ดูหนัง After the Storm (Umi yori mo mada fukaku) รักได้มั้ย พ่อคนนี้ (2016) เต็มเรื่อง

After the Storm (Umi yori mo mada fukaku) รักได้มั้ย พ่อคนนี้ (2016)

หลังจากห่างหายไปพักใหญ่ ภาพยนตร์ในโครงการ The Little Big Film ที่เป็นการนำหนังอินดี้ฟอร์มเล็กแววดีมาฉายก็ได้กลับมาจัดกันอีกครั้งภายใต้คอนเซ็ปต์ #heart ‘หนังเล็กหัวใจใหญ่’ ซึ่งทางสหมงคลฟิล์มได้นำเข้ามาฉายในบ้านเราตั้งแต่กลางเดือนนี้เป็นต้นไป โดยหนังที่ได้ประเดิมผ่านสายตาเรื่องแรกคือหนังของผู้กำกับ ฮิโรคาซึ โคริเอดะ ในชื่อ After The Storm (ชื่อไทย: ‘รักได้ไหม พ่อคนนี้’) หนึ่งในหนังของโครงการที่มีดีกรีได้รับเลือกฉายแถมยังเข้าชิงรางวัล Un Certain Regards Cannes Film Festival 2016 ที่ผ่านมาด้วย

เนื้อหาของ After The Storm เป็นเรื่องราว เรียวตะ (อาเบะ ฮิโรชิ ) อดีตนักเขียนหนุ่มใหญ่ที่ล้มเหลวในการใช้ชีวิตและดำรงชีพอยู่ในอพาร์ตเม้นต์เล็กๆ ซอมซ่อ สถานะหย่าร้างกับภรรยา เคียวโกะ (มากิ โยโกะ) ขณะที่แม่ของเขาและพี่สาวก็เอือมระอาจนไม่อยากพูดด้วย เรียวตะ พยายามพิสูจน์ตัวเองกับอดีตภรรยาของเขา ด้วยการรับจ้างทำงานเป็นนักสืบเอกชน เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเลี้ยงดู ชินโง ลูกชายของเขา และการพยายามฟื้นความสัมพันธ์กับแม่สุดที่รักของเขาด้วยการพาลูกชายและอดีตภรรยากลับไปเยี่ยมในช่วงฤดูร้อน ทว่าขณะเดียวกัน ก็เป็นช่วงเวลาที่พายุไต้ฝุ่นพัดเข้าเมืองพอดี และนั่นทำให้ครอบครัวที่แตกสลายไปแล้วได้มีโอกาสกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง

ด้วยยี่ห้อหนังของคุโรเอดะ นี่เป็นอีกครั้งที่เขาแสดงให้เห็นใน After The Storm ว่า พล็อตเรื่องที่เกี่ยวเนืองกับครอบครัวคืองานลายเซ็นต์ของเขาจริงๆ (Like Father, Like Son- 2013, Our Little Sister-2015) แม้ว่ามันจะถูกจัดไว้ในกลุ่มของหนังดรามา แต่สิ่งที่ After The Storm แสดงออกมานั้น มีแต่ความเรียบง่าย มันเป็นหนังที่มีทั้งความเป็นภาพยนตร์ที่พิถีพิถันในการเล่าเรื่องและปนเปื้อนกลิ่นอายของความรู้สึกเหมือนชมเรียลลิตี้ คือ ไม่คาดคั้น ไม่กระแทกกระทั้น ไม่จัดจ้าน ไม่ชี้นำกับความรู้สึกของตัวละครใดๆ ทั้งนั้น เรียกว่าให้คนดูใช้อคติตัวเองตัดสินเอง สิ่งที่น่าสนใจคือ ด้วยแนวทางของหนัง มันกลับยังรักษาความน่าสนใจในระดับตรึงอารมณ์ของคนดูได้ตลอดรอดฝั่ง ความรู้สึกเดียวกันนี้เคยเกิดขึ้นแบบเดียวกับ Nobody Knows (2004) ที่ไม่ต้องพยายามใส่เมสเซจอะไรมากมาย เล่าเหมือนไม่ได้เล่า หนังก็เดินไปแบบช้าๆ เนิบนาบ แต่ทุกครั้งที่เราย้อนกลับไปนึกถึงหนังเรื่องนี้ เราจะรู้สึกสงสารเด็กๆ เหล่านั้นจับใจ

จุดแข็งของหนังคุโรเอดะ ที่เรามักเห็นกันบ่อยคือการใช้ความสดใสของตัวละครเด็กมาเป็นหัวใจสำคัญในการเล่าเรื่อง ผ่านบทสนทนาใสๆ ที่มักจะไปสะกิดปมบางอย่างของผู้ใหญ่ที่มีแคแร็คเตอร์สีเทาๆ ซึ่งมักเก็บซ่อนความรู้สึกผิดหวังและต้องใช้ชีวิตชดใช้เหตุการณ์หรือการกระทำที่เกิดขึ้นในอดีต เป็นวิธีการออกแบบตัวละครที่หนังญี่ปุ่นหลายเรื่องชอบใช้มันสะท้อนสภาพปัญหาครอบครัวในสังคมญี่ปุ่น (เช่น Air Doll-2009) การใส่ symbolic เข้ามาช่วยในการสื่อสารเมสเซจของหนังไปยังคนดู และการใช้เหตุการณ์บางอย่างที่ไม่ซับซ้อนในการพาหนังจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง อย่างใน After The Storm ก็ใช้สถานการณ์ของพายุไต้ฝุ่นที่ทำให้ความสัมพันธ์ของครอบครัวเปลี่ยนไป ตลอดทั้งเรื่องจังหวะจะโคนของหนังช่างเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ ไม่ใส่ความจงใจ ไม่ให้ความรู้สึกยัดเยียดใดๆ อาจมีเนือยบ้างบางช่วง แต่ด้วยองค์ประกอบอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น นักแสดงหลักที่เล่นออกมาเป็นธรรมชาติ (โดยเฉพาะ ฮิโรชิ อาเบะ ที่เล่นได้ดู ‘จน’ และ ‘หยาบ’ ได้ดีมาก ขณะที่ มากิ โยโกะ ก็ดูเป็นแม่ม้ายที่มีเสน่ห์จับใจยิ่ง) การแสดงที่เก็บรายละเอียดเยี่ยมและบทสนทนาของตัวละครที่สอดแทรกแนวคิดในการใช้ชีวิตนั้นทำได้ดี ไม่ขาดไม่เกิน ก็ทำให้กลบจุดนี้ไปได้สบายๆ

After The Storm เป็นหนังดรามาที่ไม้ได้มีจุดให้เราอึดอัด ไม่มีอะไรให้รู้สึกฟิน มันไม่ใช่หนังที่ผู้กำกับพยายามบดขยี้บีบน้ำตาคนดูเหมือนที่เราคาดว่าหนังดรามาญี่ปุ่นจะพาไป แต่เมื่อหนังจบจิตใจเราจะเต็มไปด้วยความรู้สึกประทับใจแบบซึมลึก กับการเรียนรู้ชีวิตของครอบครัวหนึ่ง พร้อมหันกลับมาห่วงใยและมอบความรักให้กับคนรอบข้างของเราในวันที่ยังอยู่พร้อมหน้ากันตรงนี้