ดูหนัง Captain Fantastic (2016) บรรยายไทย เต็มเรื่อง

Captain Fantastic (2016) บรรยายไทย

หนัง Captain Fantastic อาจทำให้ใครหลายคนกระอักกระอ่วน แต่ส่วนตัวแล้วมันคือหนังที่สวยงามมาก ดูสนุกกว่าที่คิด และมันได้ท้าทายให้ผมได้ “ซื่อตรง” ต่อตัวเอง

เบน แคช (วิกโก้ มอร์เทนเซ่น) เป็นคุณพ่อลูกหกที่ภรรยาป่วยหนัก เขาเลี้ยงดูลูกอย่างผิดปกติไปจากชาวบ้าน คือใช้ชีวิตในป่าเขา ล่าสัตว์ ปีนเขา สรุปคือใช้ชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ในขณะเดียวกันก็สอนให้ลูกพูดความจริง ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง อ่านหนังสือหลากหลายประเภทโดยเฉพาะวิทยาศาสตร์และปรัชญา รวมถึงการร้องเพลงด้วย แต่วันหนึ่งข่าวร้ายก็ได้มาถึงครอบครัวนี้ แม่เสียชีวิต นั่นทำให้เบนและลูกๆต้องตัดสินใจในการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พวกเขาจะได้ออกไปเผชิญโลกในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

Captain Fantastic กำกับโดยแมทท์ รอสส์ซึ่งผมไม่เคยดูงานของเขามาก่อนเลยสักเรื่อง มันเป็นหนังที่ฉายในเทศกาลซันแดนส์เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2016 และฉายในวงกว้าง 8 กรกฎาคม 2016 ทำเงินไป 5 ล้านเหรียญสหรัฐ
และผมพูดได้เต็มปากว่านี่คือหนังที่ผมชอบมากในปี 2016 นี้

---

ประสบการณ์ด้านบวก

อย่างที่ผมบอกว่าหลายคนจะมีปัญหากับหนังเรื่องนี้ เพราะตัวละครของเบน (พี่อารากอนจาก The Lord of the Rings) จะพูดตรงกับลูกๆในทุกเรื่องๆ ไม่มีคำโกหกที่สวยหรู ไม่มีคำลวงที่จะคงความบริสุทธิ์ผุดผ่องของลูกเอาไว้ อย่างเช่น ตอนที่แม่ตาย เบนก็บอกลูกตรงๆแบบไม่มีปิดบังว่า แม่ตายเพราะอะไร ตอนที่ลูกสาวอ่านเรื่องโลลิต้าและบรรยายความรู้สึก ลูกสาวคนเล็กถามว่า “ข่มขืนคืออะไร” แล้วเบนก็ตอบลูกสาวคนเล็กว่า “ข่มขืนคือการที่ผู้ชายบลาๆๆๆ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มีใครกล้าพูดกับลูกตัวเองแบบนี้แน่ๆ! เบนไม่เคยสอนเรื่องลวงๆหรือแฟรี่เทลให้กับเด็ก ไม่สอนให้ลูกเป็นพวกที่เชื่อในซานตาครอสแบบที่เด็กๆทั่วไปจะถูกสอน ฟังดูแย่ แต่มองในอีกมุมหนึ่ง ความจริงแท้แบบนี้ ไม่ใช่ “ความบริสุทธิ์” ที่แท้จริงหรอกหรือ? 

บอกตามตรงว่าผมชอบวิถีของเบนอยู่นิดๆ เพราะเบนกำลังมองลูกในฐานะ “มนุษย์คนหนึ่ง” ที่มีสิทธิ์จะได้เรียนรู้ในทุกแง่มุมของชีวิตอย่างตรงไปตรงมา และซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ไม่ใช่ “ตุ๊กตาของพ่อแม่” ที่อยากให้ลูกปั้นแต่งไปตามสิ่งที่ตัวเองต้องการ

