ดูหนัง Beauty and the Beast (2014) ปาฏิหาริย์รักเทพบุตรอสูร เต็มเรื่อง

La belle et la bête หรือ Beauty and The Beast ฉบับล่าสุดที่กำกับโดย Christophe Gans ที่เคยทำ Silent Hill ภาคแรกออกมาอย่างน่าพอใจน่ะนะครับ

หนังก็ว่าด้วยเรื่องราวความรักอมตะระหว่างเจ้าชายอสูร (Vincent Cassel) ผู้ต้องคำสาป กับเบลล์ (Léa Seydoux) สาวน้อยผู้เข้มแข็งที่ยอมมาอยู่ในปราสาท เพื่อแลกกับความปลอดภัยของครอบครัวเธอ ตอนแรกๆ เบลล์ก็กลัวครับ และเจ้าชายอสูรก็ร้ายกาจกับเธอมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งสองก็เริ่มเปิดใจให้กัน

ฉบับนี้นับว่าน่าสนใจในเรื่องงานออกแบบฉากครับ แต่ละฉากออกแบบได้สวยงามสมกับเป็นหนังเทพนิยาย สวยตั้งแต่ฉากแรกๆ ตอนเปิดตัวเบลล์ในสวนของบ้านเธอ ตามด้วยบรรยากาศที่อึมครึมแต่ก็ดูสวยและได้อารมณ์ศิลป์ไม่เลวของปราสาทเจ้าชายอสูร ยอมรับว่าฉากสวยๆ ทำให้ดูหนังเพลินขึ้นพอตัวครับ

ดาราจริงๆ ก็แสดงกันดีครับ โดยเฉพาะ André Dussollier ผู้รับบทพ่อของเบลล์ เขาดูเป็นคนดีจริงๆ ฉากที่เขาหลงเข้าไปในปราสาทหนแรกแล้วเอ่ยตะโกนขอกินอาหารด้วยความหิวนั่น ดูน่าเห็นใจทีเดียว

เมื่อดูจบแล้ว ผมยังรู้สึกชอบเรื่องราวในฉบับการ์ตูนของ Disney มากกว่าครับ ไมใช่เพราะผมชอบดูการ์ตูนนะครับ แต่จังหวะหลายๆ อย่างของฉบับนั้นมันเอื้อให้เรารู้สึก “อิน” ไปกับเรื่องราว อย่างเช่นตัวเจ้าชายอสูรที่ดูมีอารมณ์อ่อนไหวจนเราอดเห็นใจในชะตากรรมเขาไม่ได้ หรือตัวเบลล์ที่ดูสดใส ร่าเริง มีน้ำใจ จนเราตกหลุมรักตัวละครนี้แบบเต็มๆ

ทว่าในฉบับนี้ เบลล์เข้มแข็งมากจริงๆ ครับ มากจนไม่มีวาระให้เราเห็นใจเธอ ไม่ได้หมายถึงเธอไม่น่าสงสารนะครับ เพียงแต่เธอแกร่งมาก เด็ดเดี่ยวมาก ใจแข็งมาก จนเรารู้สึกว่า “ไม่ต้องห่วงเธอหรอก เธอเอาอยู่น่า” คือรู้น่ะครับว่าเธอไม่กลัว ไม่เกรง และไม่ฟูมฟายแน่นอน คือต่อให้เจ้าชายอสูรโหดกับเธอแค่ไหน นอกจากไม่กลัวแล้ว เธอยังพร้อมสู้อีกต่างหาก

ทีนี้อารมณ์ผูกพันแบบน่ารักๆ มันเลยไม่ค่อยปรากฏ อย่างในฉบับการ์ตูนนั้นเจ้าชายอสูรร้ายเพราะโดนโลกกระทำ (อันเนื่องมาจากทำตัวเอง) เขาเลยอาละวาดไปเรื่อย ส่วนเบลล์ก็เป็นแค่หญิงสาวตัวเล็กๆ ที่เจ็บเป็น กลัวเป็น แต่พอถึงเวลาเธอก็พร้อมจะยืนหยัด ว่าง่ายๆ คือทั้ง 2 คาแรคเตอร์มีทั้งมุมอ่อนและมุมแข็งผสมกัน ตอนที่ตัวละครหนึ่งแข็ง อีกฝ่ายก็จะอ่อน พออีกฝ่ายอ่อนแอ อีกตัวละครก็จะยืนหยัดให้อีกฝ่ายพักพิง… มันดูน่ารักน่ะครับ และทำให้เชื่อได้ไม่ยากว่า 2 คนจะค่อยๆ ผูกใจเข้าหากัน

สำหรับฉบับหนังอันนี้ ถ้ามองในมุมหนึ่ง ก็มองได้ว่าทั้งอสูรและเบลล์ต่างก็แกร่งในแบบของตนเอง แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่งก็กลายเป็นว่าพวกเขาไม่มีมิติในมุมอ่อนไหวเท่าที่ควร อารมณ์โรแมนซ์สวยๆ เลยไม่มากอย่างที่ควรจะเป็น

ไปๆ มาๆ พ่อของเบลล์นี่แหละครับที่มีมิติครบ ทั้งมุมแกร่ง มุมอ่อน มุมกลัว มุมท้อ เลยไม่น่าแปลกหากตัวละครนี้จะชวนให้จดจำอย่างยิ่ง

แต่ก็นั่นแหละครับ ยังไงตัวหนังก็ถือว่าไม่เลว ภาพสวย ออกแบบฉากได้แฟนตาซีดี เรื่องราวก็ดูได้เรื่อยๆ ไม่ถึงกับน่าเบื่อ เพียงแต่รสชาติมันอาจไม่เร้าอารมณ์คนดูให้อินมากเท่าฉบับการ์ตูนเท่านั้นเองครับ

ลองดูนะครับสำหรับคอหนังแฟนตาซี คุณอาจจะชอบก็ได้ครับ (แต่คงต้องพยายามไม่เอาฉบับการ์ตูนมาเปรียบเทียบนะครับ มันคนละสไตล์กันครับ)

สองดาวครับ