We Need a Little Christmas | คริสต์มาสนี้ไม่ไร้รัก (2022)

หนังเล่าถึงเรื่องของจูลี่ (Erica Durance) และลูกชายของเธอ แกวิน (Azriel Dalman) ที่เพิ่งย้ายบ้านมาใหม่ หลังจากเมื่อปีก่อนพวกเขาเพิ่งสูญเสียหัวหน้าครอบครัวไปครับ ทั้งจูลี่และแกวินเองก็ยังรู้สึกหม่นหมอง แม้ว่าจูลี่จะพยายามทำอะไรหลายอย่างให้แกวินรู้สึกดีแล้วก็ตาม แต่มันก็ไม่ง่ายเลยสำหรับการก้าวให้พ้นจากความเศร้า

แล้วพวกเขาก็ได้รู้จักกับไอรีน (Lynn Whitfield) หญิงสูงวัยที่อยู่บ้านติดกัน ซึ่งเธอคนนี้นี่แหละครับที่จะมาช่วยให้แม่ลูกคู่นี้กลับมามีศรัทธาในการใช้ชีวิตอีกครั้ง

เป็นหนัง Hallmark แบบที่ผมอยากดู (แต่หาดูได้ไม่ค่อยบ่อยในช่วงหลังๆ มานี่) นั่นคือหนังไม่ได้เน้นเรื่องรักโรแมนติกหวานแหวว แต่ว่าด้วยเรื่องราวของชีวิตคนที่มีทั้งสุขและทุกข์ มีทั้งเสียงหัวเราะและคราบน้ำตา หัวใจหลักของหนังก็คือสายใยไมตรีที่แม่ลูกคู่นี้มีต่อไอรีน เพื่อนบ้านผู้หวังดี ผมชอบครับหนังแบบนี้ดูแล้ว Feel Good ดูแล้วอบอุ่นกินใจ แต่ก็ต้องว่าตามใจคิดนิดหนึ่งว่าความกลมกล่อมลึกซึ้งของหนังนั้นอาจไม่ได้มากเท่าหนัง Hallmark สมัยก่อนที่จะกินใจมากกว่านี้ แต่ผมว่าก็ยังดีน่ะครับที่มีหนังแบบนี้ออกมาให้ดูกัน มาเติมไออุ่นและความรู้สึกดีๆ ให้กับผู้ชมบ้างแบบนี้ก็ยังดีกว่าไม่มีเลย

ประเด็นหลักของหนังก็คือคำว่ามิตรภาพนั่นแหละครับ อย่างจูลี่นั้นก็แทบจะไปไม่เป็นเหมือนกันหลังจากสูญเสียสามีไป เธอพยายามจัดการทุกอย่างทั้งเรื่องงานและชีวิตด้วยตัวคนเดียวลำพัง ซึ่งมันก็ทั้งเหนื่อยและไม่ง่าย ยิ่งสามีของเธอเป็นทั้งหุ้นส่วนงานและหุ้นส่วนชีวิต พอเขาจากไปชีวิตยิ่งเคว้งคว้างไปกันใหญ่ แต่แล้วการมาของไอรีนที่เข้าใจเรื่องเหล่านี้ (เพราะเธอก็เคยผ่านความสูญเสียมาก่อน) ทำให้จูลี่มีใครสักคนไว้คอยพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิด และให้คำปรึกษา นั่นจึงทำให้จูลี่เริ่มตั้งหลักกับชีวิตได้อีกหน และที่สำคัญคือไอรีนคอยช่วยเป็นเพื่อนและพี่เลี้ยงให้กับแกวินครับ ช่วยทำให้แกวินและแม่ได้เข้าใจกัน เพราะมันก็เป็นเรื่องธรรมดาประการหนึ่งน่ะนะครับที่บางครั้งระหว่างคุณแม่กับคุณลูก หลังเกิดเรื่องอะไรที่กระทบจิตใจกันขึ้นมา ก็อาจเกิดช่องว่าง อาจเกิดกำแพงระหว่างกัน บางครั้งก็ต้องให้บุคคลจากภายนอกครอบครัวนี่แหละมาช่วยเป็นคนประสานให้