“เบ็น  แอฟเฟล็ก”

        เป็นชื่ออันคุ้นหู ผู้มีฐานะเป็นนักแสดงชายที่มีชื่อเสียง ซึ่งผมรู้จักเขาหนแรกจากบทบาท A.J. Frost ฮีโร่ผู้พิชิตอุกกาบาตจากเรื่อง Armageddon

         มาครานี้เขาผันตัวเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ ซึ่ง Gone Baby Gone : สืบลับเค้นปมอันตราย ก็เป็นกำกับภาพยนตร์ชิ้นแรกของเขา ที่ดัดแปลงมาจากนวนิยายของเดนิส เลแฮน ผู้ประพันธ์เรื่อง Mystic River ซึ่งถูกสร้างเป็นภาพยนตร์มาก่อนหน้านี้ โดยบรรดานักวิจารณ์ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “สะกดผู้ชมได้อยู่หมัด” เป็นใบรับประกันคุณภาพชั้นดี

        ดังนั้น สิ่งนี้จึงเป็นประเด็นที่ผมต้องพิสูจน์จากหนังแผ่น (แท้) เรื่องเดียวกันนี้

        เรื่องราวของ Gone Baby Gone เริ่มขึ้น ณ เมืองบอสตัน เมื่อ ด.ญ.อแมนด้า แม็คเกรดี้ (แมเดอลีน โอไบรอัน) วัย 4 ขวบ ลูกสาวของเฮเลน แม็คเกรดี้ (เอมี่ ไรอัน) หายตัวไปอย่างลึกลับ จนร้อนถึงแพทริก เคนซีย์ (เคซีย์ แอฟเฟล็ก) กับแองเจลล่า เจเนอโร่ (มิเชล โมนาแกน) สองคู่รักนักสืบเอกชน ซึ่งถูกลีโอเนล (ติตัส เวลลิเวอร์) และบริทริก แม็คเกรดี้ (เจมี่ มาดิแกน) ผู้เป็นลุงและป้าของอแมนด้า ว่าจ้างให้สืบหาตัวหลานสาวผู้เคราะห์ร้าย

        เพื่อสืบหาเบาะแสเพิ่มเติม ทั้งแพทริกและแองเจลล่า จึงต้องร่วมมือกับเรมี่ เบรสซองต์ (เอ็ด แฮรริส) และนิค พูล (จอห์น แอชตัน) สองนายตำรวจผู้ทำการคลี่คลายคดีนี้ ซึ่งอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของแจ็ค ดอยล์ (มอร์แกน ฟรีแมน) ผู้รับผิดชอบคดีนี้โดยตรง

        ในชั่วเวลาไม่นานนัก พวกเขาทั้งหมดกลับพบเงื่อนงำ ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถพลิกผันเหนือความคาดหมาย ปริศนาต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการหายตัวของอแมนด้าค่อยๆ ถูกคลี่คลาย โดยพวกเขาจะต้องเผชิญกับความเสี่ยงครั้งสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ สติสัมปชัญญะ หรือแม้กระทั่ง “ชีวิต” ของพวกเขาเอง

        จากภาพยนตร์เรื่อง Gone Baby Gone ในช่วง 20 นาทีแรก ความรู้สึกเบื่อหน่ายก็ปฏิสนธิขึ้นภายในใจของผมแบบเต็มๆ จนคิดอยากจะปิดในทันที แต่ผมฉุกใจคิดว่าไหนๆ ลองดูไปก่อนสักพัก จนเนื้อเรื่องดำเนินไปได้ครู่ใหญ่ๆ ผมกลับรู้สึกว่าเนื้อหาของภาพยนตร์เรื่องนี้ดีขึ้นมาเรื่อยๆ

        ภาพยนตร์เรื่องนี้ ผมมองว่าเป็นหนังแนวดราม่าที่แทบจะไร้กลิ่นอายของการฆาตกรรม โดยเฉพาะภาพของศพที่ไม่แช่ซะจนรู้สึกสะอิดสะเอียน ให้ชวนสำรอกออกมาในขณะทานข้าว อีกทั้งยังเน้นรายละเอียดของสภาพชุมชนชาวเมืองบอสตัน ทั้งวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ และความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนในสังคม

        ส่วนของตัวละคร หนังเรื่อง Gone Baby Gone  จะให้น้ำหนักไปที่บทบาทของแพทริก เคนซีย์ รับบทโดยแอฟเฟล็กผู้น้อง โดยเปรียบเสมือนจุดศูนย์กลางทั้งหมดของเรื่อง ซึ่งเขาก็ทำได้ดีอย่างไม่มีที่ติ โดยเฉพาะมาดยียวน กวนบาทาตำรวจ และหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียอยู่นิดๆ

        ในช่วงกลางเรื่อง ผมเริ่มจะเห็นภาพ และจับประเด็นของหนังเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ซึ่งมีอยู่ 3 ประเด็นหลักใหญ่ๆ ก็คือ

        ประเด็นแรก เป็นเรื่องของเด็กและเยาวชนในสังคมอเมริกันยุคปัจจุบัน ซึ่งถูกละเลยจากพ่อ แม่ หรือผู้ปกครอง อีกทั้งต้องอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เสื่อมโทรม ทั้งการค้าประเวณี ครอบครัวแตกแยก และที่สำคัญคือ ปัญหายาเสพติด ซึ่งเปรียบเสมือนมะเร็งร้ายเกาะกินสังคมอยู่ทั่วทุกหัวระแหง ที่อาจจะส่งผลต่อคุณภาพของเด็กเมื่อยามเติบใหญ่ขึ้นมาในภายภาคหน้า

        และอีกประเด็นหนึ่ง ซึงหนังเรื่อง Gone Baby Gone สื่อออกมา โดยเฉพาะในตอนท้ายเรื่อง เกี่ยวกับสังคมอเมริกันที่เต็มไปด้วยผู้ป่วยทางจิต อันเป็นผลมาจากความกดดัน จากภาวะการแก่งแย่ง แข่งขันกัน จนผู้คนจำนวนหนึ่งต้องหันไปพึ่งสิ่งเสพติด ขณะที่ชาวอเมริกันส่วนใหญ่เป็นพวก ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ซึ่งมิใช่ธุระของตนเอง โดยที่มิได้รับการร้องขอ และยังตัดสินคนตามความคิด ปทัสถาน และค่านิยมของตนเอง

        ส่วนประเด็นหลักของหนังเรื่องนี้ ว่าด้วยเรื่องของ “การเลือกข้าง” ในที่นี้มิใช่หมายถึงเลือกข้างทางการเมืองนะครับ ซึ่งในช่วงท้ายของเรื่อง แพทริกถูกบีบจากคนรอบข้าง และสามัญสำนึกของตนเอง ให้เลือกระหว่าง “ความถูกต้องทางศีลธรรม” กับ “ความถูกต้องทางสังคม”

        และนั่นก็เป็นคำถามที่ยังตกตะกอนอยู่ภายในใจ ซึ่งยังไม่สามารถหาข้อสรุปที่แท้จริงได้จนถึงบัดเดี๋ยวนี้

        สรุปแล้ว ภาพยนตร์เรื่อง Gone Baby Gone  สื่อประเด็นออกมาได้อย่างน่าสนใจทีเดียว หากพิจารณาดูให้ดีๆ เห็นว่ามีความคล้ายคลึงกับสังคมบ้านเราไม่น้อย ในท้ายที่สุดแล้ว การเลือกข้างทางความคิดที่แตกแยกกันอยู่ ณ เวลาปัจจุบัน ก็ยังเป็น..........

        สิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้นั่นเอง