ดูหนัง “อาเมียร์ ข่าน” เปิดโลกกว้างให้เด็กช่างคิด!! ใน “Tarre Zameen Par” 2007 เต็มเรื่อง

Taare Zameen Par(2007) สร้างโดยอาเมียร์ ข่าน(Aamir Khan)สตูดิโอ กำกับและรับบทนำเอง ร่วมกับน้อง Darsheel Safary (รับบทอิชาน สวัสตี - Ishaan Awasthi) ภาพยนตร์มีชื่อภาษาอังกฤษน่ารักๆว่า "Like Stars on Earth" แปลจากภาษาฮินดีว่า 'ดวงดาวบนโลก' เพื่อเปรียบว่าเด็ก ๆ เป็นเหมือนดวงดาวบนโลกและเด็กทุกคนมีความพิเศษในแบบของตัวเอง 

ภาพยนตร์เปรียบเสมือนกระจกของสังคมที่เราอาศัยอยู่ ในขณะที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาษาฮินดีกำลังติดตามประเด็นทางสังคมของอินเดียอย่างต่อเนื่อง และเป็นที่รับรู้ว่ามีบุคคลที่พิการทางร่างกายและจิตใจอยู่อีกมาก ดังนั้นภาพยนตร์บอลลีวูดหลายเรื่องจึงพยายามผลิตผลงานที่ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับเรื่องความพิการด้วยความอ่อนไหวและความเห็นอกเห็นใจเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญในการเปลี่ยนการรับรู้ของผู้คนและสังคมโดยรวมไปสู่ความเข้าใจที่แตกต่างอีกด้วย อาทิ ภาพยนตร์เรื่อง Zero ที่นำแสดงโดย Shah Rukh Khan หนึ่งในสามข่านผู้ยิ่งใหญ่ของวงการบอลลีวูด ในการรับบทคนแคระ / Hrithik Roshan และ Yami Gautam starrer ในภาพยนตร์เรื่อง Kaabil กับบทคนตาบอด หรือ 'ความบกพร่องทางสายตา'

     จริงๆทุกคนน่าจะรู้จักอาเมียร์ ข่านแหละ ทั้งจากหนังอินเดียชื่อดังที่รู้จักในบ้านเราอย่าง PK , Dangal , 3idiot , Laagan (ซึ่งเราก็แนะนำให้ไปดูทุกเรื่องที่อาเมียร์ ข่านแสดงนั่นแหละ แล้วจะหลงรักผู้ชายคนนี้กับทุกบทบาทที่เขาแสดง) อาเมียร์ ข่านสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ให้กับเด็กที่เป็นโรคบกพร่องทางการเรียนรู้อย่าง Dyslexia - ปัญหาของโรคนี้คือลำบากในการสะกดคำ การอ่านซึ่งต้องใช้เวลาในการอ่านทีละนิด ไม่สามารถอ่านอย่างรวดเร็ว การเขียนคำ การออกเสียง เป็นต้น ซึ่งปัญหาดังกล่าวยังส่งผลให้บุคคลที่มีความบกพร่องด้านนี้เป็นโรคสมาธิสั้นสมาธิสั้น (ADHD) เกิดความผิดปกติของภาษา การพัฒนาและจดจำตัวเลขได้ยาก ยกตัวอย่างเช่น เด็กที่มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้อย่างดิสเล็กเซีย โดยทั่วไปจะใช้เวลาครึ่งปีในการอ่านจำนวน ตัวเลข หรือคำเดียวกันกับที่เด็กคนอื่นอ่าน เด็กปกติอ่านหนึ่งวัน แต่เด็กที่เป็นดิสเล็กเซียอาจจะต้องอ่านถึงครึ่งปี 

      ดิสเล็กเซียอาจจะเป็นโรคที่รู้จักกันดีในตะวันโลก ท่วาในอินเดียที่มีประชากรหลายล้านคน และคนจำนวนมากยังอยู่เส้นต่ำกว่าความยากจน ขาดทั้งทรัพย์สินและความรู้ อาเมียร์จึงสร้างมันเพื่อส่งสารแก่ผู้ชมว่าเด็กเหล่านี้ต้องดำเนินชีวิตอย่างไร ต้องผ่านความยากลำบากอย่างไร แล้วเราสามารถช่วยเหลือพวกเขาอย่างไรได้บ้าง ดิสเล็กเซียไม่ใช่ความพิกรพิการ เราสามารถดูแลเด็กๆเหล่านี้ได้ โดยไม่จำเป็นต้องบังคับให้พวกเขาอ่านเขียนหนังสือ หรือบีบบังคับเพื่อให้เขาปิดบังความบกพร่องของตนเอง ซึ่ง Matthew H. Schneps ก็ได้เขียนบทความลงเว็บไซต์ที่ชื่อว่า Scientific American  ในหัวข้อ "The Advantages of Dyslexia" เพื่อย้ำว่าดิสเล็กเซียไม่ใช่โรคร้าย ทว่าเราสามารถพัฒนาเด็กเหล่านี้ให้กลายเป็นอัจฉริยะ ซึ่งนักแสดงฮอลลีวูด และผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดังก็มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้หลายคนก็ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า การบกพร่องทางการเรียนรู้ไม่ใช่อุปสรรคในการกีดขวางความสำเร็จ เช่น 

