I Am the Pretty Thing That Lives in the House ฉันคือสิ่งมีชีวิตที่งดงามที่สุดในบ้านหลังนี้ (2016) [บรรยายไทย]

หนังเรื่องนี้ บอกได้เลยครับว่าต้องมีคนตะโกนออกมาดังๆ ว่า “ชอบ” แต่ขณะเดียวกันก็ต้องมีคนบ่นออกมาดังๆ ว่า “น่าเบื่อ” (และมีแนวโน้มว่าคนที่บ่นว่าเบื่อ อาจมีในปริมาณที่มากกว่าครับ)

ส่วนผมถือว่ากลางๆ ครับ หนังมีจุดน่าสนใจอยู่พอตัว มันคือหนังสยองหลอนแบบกินบรรยากาศครับ ช้าๆ เนิ่บๆ อึนๆ ประหนึ่งว่ากำลังค่อยๆ สูบตัวเราไปทีละนิดๆ เราจะรู้สึกอึดอัด หวาดผวาทีละน้อย

แต่สำหรับบางคนอาจรู้สึกว่า “มันน่ากลัวตรงไหนเนี่ย” เพราะมันไม่ได้มีฉากสยองตุ้งแช่ (คือมี แต่น้อยครับ) มันไม่ได้มีผีหลอกแบบเต็มๆ ไม่ได้โผล่มาทั้งตัวแล้วคลานมาฆ่าอะไรแบบนั้น มันคือตัวละครตัวหนึ่งที่อยู่ในบ้านเงียบๆ หลังหนึ่ง กับบรยากาศหลอน และลึกๆ เธอก็แน่ใจว่า มันต้องมีผีแน่ๆ

ตัวเอกคือ ลิลี่ (Ruth Wilson) ที่มาเพื่อดูแลไอริส บลัม (Paula Prentiss) นักเขียนนิยายลึกลับที่ตอนนี้ชราภาพมากจนช่วยเหลือตัวเองแทบไม่ได้ และลิลี่ก็พบว่าบ้านหลังนี้มันช่างอึมครึม น่ากลัว และเริ่มมีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้นกับเธอ

มันคือหนังบ้านผีสิงน่ะครับ แต่ไม่ได้สยองโหด มันค่อยๆ เดินเรื่องไปช้าๆ ซึ่งผมเข้าใจคอนเซปต์นะ มันคล้ายๆ หนังอย่าง The Shining หรือหนังผีในปราสาทกอธิคสมัยก่อน เพียงแค่ว่าเหตุเกิดในบ้าน ไม่ใช่ในโรงแรมใหญ่โตหรือปราสาทเท่านั้น

ระหว่างดูอารมณ์มันเหมือนเวลาเราไปอยู่ในบ้านสักหลังหนึ่งที่เราไม่คุ้น แต่ต้องไปอยู่คนเดียวน่ะนะครับ อยู่แบบเงียบๆ ไม่มีทีวีดู ไม่มีมือถือให้เล่น ไม่มีเน็ตให้ต่อ เราต้องอยู่กับบ้าน กำแพง โต๊ะเก้าอี้ อยู่กับความเงียบ… อยู่ไปนานๆ ก็น่ากลัวนะ

ความน่าสนใจคือการสร้างบรรยากาศนั่นล่ะครับ อย่างตอนเปิดเรื่องก็ถือว่าทำได้หลอน จนแอบหายใจไม่ทั่วท้องเหมือนกัน แต่จุดอ่อนสำคัญคือหนังเดินเรื่องช้าถึงช้ามาก จริงๆ คือมันแทบไม่มีอะไรให้เดินเรื่องน่ะครับ หลักๆ มันคือการถ่ายทอดอารมณ์ของลิลี่ระหว่างไปอยู่ในบ้านหลังนั้น

จริงๆ มันก็เหมือนๆ จะมีปมเกี่ยวกับบ้านอยู่น่ะครับ แต่หนังไม่ได้เดินเรื่องแบบสืบสวนแต่อย่างใด พวกปมที่ว่าก็เป็นการเล่าผ่านปากตัวละครมากกว่า ดังนั้นหากใครคาดหวังหนังไขปมสยองเกี่ยวกับประวัติบ้านก็ลดความคาดหวังได้ครับ

เอาจริงๆ คือผมรู้สึกก้ำกึ่งนะ ดูแล้วมันชอบในบรรยากาศ ชอบในแนวคิด และชอบในสไตล์ที่ถือว่าคนทำกล้าหาญมากที่ทำหนังแบบนี้ออกมา เพราะเอาเข้าจริงแล้ว โอกาสที่หนังจะโดนด่านี่มีเยอะมาก เพราะหนังมันอืดช้า ช้าจนคนที่ชอบดูหนังกินบรรยากาศอย่างผมยังรู้สึกว่าช้าเกินไปเลยครับ


 

ดังนั้นใครไม่ชอบหนังอืดๆ ช้าๆ ไม่หวือหวาล่ะก็ ผมไม่แนะนำเรื่องนี้ครับ เพราะมันจะทำให้คุณเบื่อได้แน่ๆ หรือถ้าจะลองดูสักนิดสักหน่อยก็ไม่ว่ากัน เผื่อจะถูกจริตขึ้นมา แต่ต้องบอกก่อนครับว่ามันไร้ความหวือหวาตื่นเต้นจริงๆ นะ

แต่หากคุณชอบหนังสยองแบบช้าๆ ก็อยากลองครับ อย่างผมนี่แม้โดยรวมๆ จะไม่ถึงกับชอบอะไรมากมาย แต่ก็รู้สึกโอเคที่ได้ดูนะ มันคืออีกรสหนึ่งของหนังสยองที่ไม่ค่อยมีคนทำออกมาเท่าไร เหมือนเขาทำออกมาเน้นให้เราเอาไปหลอนเองน่ะครับ ประมาณว่าถ้าใครดูแล้วโดนจริตเข้า ก็อาจทำให้กลับไปหลอนในบ้านตัวเองเลยล่ะ

สำหรับผมก็อย่างที่บอกครับ รู้สึกกลางๆ ต้องใช้ความอดทนในการดูพอสมควร ซึ่งหนังมีดีเรื่องบรรยากาศ ความหลอนลึกๆ กินบรรยากาศช้าๆ แต่จุดอ่อนก็คือความช้าเกินนี่แหละครับ และจะว่าไปหนังยังไม่มีโฟกัสแบบชัดๆ ให้เราติดตาม ประมาณว่ากินบรรยากาศเที่ยวชมบ้านผีสิงเป็นหลัก แต่พวกปมหรือเนื้อเรื่องไม่มีจุดให้ติดตามแบบชัดเจนนั่นเอง

แต่ของแบบนี้ ถ้าลองได้ก็ลองเลยครับ