Hairspray (2007) โอ๊ะโอ๋! คนจะดัง...ขวางไม่อยู่
มองเพียงผิวเผิน Hairspray อาจเป็นภาพยนตร์ตลกที่มีเสียงเพลงกล่อมควบคู่การดำเนินเรื่อง แต่ Hairspray ไม่ได้เป็นเพียงภาพยนตร์แนว musical-comedy ทั่วไป หนังยังแฝงการบอกเล่าถึงการแบ่งแยกเชื้อชาติและอิทธิพลของสื่อ โดยในประเด็นของการแบ่งแยกเชื้อชาติ สังเกตได้จากการที่รายการ Corny Collins Show มีการจัดหมวดช่วงรายการระหว่างคนผิวขาวกับคนผิวดำให้แยกออกจากกัน รวมถึงการรังเกียจและเหยียดหยามคนผิวดำ ตราหน้าว่าคนผิวดำคือกลุ่มคนชั้นต่ำ และความริษยาความเด่นดังของ 'เวลม่า' (Michelle Pfeiffer) ที่มีต่อเทรซี่ ยิ่งทำให้มั่นใจได้ว่าในสมัยนั้น
การยอมรับผู้คนประเภทที่เบี้ยล่าง (ได้แก่คนจรจัด,คนอ้วน,คนพิการ,คนผิวดำ) ยังคงไม่ได้แพร่ในวงกว้างนัก อีกทั้งอิทธิพลของโทรทัศน์ยังเป็นส่วนช่วยในการตัดสินใจและการวิเคราะห์ของคนยุคนั้นและในปัจจุบันอย่างมาก ก็ยังเห็นได้จากในช่วงท้าย ๆ ที่เทรซี่กับเพื่อนผิวดำร่วมกันประท้วงตามถนนเพื่อเรียกร้องให้ 'วันผิวดำ' ในรายการ Corny Collins Show กลับมาเช่นเดิม ทำให้สื่อมวลชนหรือนักข่าวต่างมุ่งตรงมาที่กลุ่มผู้ประท้วงพร้อมตำรวจ เเละเมื่อเทรซี่ใช้ไม้ตีหัวตำรวจนายหนึ่ง ซึ่งไม่ร้ายแรงมาก (จินตนาการความเจ็บปวดประมาณใช้ไม้หน้าสามวางเบา ๆ บนหัว) แต่สื่อและนักข่าวต่างปั้นข่าวเกินจริงขึ้นมาว่า "เทรซี่ทำร้ายตำรวจอย่างโหดเหี้ยม" ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ดูข่าวส่วนใหญ่ต่างเชื่อทุกคำพูดจากปากนักข่าวแม้ยังไม่ได้พิเคราะห์เลยด้วยซ้ำ และที่่ชัดเจนที่สุดของประเด็นอิทธิพลของโทรทัศน์คือการที่ Corny Collins Show สร้างแรงบันดาลใจแก่เทรซี่ให้หลงรักในการเต้นรวมถึงเพื่อนของเธอด้วย ทั้งนี้ตลอดทั้งเรื่องเปี่ยมไปด้วยความสนุกเพลิดเพลินในบรรยากาศยุคสมัยเก่า ๆ ควบคู่กับบทเพลงมัน ๆ เช่น You can’t stop the beat