• Steven Spielberg ผู้กำกับฉายาพ่อแม่แห่งฮอลลีวูด สปีลเบิร์กเล่าว่าเขาไม่ทราบว่าตัวเองมีภาวะดังกล่าวจนกระทั่งอายุได้ 60 ปี
• Muhammad Ali เป็นแชมป์มวยรุ่นเฮฟวี่เวทในตำนาน การต่อยของอาลีได้รับการขนานนามว่า “ลอยได้เหมือนผีเสื้อ” และ “ต่อยราวกับผึ้ง” อาลีเองอ่านหนังสือแทบไม่ออกเพราะดิสเล็กเซีย
• Richard Branson อภิมหาเศรษฐีของอังกฤษผู้ก่อตั้ง  Virgin Group และมีบริษัทในเครืออีก 400 แห่ง ทั้งสายการบิน ค่ายเพลง
• Jay Leno พิธีกรตลกและอดีตพิธีกรรายการ The Tonight Show
• Keira Knightley นักแสดงชาวอังกฤษ นางเอกภาพยนตร์คลาสสิคอย่าง Pride & Prejudice / ภาพยนตร์ Begin Again
• John F. Kennedy ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาคนที่ 35 นอกจากภาวะดิสเล็กเซียแล้ว JFK ยังมีอาการปวดหลังเรื้อรังอีกด้วย ทว่าก็ยังสามารถเข้าเรียนที่ฮาร์วาร์ด เป็นทหารในกองทัพเรือช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง(WWII) ต่อมาเป็นสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา ประธานาธิบดีคนที่ 35 ของสหรัฐอเมริกาในปี 1961

      สเน่ห์ของหนังไม่เพียงฉายภาพเด็กชายวัย 8 ขวบที่ต้องเผชิญกับความบกพร่องทางการเรียนรู้ การต่อสู้ในโรงเรียนและบริบทแวดล้อมรอบข้าง แต่ยังเสนอภาพของ "การแข่งขัน" ทางสังคมซึ่งมีอิทธิพลทั้งในอินเดียและแถบเอเชีย ราวกับเป็นลักษณะเฉพาะของคนเอเชียไปแล้วที่ผู้ปกครองกดดันให้ลูกเก่งในทุกด้านของชีวิต โดยเฉพาะการเรียน เด็กต้องตั้งใจเรียนให้เก่ง เป็นที่หนึ่งในทุกการแข่งขันเพื่อแสวงหาโอกาสที่มากกว่า เด็กหลายคนถูกปล้นความสุขในวัยเด็กโดยพ่อแม่ผู้ปกครองที่เชื่อว่าการเป็นที่หนึงคือทุกสิ่ง (แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าโลกใบนี้มันช่างโหดร้ายนัก ที่คนเรียนเก่งมีโอกาสมากกว่าจริงๆ) ไม่ต้องพูดถึงการเห็นอกเห็นใจ แค่ความอดทนเล็กๆต่อคนเรียนช้าก็หาได้ยาก โดยภายหลังที่ภาพยนตร์ออกฉาย ทำให้เกิดการรับรู้ถึงปัญหาของดิสเล็กเซีย และกระตุ้นให้เกิดการสนทนากันอย่างเปิดเผยมากขึ้นในหมู่ผู้ปกครอง นักกิจกรรม

     ภาพยนตร์เรื่องนี้ยาว 165 นาที ถือว่ายาวมากเพราะชั่วโมงแรก เล่าถึงเด็กชายตัวน้อยที่ต้องต่อสู้คนเดียว โดยที่ผู้ปกครองเองก็ไม่เข้าใจถึงความบกพร่อง ครูตัดสินว่าเด็กชายคิดผิดเพียงเพราะไม่ตอบคำถามตามหนังสือ .. พอถึงตรงนี้เราเห็นการเรียนแบบท่องจำ ระบบการศึกษาที่น่าอดสู ถ้าตอบไม่ตรงตามตำราเรียนเท่ากับผิดสถานเดียว ไม่ให้คิดนอกกรอบหรือแสดงความคิดเห็นไปมากกว่านี้