นอกจากนี้เบนยังทำในสิ่งที่พ่อแม่ส่วนใหญ่อาจไม่ทำกัน นั่นคือการให้ลูกได้มีอิสระในการพูดอย่างเต็มที่ สนับสนุนให้ลูกพูดทุกอย่างอย่างมีเหตุผล เช่น ลูกสาวคนหนึ่งอ่านโลลิต้า เบนถามว่า อ่านแล้วเป็นยังไง ลูกบอกว่า มันแหยะๆ เบนก็กระตุ้นให้ลูกพูดออกมาตรงๆว่า มันเป็นยังไง ระบุมาหน่อย ไม่ใช่แค่เรื่องของอารมณ์อย่างเดียว หรือลูกชายคนหนึ่งเหวี่ยงใส่เบน บอกว่าทำไมครอบครัวเขาถึงไม่เฉลิมฉลองคริสต์มาสในแบบคนอื่นๆ เบนก็เปิดโอกาสให้ลูกชายลองพูดมาว่า ทำไมจึงสมควรจะเชื่อในสิ่งนั้น แปลว่าถ้าลูกชายพูดออกมาได้ดี เบนก็อาจจะยอมรับลูกชายก็ได้ ซึ่งเทียบกับบางครอบครัว พ่อแม่ไม่มีวันรับฟังลูกอย่างเต็มที่ได้ขนาดนี้แน่ๆ อย่างเช่น ครอบครัวของน้องสาวเบนที่มีลูกชายสองคน

นอกจากเรื่องที่เบนใช้ชีวิตอย่างตรงไปตรงมากับลูกทุกเรื่องแล้ว ยังสอนให้ลูกออกห่างจากระบบทุนนิยม โดยเฉพาะการล่าสัตว์มาทำอาหารเอง รวมถึงการใช้ชีวิตห่างไกลจากฟาสต์ฟู้ดที่จะทำให้คนเป็นโรคอ้วน ฝึกลูกให้ออกกำลังกายคาร์ดิโอทุกวัน แถมยังฝึกให้ลูกป้องกันตัวเองด้วย

แน่นอนว่าวิถีชีวิตนี้ หากมองในมุมของคนภายนอกจะถือว่าเบนเป็นพ่อที่แย่มาก เอาแค่เรื่องที่สอนลูกเรื่อง “ข่มขืน” ตรงๆ ให้ของขวัญลูกสาวคนเล็กเป็นหนังสือภาพเรื่อง “การมีเซ็กส์” รวมถึงซื้อธนูซื้อมีดให้ แค่นี้ก็ทำเอาพ่อแม่ส่วนใหญ่หัวใจจะวายตายเอาให้ได้อยู่แล้ว ยิ่งมาเจอเรื่องที่ลูกๆต้องตัวฟกช้ำดำเขียวเพราะสอนให้ลูกใช้ชีวิตแบบผจญภัย หรือชวนลูกขโมยของจากซูเปอร์มาร์เก็ตนี่ ก็ยิ่งแล้วใหญ่

ที่ผมชอบคือ หนังเรื่องนี้ไม่ได้พูดถึงครอบครัวของเบนในด้านดีอย่างเดียว การใช้ชีวิตแบบนี้อาจจะโอเคในบ้านตัวเอง แต่เด็กๆไม่สามารถจะไปมีปฏิสัมพันธ์กับคนข้างนอกได้อย่างปกติได้เลย เมื่อไปอยู่ข้างนอก ลูกๆของเบนกลายเป็น “ฟรีค (ตัวประหลาด)” ซึ่งหนังก็ถ่ายทอดตรงนี้มาได้ดีมาก ทุกซีนที่ครอบครัวนี้อยู่กับคนอื่นๆ ผมรู้สึกอึดอัด

แล้วผมต้องย้ำอีกครั้งมั้ย เรื่องสอนลูกขโมยของเนี่ย!

และหนังก็แสดงให้เห็นว่า ข้อเสียของเบนก็คือสุดโต่งจนเกินไป โหดกับลูกตัวเองเกินไป เช่น พาลูกไปปีนเขาแล้วคนหนึ่งเกิดอุบัติเหตุจนบาดเจ็บที่ข้อมือ เบนก็ปล่อยให้เด็กแก้ปัญหาด้วยตัวเอง หรือพฤติกรรมแบบสุดโต่งแบบไม่แคร์สังคมอะไรทั้งนั้น ฉันจะใช้ชีวิตของฉันแบบนี้ ใครจะทำไม ดังนั้นเมื่อเวลาเจอปัญหาขึ้นมา นอกจากจะไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นแล้ว ยังพลอยจะทำให้อะไรๆแย่ลงไปอีก สุดท้ายไม่เพียงแค่น้องสาวของเบนเท่านั้นที่หงุดหงิดกับวิถีชีวิตของเบน แต่ลูกๆก็เริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่เบนเป็นด้วย จนสุดท้ายแล้วเบนก็ต้องมานั่งทบทวนถึงวิถีชีวิตของตัวเอง

