เรื่องนี้ Eli Roth ทำเพื่อคารวะหนังแนว “เปรตเดินดิน กินเนื้อคน” ครับ ดังนั้นผลที่ได้มันเลยแหวะเต็มที่ชนิดที่คอหนังแนวนี้น่าจะโอเค แต่ถ้าใครรับไม่ได้ก็บอกแต่เนิ่นๆ เลยครับว่าอย่าดูดีกว่า เดี๋ยวจะเครียดเกร็งและพาลอ้วกได้
พล็อตว่าด้วยกลุ่มนักศึกษาที่ตั้งใจเดินทางไปป่าอะเมซอนเพื่อต่อต้านการรุกรานผืนป่าและการกวาดล้างชนพื้นเมืองของพวกนายทุน แต่แล้วพวกเขาก็ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตก ก่อนจะถูกจับไปโดนชนพื้นเมืองนั่นแหละ
และชนพื้นเมืองที่ว่าก็เป็นมนุษย์กินคนครับ ดังนั้นพวกเขาก็เลยต้องกลายเป็นอาหารแบบรายคนในเวลาต่อมา
สารภาพว่าระหว่างดูนี่ผมตระหนักเลยครับว่าไม่ชอบหนังสยองแนวแหวะจัดๆ สักเท่าไร คือเมื่อก่อนก็ดูนะครับ แต่ตอนนี้ดูแล้วรู้สึกไม่แฮปปี้ในการดูเหมือนเมื่อก่อน ไม่รู้เพราะอายุมากขึ้นหรืออะไร หรือมุมมองชีวิตเปลี่ยนไปก็ไม่รู้ เลยรู้สึกว่าตัวเองคงไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายสำหรับหนังเรื่องนี้
แต่หากใครชอบหนังแหวะ ผมว่าท่านจะเพลินกับหนังครับ ช่วงต้นๆ ผมชอบนะ พวกความเขียวขจีของต้นไม้มันดูสวยงามดี แต่พอครึ่งหลังนี่ก็จัดเต็มเรื่องความแหวะครับ ทั้งฉีก ทั้งทึ้ง ทั้งควัก ทั้งเสียบ เฮ่อ ดูแล้วสัมผัสได้เลยว่าเส้นเลือดมันขึ้นด้วยความเครียดครับ กดดันจริงๆ
ก็คงเขียนไม่ยาวล่ะครับ เพราะสรุปได้สั้นๆ เลยว่าใครชอบหนังแหวะก็จัดไป จะดู BD ชัดๆ เลยก็แล้วแต่ เพราะหนังฉีกทึ้งกันจนเลือดแดงฉานจริงๆ แต่ถ้าใครไม่แนวก็ข้ามได้ครับ อย่าฝืนดูเลย เดี๋ยวจะเครียดเปล่าๆ
ส่วนผมดูแบบเรื่อยๆ ครับ ยอมรับว่าโหดเยอะอยู่ แต่ส่วนหนึ่งคงเพราะรสนิยมผมไม่นิยมลาบเลือดเหมือนสมัยก่อนแล้ว ก็เลยไม่ถึงการโปรดปรานอะไรมากมาย
อีกอย่าง ขัดใจตอนจบครับ ^_^ อันนี้ขอสปอยล์หน่อยแล้วกัน ใครไม่อยากทราบอย่าตามไปอ่านข้างล่างนะครับ
ก่อนจะพูดเรื่องขัดใจ ผมขอพูดเรื่องที่รู้สึกว่ามันเป็น “ตลกร้าย” ของหนังก่อนแล้วกัน คือพวกนักศึกษาไปช่วยชาวพื้นเมืองให้รอดพ้นจากการถูกรุกรานใช่ไหมครับ ซึ่งครึ่งเรื่องแรกเราจะได้เห็นการปฏิบัติภารกิจของพวกตัวเอกที่ไปเอาตัวเข้าขวางพวกก่อสร้าง และพวกถางป่า แล้วพวกเขาก็ทำสำเร็จนะครับ ช่วยขวางได้จนพวกนั้นล่าถอยไป
แล้วไงครับ ไปๆ มาๆ ในเวลาต่อมาพอเครื่องตก พวกเขาก็โดนชนพื้นเมืองที่พวกเขาช่วยนี่แหละจับไปกิน เออ ตลกร้ายดีครับ
คือถ้าจะมองว่าพวกตัวเอกเจอเหตุการณ์ “อวสานโลกสวย” เข้ากับตัวก็คงได้ ประมาณว่าโลกสวยกันนักใช่ไหม อยากช่วยชาวป่านักใช่ไหม เป็นไงล่ะ โดนคนที่ตัวเองช่วยฉีกทึ้งกินเลย อยู่บ้านดีๆ ก็ดีอยู่แล้ว
ประเด็นนี้ทำให้นึกถึงฉากเปิด 28 Days Later น่ะครับ คล้ายกันเลย พวกรักษ์โลกไปปล่อยสัตว์ทดลอง หารู้ไม่ว่ามันคือการเปิดประตูสู่อภิมหาหายนะของโลก มันอาจจะจริงครับที่คนผิดต้นเรื่องคือนักวิทยาศาสตร์ที่ทดลองเรื่องนี้ แต่พวกที่ไปเปิดกรงปล่อยลิงติดเชื้อออกมาแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ก็มีส่วนในความหายนะนั้นเหมือนกัน
อดคิดไม่ได้นะครับว่าในโลกปัจจุบันนี้มันก็มีเหตุการณ์ทำนองนี้เกิดอยู่เรื่อยๆ เหมือนกัน คือเราทำสิ่งที่เราคิดว่าดี แต่สุดท้ายแล้วมันอาจส่งผลในทางตรงกันข้ามก็ได้
ส่วนตอนจบที่ขัดใจนั่นก็คือการที่เจ๊นางเอกที่รอดมาดันปกป้องคนป่าต่อ คือผมเข้าใจนะว่ามันเกิดได้หลายเหตุผล เช่น ทำไปเพื่อปกป้องสิ่งที่ตัวเองทำหรือสิ่งที่ตัวเองเชื่อ, ทำเพราะยังคงโลกสวยต่อไปเรื่อยๆ หรืออาจจะเข้าใจในมุมว่ามันคือวิถีของชนพื้นเมืองที่เราไม่ควรไปตัดสิน ฯลฯ แต่บอกตรงๆ ว่าขัดใจในอารมณ์จริงๆ เชียว
แต่ก็นั่นแหละครับ ไม่แน่ว่า Roth เขาอาจจงใจทำให้เรารู้สึกยังงั้นก็เป็นได้ ^_^
แต่ขัดใจจริงๆ นะ -_-
