Rob Peace | ร็อบ พีซ ชีวิตลิขิตฝัน (2024)

ในภาคต่อของ “The Boy Who Harnessed the Wind” ชิเวเทล เอจิโอฟอร์ แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการที่เห็นได้ชัดในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์ ผ่านเรื่องราวชีวิตจริงที่แม้จะไม่ได้เน้นหนักมากนัก แต่ก็มีช่วงเวลาอันน่าประทับใจของดราม่าและการมีส่วนร่วมทางการเมือง “ร็อบ พีซ” สร้างจากชีวประวัติของเจฟฟ์ ฮอบส์ ติดตามนักศึกษาผิวดำผู้มีพรสวรรค์ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงมหาวิทยาลัยเยล ขณะที่เขาต้องเผชิญกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำและพยายามปล่อยตัวพ่อที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดอย่างไม่เป็นธรรม เพื่อคลี่คลายปัญหาทางการเงินและกฎหมาย ร็อบใช้สติปัญญาของเขาในการลักลอบค้ายาเสพติด แม้ว่าความทะเยอทะยานของเขาจะยิ่งใหญ่กว่าและมุ่งเน้นชุมชนมากกว่าก็ตาม

การก้าวขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่ของร็อบในสาขาชีวฟิสิกส์โมเลกุลและชีวเคมีมักถูกขัดจังหวะด้วยข้อกำหนดทางการเงินจากการอุทธรณ์ทางกฎหมาย ด้วยภูมิหลังที่ย่ำแย่ของร็อบเอง — เขาเติบโตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว (แมรี เจ. ไบลจ์) ที่ต้องทำงานถึงสามงาน — การหาสมดุลระหว่างค่าเล่าเรียนแพงๆ กับการพยายามเรียกร้องอิสรภาพจากพ่ออยู่ตลอดเวลา ทำให้เขาพลาดโอกาสประสบความสำเร็จอยู่เสมอ แม่ของเขาและนาย่า (คามิล่า คาเบลโล) แฟนสาวสมัยเรียนมหาวิทยาลัย รู้ดีถึงเรื่องนี้ และผลักดันให้เขาใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง อย่างไรก็ตาม กฎเกณฑ์ทางศีลธรรมและการเล่าเรื่องของการเป็นคนผิวดำที่เติบโตมาในระบบสังคมอเมริกันอันโหดร้ายได้ดึงเขาออกจากชีวิตและเรื่องราวที่เขาควรจะมี ทันทีที่ “ร็อบ พีซ” คุกคามที่จะกลายเป็นภาพยนตร์ชีวประวัติของนักวิทยาศาสตร์ผู้ก้าวล้ำ มันก็กลับไปสู่กรอบของเรื่องราวคนผิวดำแบบเดิมๆ ในจินตนาการของฮอลลีวูดกระแสหลัก — ภาพยนตร์เกี่ยวกับความยากจน ยาเสพติด และการขาดพ่อ — เป็นการปะทะคารมที่ทำให้เกิดประเด็นหลักที่น่าสนใจ