Brigsby Bear บริกสบี้ แบร์ (2017)

Brigsby Bear (2017) บริกสบี้ แบร์

หนึ่งในเส้นเรื่องหนังที่ถูกทำกันออกมามากในช่วงเวลาหนึ่งเลยก็คือเรื่องของการย้อนเวลาหวนคืนไปแก้ไขอดีต หนังผู้ใหญ่ที่หัวใจยังเป็นเด็กและโหยหาวันอันหอมหวาน ซึ่งมันสะท้อนภาพความจริงของโลกและวิกฤติคนวัยเบญจเพสหรือลากมาจนถึง 30 กว่า กับการต้องเผชิญกับเครื่องหมายสำคัญของสิ่งที่เรียกว่าการก้าวไปเป็นผู้ใหญ่ และความฝัน ที่นับวันดูคล้ายจะกลายร่างเป็นทุ่นลอยน้ำลอยห่างจากตัวเราออกไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ

พล็อตเรื่องของ Brigsby Bear มีความน่าสนใจและแปลกแตกต่างจากหนังแนวนี้ตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ซึ่งไคล์ มูนี่ย์  นักแสดงนำในเรื่องนี้ก็รับหน้าที่เป็นคนหนึ่งในทีมเขียนบทร่วมกับ เดฟ แม็คแครี่ นักแสดงตลกเพื่อนสนิทของเขาที่นั่งแท่นกำกับเรื่องนี้ด้วย โดยมันเป็นเรื่องราวของ เจมส์ หนุ่มวัยใกล้ 30 ที่ถูกพ่อแม่โรคจิตคู่หนึ่งเอาเขามาเลี้ยง ทำรายการทีวีหลอกให้เขาดูคือ รายการหมีบริกสบี้ผจญภัย โดยพ่อแม่ปลอม ๆ ของเขาก็ทำรายการหมีบริกสบี้ออกมาทุกอาทิตย์เพื่อให้เจมส์ดูโดยเฉพาะ จนเจมส์ถลำลึกเข้าไปยังวังวนของหมีบริกสบี้และเชื่อว่า โลกใบนี้มีเพียงแค่พ่อแม่ของเขาและรายการหมีบริกสบี้เท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งตำรวจก็สามารถแกะรอยและเข้าจับกุมพ่อแม่ปลอมคู่นี้ได้ และแม้ว่าจะได้พบกับพ่อแม่ที่แท้จริง แต่สิ่งที่น่าสนใจมากกว่านั้นคือ การออกมาเผชิญกับโลกภายนอกเป็นครั้งแรกของเจมส์ ที่เขาไม่คุ้นเคย เขาจะใช้ชีวิตอย่างไรเมื่อโลกนี้ไม่มีรายการหมีบริกสบี้ให้ดูอีกต่อไป

ลองจินตนาการภาพของชายเนิร์ดอวบ ๆ ในวัยเกือบ 30 ที่ไม่รู้จักสิ่งใดนอกจากเจ้าหมีเพื่อนยากบริกสบี้จากยุค 80 เท่านั้น จุดนี้หนังขยี้ได้ดีมากในเรื่องของปมของคนวัยประมาณนี้ ซึ่งยังมีอีกมากที่ไม่ได้คิดว่าถึงเวลาต้องทำตัวโตเป็นผู้ใหญ่ที่ใคร ๆ จำกัดความไว้ แต่ต้องทุกข์ทรมานและโดดเดี่ยวจากกรอบเวลาของสังคมที่หล่อหลอมเอาไว้ อายุเท่านั้นเท่านี้แล้วชั้นต้องทำไอ้โน่นไอ้นี่แล้ว ถ้าชั้น 30 แล้วต้องรีบหาใครสักคนมาแต่งงาน ถ้าชั้น 30 แล้ว จะมาแอ๊บใส ๆ มาทำตัวติงต๊องไม่ได้แล้ว เพื่อนที่เคยเฮฮาด้วยกัน พอเวลาผ่านไปมันบอกเราทำตัวกระโหลกกระลา ไร้สาระ ไม่รู้จักโต โน่นนั่นนี่ถูกตีค่าจำกัดอยู่ที่ ‘ตัวเลขของอายุ’ เต็มไปหมด จะทำอะไรต้องถามอายุตัวเองก่อน ทั้งที่เอาเข้าจริงแล้ว บนโลกใบนี้มีคนอายุ 30-40-50-60 อีกมากมายที่ยังมีจิตใจข้างในไม่ต่างกับเด็ก 17-18 เรียกว่าถ้าให้เขานอนหลับไปในคืนนี้แล้วตื่นขึ้นมาสามารถกลับคืนเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาวได้ พวกเขาก็ยินดีที่จะเดินกลับไปในอดีตแทนที่จะกลับมาในโลกอนาคตแน่นอน

เมสเซจในหนังเรื่องนี้ ทรงพลังจับต้องได้ชัดเจนมาก เห็นรสนิยมในตัวของ ไคล์ และเดฟ ออกมาชัดเจนเลย กับความเป็นเด็กที่เติบโตมาในยุค 80 ยุคของวิดีโอเทป ยุคของร้านเช่าวิดีโอเฟื่องฟู ยุคที่วัฒนธรรมป๊อบ การ์ตูนและจินตนาการโลดแล่นไปขึ้นขีดสุด ความท้าทายที่ เจมส์ ฝันอยากเห็น เจ้าหมีบริกสบี้ เอาชนะปีศาจตะวันดับ และสิ่งหนึ่งที่เขาค้นพบบนโลกใบใหม่นี้คือ ‘ภาพยนตร์’ ซึ่งนี่คือประตูบานต่อไปที่จะทำให้ย้อนเวลากลับไปสร้าง หมีบริกสบี้ให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง และเขาจะเป็นคนคอสเพลย์เล่นเป็นมันเอง

Brigsby Bear เดินเรื่องไปตามจังหวะของมัน ไม่เร่งร้อน ไม่อึดอัด กลับกัน มันก็ค่อย ๆ หยอดความฟีลกู้ดไว้ระหว่างทาง มุกตลกที่สอดแทรกมาก็ให้ได้ขำกับความเปิ่น ความเพี้ยนของหนุ่มเจมส์หลงยุคกันได้เรื่อย ๆ หนังมีความเป็นธรรมชาติสูงมาก จุดแข็งที่สุดที่หนังทรงพลังมากคือ การพูดถึงมิตรภาพ ความสำคัญของเพื่อนและครอบครัว ที่อย่างน้อยไม่ว่าเจมส์จะเป็นอย่างไร ก็จะมีครอบครัวและเพื่อนคอยเข้าใจเขาอยู่เสมอ รวมถึงเป็นการอธิบายโลกใบเล็ก ๆ ของคนที่คลั่งไคล้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมาก ๆ หรือโอตาคุออกมาในแง่มุมสวยงาม จากคนที่ถูกเลี้ยงมาเป็นเด็กตลอดหลายสิบปี มาวันนี้เขาได้เรียนรู้ เริ่มแคร์คำพูดคนอื่นคิดกับเขา หรือนี่จะเป็น coming of age ของตัวเจมส์ ที่ได้สัมผัสกับคำว่า เป็นผู้ใหญ่ ในสายตาผู้คนบนโลกของความเป็นจริง?

Brigsby Bear มันสวยงามลึกซึ้ง นี่คือหนังที่จะเติมเชื้อไฟให้ใจเราฮึกเหิมลุกโชนเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง หนังเรื่องนี้จะทำให้คุณเลิกดูถูกความฝันคนอื่น หนังเรื่องนี้จะทำให้คุณเลิกห้อยป้ายพิพากษาไม่ว่าคน ๆ นั้นคุณจะเคยมองเขาเป็นโอตาคุ หรือมองเขาเป็นคนเนิร์ด ๆ ที่แปลกแยกจากตัวเอง ถ้าคุณดูเกินสองรอบก็จะอาจจะถอดชุดความคิดเรื่องอายุไปได้ตลอดทั้งชาติ พร้อมลุกขึ้นมาทำอะไรเจ๋ง ๆ ที่ตัวเองฝันไว้โดยไม่ต้องแคร์ใครอีกต่อไป