Two Is a Family หนึ่งห้องใจ ให้สองคน (2016)

Two Is a Family หนึ่งห้องใจ ให้สองคน (2016)

จากอดีตจนถึงปัจจุบัน สิ่งหนึ่งที่อุตสาหกรรมหนังแดนน้ำหอมสร้างภาพจำจนเป็นอัตลักษณ์เฉพาะตัวขึ้นมาได้ คือหนังที่พูดถึงความสัมพันธ์ของครอบครัวหรือคนสองคนได้ลึกซึ้ง พลอตหนังที่มีชั้นเชิงพริ้วไหว เดินไปได้เรื่อยๆ จนสุดทาง ผ่านกลิ่นซิการ์และ โรมาเน กองติ ที่มักจะเห็นเคียงข้างกันอยู่เรื่อยๆ 

ถ้าพูดถึงแวดวงหนังฝรั่งเศสโมงยามนี้ ชื่อของ โอมาร์ ซี ได้รับการจับตามองอย่างมาก หากใครที่เคยผ่านหูผ่านตาใน Jurasic World (2015) หรือ Intouchables (2011) มาแล้วก็คงไม่นึกสงสัยเลยว่าแคแร็คเตอร์ของเขานั้นครบถ้วนกับตลาดหนังฮอลลีวูดจริงๆ โดยเฉพาะจุดขายในเรื่องคอเมดี้ ที่แว่บหนึ่งเราอาจนึกไปถึง วิล สมิธ ได้เลย และใน Two is a Family หรือ Demain tout commence หนังที่ดัดแปลงมาจาก Instructions not Included หนังดรามาเม็กซิกันทุนต่ำที่เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของพ่อเลี้ยงเดี่ยวได้ออกมาประทับใจใครหลายคนและประสบความสำเร็จในสหรัฐอเมริกาอย่างมากเมื่อ 3-4 ปีก่อน ซึ่งนักวิจารณ์หนังในต่างประเทศมองว่าหนังเรื่องนี้ยังไงก็ติดท็อปไฟว์หนังทำเงินสูงสุดของเมืองน้ำหอมปีนี้แน่นอน โดยเฉพาะการได้มือเขียนบท-ผู้กำกับหนุ่มชาวฝรั่งเศสอย่าง อูโก เชแลง ที่เคยทำหนังตลกดรามาแบบนี้ได้รางวัลมาแล้วใน Comme des frères เมื่อปี 2012

 

 

 

 

พลอตของ Two is a Family มันพูดถึง ซามูเอล (โอมาร์ ซี) หนุ่มเจ้าสำราญที่ดูแลบาร์ริมหาดในมาร์กเซย์ ซึ่งชีวิตวันๆ ก็วนเวียนกับการปาร์ตี้สุดเหวี่ยงทุกคืน ชีวิตหลุดโลกของเขาดูเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุด แต่แล้ว คริสติน (เคลมองซ์ โปเอซี) หญิงสาวปริศนาคนหนึ่งจากลอนดอนก็หอบกระเตงเด็กทารกมาหาและอ้างว่า เด็กคนนี้เป็นลูกของเขา จากนั้น คริสติน ก็ทิ้งเด็กคนนี้ไว้กับซามูเอล และหนีหายไป ซามูเอลพยายามตามหาคริสตินไปถึงลอนดอนเพื่อที่จะคืนเด็กให้ เจ้าของร้านบาร์ที่เขาดูแลก็ตัดสินใจไล่เขาออก กระเป๋าสตางค์ก็ถูกมิจฉาชีพขโมยไป ทำให้เขากลับฝรั่งเศสไม่ได้ สถานการณ์บีบให้เขาต้องรับหน้าที่คุณพ่อจำเป็น ซึ่งหลังจากนั้น ชีวิตและมุมมองของซามูเอลก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

 

 

 

 

