Soul on Fire | ปาฏิหาริย์ไฟชีวิต (2025)

“Soul on Fire” ซึ่งเล่าเรื่องราวของตัวเอกหนุ่มที่ต้องดิ้นรนหลังจากประสบอุบัติเหตุร้ายแรง ดัดแปลงจากบันทึกความทรงจำผสมผสานกับหนังสือช่วยเหลือตนเอง “On Fire” ของจอห์น โอ’เลียรีในปี 2016 ความพยายามอย่างจริงจังนี้จะดึงดูดผู้ชมที่กำลังมองหา “เรื่องจริง” ที่เหมาะสำหรับครอบครัว พร้อมข้อความให้กำลังใจเกี่ยวกับการเอาชนะอุปสรรค อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ มุมมองของกีฬาไม่ได้ทรงพลังเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าเบธานี แฮมิลตันจะเป็นนักเซิร์ฟมืออาชีพ แต่โอ’เลียรีกลับเป็นแฟนเบสบอลตัวยง ซึ่งทำให้ประเด็นรองน่าสนใจน้อยกว่า นอกจากนี้ “Soul” นี้ยังสร้างสรรค์ได้อย่างนุ่มนวล ถ่ายทอดความขัดแย้งและความกล้าหาญได้อย่างยอดเยี่ยม แต่บางครั้งก็จืดชืดจนเกินไป และให้ความรู้สึกยืดเยื้อเกินความจำเป็นด้วยความยาวเกือบสองชั่วโมง

ตอนอายุเก้าขวบ (รับบทโดย James McCracken) เขาเป็นเพียงเด็กชายที่คลั่งไคล้เบสบอลในชานเมืองเซนต์หลุยส์ปี 1987 เป็นลูกคนหนึ่งในหกคนของพ่อแม่ Denny (John Corbett) และ Susan (Stephanie Szostak) วันหนึ่ง O'Leary ประทับใจกับเด็กโตบางคนที่เล่นน้ำมันเบนซินและไม้ขีดไฟ ไม่มีใครพูดว่า "อย่าลองทำแบบนี้ที่บ้าน" ดังนั้นฮีโร่รุ่นน้องของเราจึงทำเช่นนั้น - สร้างระเบิดที่จบลงด้วยการทำลายบ้านทั้งหลัง เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแม้ว่าจะแย่มากโดยมีแผลไฟไหม้ครอบคลุม 100% ของร่างกาย คาดว่าเขาจะไม่รอดชีวิต แต่เขาก็รอดชีวิตได้ต้องขอบคุณการสนับสนุนอย่างซื่อสัตย์จากครอบครัวของเขาพยาบาลชายที่ทุ่มเทเป็นพิเศษ (DeVon Franklin) และ Jack Buck (William H. Macy) ผู้บรรยายกีฬาท้องถิ่นชื่อดัง ผู้ซึ่งให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเด็กหนุ่มที่หลงใหลดาราคนนี้

หลังจากออกจากโรงพยาบาลได้ห้าเดือน จอห์นต้องปรับตัวครั้งใหญ่ ซึ่งรวมถึงการใช้มือเทียม เนื่องจากนิ้วมือที่บาดเจ็บสาหัสของเขาต้องถูกตัดออก เขาผ่านพ้นชีวิตมาได้ กลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย จากการเป็นเพื่อนร่วมชมรมที่มักจะดื่มเหล้าเก่งกว่าคนอื่นๆ แต่ความมั่นใจในตัวเองของเขายังคงสั่นคลอน เขาเข้ากันได้ดีกับเบธ (เมซีย์ แมคเลน) เพื่อนร่วมชมรม แต่เขาก็ขี้อายเกินกว่าจะชวนเธอออกเดท จนกระทั่งพวกเขาเกือบจะกลายเป็น "แค่เพื่อน" ไปแล้ว ต่อมา จอห์นเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ได้ และในที่สุดก็กลายเป็นนักพูดในที่สาธารณะมืออาชีพ ถึงกระนั้น เขาสารภาพกับพ่อ (ซึ่งในขณะนั้นกำลังต่อสู้กับโรคพาร์กินสัน) ว่า แม้ทุกอย่างจะเลวร้าย แต่ลึกๆ แล้วเขาก็ยังรู้สึก "เหมือนคนหลอกลวง...ขี้ขลาดทางอารมณ์"