I Saw The Devil เกมโหดล่าโหด (2010) [พากย์ไทย]

I Saw The Devil (2010) เกมโหดล่าโหด

ทุกสิ่งที่ปรากฏในภาพยนตร์เรื่องนี้คือความรุนแรง แต่ถามว่ารุนแรงแค่ไหนกลับเป็นรุนแรงเชิงอารมณ์เพราะฉากชวนหวาดเสียว เลือดเจิ่งนองทั้งหลายหากสังเกตดีๆ แทบไม่มีฉากไหนที่เห็นแบบซึ่งหน้า(มีบางฉากเล็กน้อย) เพราะเทคนิคมุมกล้อง และลำดับภาพที่ทำให้ฉากรุนแรงทั้งหลายไม่ได้เสนอออกมาแนวลาบเลือดแต่กลับสร้างอารมณ์ให้คนดูต้องเบือนหน้าหนีได้นับว่าเป็นความเก่งฉกาจของ คิมจีวุน ผู้กำกับคนนี้ทีเดียว

ทั้งเรื่องเราจะเห็นว่า โซยุน นั้นหมกหมุ่นอยู่กับการตามล่า คนคนหนึ่งที่ฆ่าภรรยาของเขา และวิธีการของเขาคือการใช้ความรุนแรงทุกครั้ง มีเพียงสิ่งเดียวที่เราจะสงสัยตลอดเรื่องคือ ทำไม โซยุน กลับเลือกที่จะใช้ความรุนแรง และปรากฏตัวทุกครั้งที่ จางคุน ซุล ก่อเหตุเรียบร้อยแล้ว แต่ก็จะไว้ชีวิตและปล่อยเขาไป เราจะมาทราบภายหลัง นั่นคือ โซยุน ต้องการที่จะให้ จางคุน ซุล รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขามีความสุขในสิ่งที่เขาได้ทำ เขาจะพบกับความทรมานแบบหาสิ่งไหนเทียบไม่ได้ ชนิดที่เรียกว่าตายทั้งเป็น หากเขายังอยู่

เนื่องจากทักษะของโซยุนในหน่วยข่าวกรองนั้นคือสิ่งที่ทำให้โซยุนได้เปรียบ ทั้งเรื่องของการดักฟัง เครื่องติดตาม แต่จางคุน ซุล เองก็มีทักษะและความฉลาดเทียบเท่าโซยุน และพลิกสถานการณ์ให้กลับมาเป็นมวยรุ่นเดียวกันได้ภายหลัง (พร้อมคนตายเป็นเบือบูชายัญการล้างแค้นนี้ตลอดเรื่อง) อีกทั้ง การแก้ปัญหาแบบเอาคืนของ จางซุน ชุล ก็เล่นเอาโซยุนตกที่นั่งลำบากเช่นกัน

เราจะเห็นการจองเวรด้วยความรุนแรง และเลือดปรากฏตลอดเรื่องนี้

แต่หากจะให้ทบทวนกันดีๆ หากเราได้รับชมภาพยนตร์คู่แฝดของมัน The Chaser เราจะเห็นว่าบางครั้งระบบ และกระบวนการ มันก็ช้าเกินกว่าที่จะจัดการอะไรกับกากเดนพวกนี้ แต่เมื่อโซยุนเลือกที่จะไม่ใช้ระบบ และกระบวนการเข้าจัดการก็กลับกลายเป็นว่า โซยุน เองก็ไม่ต่างอะไรกับ ฆาตรกรในเรื่องนี้อย่าง จางคุน ซุล ในแง่ของการฆ่า ทำร้ายคน และปล่อยให้คนชั่วกระทำชำเราเหยื่อจนตายก่อนหลายคนตามอำเภอใจ

ฉากสุดท้าย คือไฮค์ไลท์ที่เล่นเอาคนดู “จิตตก” ได้ถึงขีดสุดกับสิ่งที่ โซยุน กระทำลงไปกับ จางซุล ที่เล่นเอาเรื่องของศีลธรรมความเป็นคนมาให้คนดูได้คิดไม่ตกกันแบบซึ่งๆ หน้าซึ่งเป็นการล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบ แต่อย่างที่บอกครับ การเลือกตามล่าปิศาจ ด้วยการเป็นปิศาจ นั้นไม่ใช่ทางออก การจองเวรของโซยุนทำลายทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเขา คนรอบข้างที่เขารัก เพื่อนฝูง หน้าที่การงานที่กำลังไปได้สวย และที่สำคัญคือ “จิตวิญญาณ” ความเป็น “คน” ของเขานั่นเอง

ท้ายสุดแล้ว การร้องไห้ในตอนจบของโซยุน ไม่ใช่การร้องไห้ดีใจที่ได้ล้างแค้นให้กับภรรยา หากสังเกตดีๆ การร้องไห้ของเขาคือความเจ็บปวดที่ได้กระทำลงไป ไม่มีเสียงร่ำไห้ ไม่มีแม้แต่น้ำตาแห่งอารมณ์ ความเป็นคนของเขาได้หายไปอย่างหมดสิ้น เขาได้เห็นปิศาจแล้ว นั่นคือตัวเขาเอง

เพราะการล้างแค้นไม่ช่วยอะไรนอกเสียจากการสร้าง ปิศาจ ตัวใหม่ขึ้นมาจากคนธรรมดาคนหนึ่ง #เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร