิวาอิ เจ้าพ่อหนังอินดี้เหงาบีบคั้นใจอย่าง Love Letter และ All About Lily Chou-Chou  จึงทำให้หนังเรื่องนี้จะไม่ใช่อนิเมชั่นธรรมดา ๆ แน่นอน ใครเป็นแฟนอิวาอิคงเข้าใจได้ดี

 

 

 

 

ถ้าเนื้อเรื่องเล่าเพียงเท่านี้คงเป็นหนังอินดี้เหงา ๆ มีดราม่าและความโรแมนติกแบบวัยรุ่นแน่ ๆ ทว่าตัวอนิเมชั่นกลับทะเยอทะยานไปไกลกว่านั้นอีก โดยหลังจากความผิดพลั้งครั้งแรกของโนริมิจิที่ทำให้นาซึนะถูกทางบ้านลากตัวกลับบ้านไป เขาก็ขว้างลูกแก้วของนาซึนะทิ้งด้วยความโกรธ และนั่นทำให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น เวลาถูกหมุนกลับไปยังจุดเปลี่ยนของเหตุการณ์ตามที่ใจโนริมิจิคิดขึ้นว่า ถ้าตอนนั้นฉันไม่ทำแบบนั้น แต่ทำแบบนี้จะเป็นยังไง ซึ่งนี่เองคือเนื้อแท้ของเนื้อเรื่องที่พยายามพูดอย่างลึกซึ้งและรวดร้าวในตอนท้ายว่า เราไม่ควรปล่อยให้โอกาสผ่านพ้นมือไปเมื่อมันมาถึง เพราะมันจะผ่านเลยไปอย่างไม่ใยดีใด ๆ

 

ด้วยความซับซ้อนของการเล่าเรื่องนี้เองทำให้มันเป็นไซไฟที่ปลายเปิดพอสมควร เพราะหนังไม่ได้อธิบายการทำงานของลูกแก้วหรือที่มาที่ไปของมันนัก ไม่ต่างจากวัตถุดำในหนัง 2001: A Space Odyssey นั่นยังรวมถึงการย้อนกลับไปแต่ละครั้งก็ยังไม่แน่ชัดว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงหรือเพียงความทรงจำ ความคาดหวังของตัวละครเท่านั้น เช่นเดียวกับ Inception ที่ผู้ชมต้องสังเกตดอกไม้ไฟและความผิดปกติของเหตุการณ์ ซึ่งเป็นเหมือน โทเท็ม ของหนังเอาเองว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง หรือเรากำลังตกอยู่ในหัวของตัวละครตัวไหนกันแน่ ซึ่งสุดท้ายมันจึงท้าทายการรับชมและชวนให้ถกเถียงกันอย่างสนุกสนานด้วยหลังเรื่องราวได้จบลง

 

แต่ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าเราจะตีความอย่างไร อย่างหนึ่งที่เราจะรู้สึกคือ ความเสียดายโอกาสที่หลุดลอย ความเหงา และความขมปนหวานของเรื่องราวสุดบรรเจิดนี้อย่างแน่นอน

หนังกำกับโดย อากิยูกิ ชิมโบ จากเรื่อง Sangatsu no Lion ตราบวันฟ้าใส  และ ทาเคอุจิ โนบุยูกิ คีย์อนิเมเตอร์จากเรื่อง Spirited Away ทำให้ได้ผลงานภาพที่มีเอกลักษณ์มาก ๆ เช่นการเน้นดวงตาของตัวละครที่เป็นกุญแจบางอย่าง และมุมกล้องที่แปลกใหม่หลายอย่างที่ช่วยในการตีความร่วมด้วย โดยรวมแม้หนังจะดูดีมากแต่หนังก็มีจุดพร่องในหลายจุดเช่นการใช้ภาพลายเส้น 2 มิติ ผสมกับซีจีกับ 3 มิติ ยังดูลอย ๆ ในหลาย ๆ ฉาก  การพากย์เสียงที่ไม่เข้ากับตัวละครนักโดยเฉพาะเหล่าตัวละครชายที่เสียงแก่เกินตัวมาก ซึ่งในทางหนึ่งมันก็เปิดข้อถกเถียงเหมือนกันว่าผู้สร้างจงใจให้เป็นเช่นนั้นเพื่อบอกว่าทั้งหมดเป็นเพียงความคิดคำนึงของโนริมิจิในวัยผู้ใหญ่หรือไม่ แต่ระหว่างดูมันก็ชวนสะดุดหูทุกครั้งเช่นกัน เรียกว่าเป็นดาบสองคมทีเดียว

 

 

สิ่งที่ต้องชมนอกจากภาพและการเล่าเรื่องเหนือชั้นแล้ว คือบทเพลงในเรื่องนั้นไพเราะมาก ๆ เป็นอีกครั้งที่เราได้ฟังเพลง Forever Friends ของ Daoko ซึ่งคัฟเวอร์จากต้นฉบับของ REMEDIOS ที่ร้องไว้ครั้งเป็นฉบับทีวีซีรีส์ด้วย ในแบบการตีความที่ชวนน้ำตาไหลมาก ๆ ครับ