ที่ลอนดอน ซามูเอล หิ้วกระเตงหนูน้อยที่เขาตั้งชื่อว่า กลอเรีย เผชิญชีวิตในดินแดนแห่งใหม่ ซึ่งเคราะห์ดีที่เขาได้พบกับ เบอร์นี หนุ่มสายเหลืองมาดเนี๊ยบที่ทำให้เขาได้มีที่พักและอาชีพใหม่คือ สตั๊นท์แมน วันเวลาผ่านไป กว่า 8 ปี ซามูเอลเองก็เริ่มคุ้นเคยกับความเป็นพ่อและดูแลกลอเรียเหมือนเป็นลูกของเขาเอง กลอเรียเติบโตขึ้นเป็นเด็กสาวที่พรั่งพรูไปด้วยความร่าเริงและมีความสุขในชีวิต อย่างไรก็ตาม คริสติน แม้ที่แท้จริงของเธอก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง โดยคราวนี้เธอต้องการทวงสิทธิ์ในการเลี้ยงดู กลอเรีย กลับคืนมา และนั่นทำให้ซามูเอลต้องเจอมรสุมลูกใหญ่ในชีวิตอีกครั้งพร้อมๆ กับข่าวร้ายที่บอกว่า กลอเรีย เป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หายและจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

หน้าหนังชูมาเสียชัดเจนว่า ดรามาจ๋า เรียกน้ำตาท่วมโรง แต่ Two is a Family กลับเลือกนำเสนอในมุมตลกขำขันบนความขมขื่นของชีวิตออกมาได้ไม่ติดขัด สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในจิตใจตัวละครของซามูเอล หนังไม่ได้ใช้เวลากับการปูแบ็คกราวน์ของตัวละครมากนัก แต่เลือกทำให้กระชับและพยายามนำคนดูไปหาปมหลักของเรื่องให้เร็วที่สุด สิ่งที่ชอบคือมันเป็นงานดรามาที่ไม่พยายามยัดเยียดเมสเซจ หรือใส่ซิมโบลิกเข้ามาให้ตีความกันมากมายเท่าไหร่นัก มันจึงเป็นหนังที่ขำน้ำตารื้น มากกว่าจะมานั่งฟูมฟายขี้มูกโป่ง แต่ขณะเดียวกันก็นำเสนอสารหลักของตัวเรื่องที่พูดถึง มีความสุขกับเวลาที่เหลืออยู่ ออกมาได้ครบถ้วนน่าชื่นชม

 

 

 

 

อันที่จริง ตัวละครในเรื่อง Two is a Family นี้ ไม่มีความสลับซับซ้อนใดๆ ให้ต้องไปค้นหาต่อด้วยซ้ำ เรียกว่าใช้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นมาปัจจัยกำหนดความคิดอ่านของตัวละครเป็นหลัก ประมาณว่าถ้าคนเราเจอสถานการณ์หรือเงื่อนไขแบบนี้ มันสำคัญอยู่ที่ว่าแต่ละคนจะตอบสนองกับมันอย่างไร หนังเรื่องนี้ คล้ายจะบอกว่า ความตายนั้นเรื่องเล็ก มันเป็นเรื่องหนึ่งที่เข้ามาให้เรารับมือกับมัน สิ่งสำคัญไม่ต้องสนใจว่าต้นหรือจบผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เอาเป็นว่า ระหว่างทาง ในแต่ละวันนั่นแหละ คุณจะเนรมิตวันเวลาที่เดินอยู่ให้มันมีความสุขได้มากน้อยแค่ไหน

 

 

 

 

เคมีของสองนักแสดงหลัก ทั้ง โอมาร์ ซี และ กลอเรีย โกลสตอง สาวน้อยวัย 12 ปี คือส่วนผสมที่ลงตัวและทำให้หนังกลมกล่อม ผมชอบที่ตัวหนังไม่ดึงประเด็นเรื่องสีผิวหรือเชื้อชาติมาแบ่งแยกใดๆ มันเป็นหนังดรามาที่ตัดรสนิยมห่วยๆ จากหนังดราม่าเรื่องอื่นๆ ทิ้ง มันเป็นดรามาฟีลกู้ดที่ดูได้เรื่อยๆ แม้จะมีช่วงแอบเนือยไปบ้าง แต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่จะทำให้คนดูหยุดรักหนังเรื่องนี้ไปได้ ฉะนั้น Two is a Family เป็นการร้อยเรียงเรื่องราวที่เหมือนจะซับซ้อนให้กลายเป็นของง่าย และทุกปัญหาที่ไม่ว่าจะเป็นใครสร้างขึ้น เราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้อยู่ดี