และนั่นทำให้ตอนท้ายของหนังสวยงามมาก ครอบครัวของเบนได้เผชิญกับโลกความเป็นจริง ได้เห็นว่าวิถีชีวิตที่ผ่านๆมา มันมีอะไรบ้างที่เวิร์กและไม่เวิร์ก มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าครอบครัวเบนถูกหรือผิด หรือวิถีส่วนใหญ่ในสังคมถูกหรือผิด แต่มันเป็นเรื่องที่ว่า จะเอาวิถีชีวิตที่ตัวเองเชื่อ มาประสานกันให้เกิดความลงตัวได้อย่างไรมากกว่า หยุดความสุดโต่ง แล้วหาจุดที่มันลงตัวยิ่งขึ้น

อย่างตอนท้าย ลูกชายคนโตของเบนตัดสินใจเอานิ้วจิ้มแผนที่ แล้วออกเดินทางไปใช้ชีวิตตามลำพัง นั่นเป็นการเปิดโอกาสให้เขาได้เรียนรู้ถึงวิถีชีวิตด้านนอก ซึ่งสุดท้ายน่าจะมีการเอามาใช้ปรับเปลี่ยนให้เข้ากับตัวเองในภายหลัง ผมชอบซีนอำลาซึ่งเบนพูดกับลูกตรงๆว่า “อย่าตายนะ” ไม่มีคำลาที่สวยหรูแต่หลอกลวง มีแต่ความเป็นจริงจนถึงวินาทีสุดท้าย ปล่อยให้ลูกได้เติบโตในแบบของตัวเอง (แต่อย่าตายนะ)

หนังเรื่องนี้ถ่ายทำสวยมาก มันไม่มีซีนที่จะทำให้โลกตะลึง ไม่ได้สร้างอะไรใหม่ๆให้กับวงการหนัง แต่หนังจัดองค์ประกอบของภาพได้สวยจริงๆ

แต่เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดคือ การแสดงของวิกโก้ มอร์เทนเซ่น ถ้าเขาไม่ได้เสนอชื่อเข้าชิงออสการ์คงจะรู้สึกผิดหวังน่าดู เขาแสดงได้ดีมาก ดีมากๆ เมื่อเวลาเข้มแข็ง เขาก็เข้มแข็งสมกับเป็นผู้นำครอบครัว แต่เมื่อเวลาที่เปราะบาง เขาก็แสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนจนรู้สึกตามไปด้วย ผมอยากให้มอร์เทนเซ่นประสบความสำเร็จกับหนังเรื่องนี้ เขาเหมาะสมกับมันจริงๆ

ส่วนลูกคนอื่นๆก็แสดงได้ดีอย่างเหลือเชื่อ คนที่ผมคุ้นตาสุดคือลูกสาวที่แสดงโดย แอนนาลิส แบซโซ เพราะได้เห็นเธอแสดงมาตั้งแต่ Oculus จนถึง Ouija: Origin of Evil แต่ผมชอบลูกๆของเบนทุกคน ไม่มีคนไหนที่ผมรู้สึกรำคาญเลย แม้กระทั่งคนที่เกรียนที่สุด!

---

ประสบการณ์ด้านลบ

ผมข้อข้ามหัวข้อนี้ ผมไม่รู้ว่าจะบ่นอะไรกับหนังเรื่องนี้ ผมรู้ว่ามีคนไม่ชอบหนังเรื่องนี้อย่างรุนแรง อย่างนิตยสาร The Guardian ให้หนังเรื่องนี้ 1 ดาวครึ่ง แต่นั่นคือความคิดเห็นของ The Guardian ไม่ใช่ผม ดังนั้นหัวข้อนี้… บ๊ายบาย…

 

ผมรัก Captain Fantastic มากถึงมากที่สุด