ดูหนัง Detective Chinatown (2016) แก็งค์ม่วนป่วนเยาวราช เต็มเรื่อง

'ความเป็นไทยคืออะไร' บ.ก. คนแรกหลังเรียนจบใหม่ๆ เคยตั้งถามคำถามนี้กับเรา ตอนนั้นด้วยความโง่เขลาก็ตอบไปอย่างที่ซึมซับภาพและความรู้จากสื่อต่างๆ มา ไทยมีวัดสวย ทะเลสวย คนไทยยิ้มง่าย อาหารอร่อย เคยไปถามคำถามนี้กับลูกค้าฝรั่ง เธอก็ตอบว่าทะเลไทยแลนด์สวยมากๆ แล้วคนไทยใจดีอะไรทำนองนี้เหมือนกัน

เวลาดูหนังที่มาถ่ายทำในเมืองไทย เช่นเดียวกับคนชอบดูหนังอีกหลายคนที่คำถามนี้มักจะผุดขึ้นมา ในสายตาของคนต่างชาติเขามองประเทศเรายังไง ในรูปแบบไหน ใช่แบบเดียวกับที่เรามองไหม เวลาผ่านไปเราอ่านหนังสือเยอะขึ้นก็เห็นว่าความเป็นไทยมันยังมีความลึกลับและความหลากหลายมากกว่าแค่คำจำกัดความแค่สองสามคำแบบนั้น

ตั้งแต่ได้ดู Lost in Thailand หรือ แก๊งม่วนป่วนไทยแลนด์ ความหรรษาในเรื่องทำให้เราหันกลับมาดูหนังจีนมากขึ้นจากที่เคยเบื่อหนังกำลังภายในและทีมพากย์พันธมิตรมานานแสนนาน เราประทับใจในการเลือกเล่าเรื่องของคนธรรมดา เรื่องการเดินทาง การเลือกนักแสดงที่หน้าตาธรรมดา มาแต่งตัวธรรมดา (แม้นางเอกยังต้องสวยอยู่) และการเลือกสถานที่ในไทยที่ไม่จำเจเหมือนหนังฝรั่งที่มาถ่ายทำในไทย ที่จะต้องมีแต่ฉากในซ่อง ฉากสกปรก อาชญากรรม ยาเสพติด ความมืดหม่น อะไรแบบนั้น พอ Detective Chinatown หรือ แก๊งม่วนป่วนเยาวราช เข้าฉาย แม้จะเป็นผู้กำกับคนละคน (Detective Chinatown ผู้กำกับ เฉิน ซือเฉิง Lost in Thailand ผู้กำกับ สวี่ เจิง) แต่ความน่าสนใจในการเลือกสถานที่อย่างเยาวราช ก็แทบทำให้เราไม่รีรอหาเวลาไปดู

แม้ Detective Chinatown จะยังคงเลือกบาร์ในซอยคาวบอยเป็นสถานที่เปิดเรื่องในห้านาทีแรก เลือกอาชญากรรมที่ ถังเหริน และ ฉิงฟง ผู้เป็นหลานชายเกิดเข้าไปพัวพัน เป็นพล็อตในการดำเนินเรื่อง แต่สิ่งที่ทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้เป็นพิเศษคือการเลือกย่านคนจีนในตรอกหรือซอยแคบๆ สลัมเก่าๆ เป็นบ้านของ ถังเหริน ในห้องรูหนูเต็มไปด้วยข้าวของรกๆ เก่าๆ มีศาลเจ้าที่ มียันต์แปะฝาบ้าน มันเชื่อมโยงกับเราในฐานะที่เป็นคนเชื้อสายจีนเหมือนกัน ทำให้เรานึกถึงบ้านอากงสมัยก่อน นึกถึงบ้านของตัวเองเมื่อสมัยสิบปีที่แล้ว ตอนหนึ่งถังเหรินเล่าชีวิตดราม่านิดๆ ของตัวเองว่าทำไมต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่ในเมืองไทยแล้วก็บอกว่า ไม่มีใครอยากย้ายไปอยู่บ้านอื่นถ้าเรามีความสุขในบ้านตัวเองอยู่แล้วหรอก สิ่งนี้ก็เชื่อมโยงกับบรรพบุรุษของเราที่ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยในไทยเหมือนกัน และคิดว่าบรรพบุรุษของคนไทยเชื้อสายจีนต่างก็มีประวัติศาสตร์เหล่านี้ร่วมกัน ต่างกันแค่เหตุผลของแต่ละคนเท่านั้นเอง

แก๊งม่วนยังพาเราทัวร์ตลาดสดที่ขายเนื้อ ขายผัก ขายพริกแกง พาเข้าร้านคาราโอเกะแบบจีนๆ พาเราไปเดินในซอยที่เต็มไปด้วยตึกแถวเก่าๆ มอเตอร์ไซค์วิ่งขวักไขว่ รถกระบะจอดแช่รอรับของ ร้านรถเข็น ทางเดินริมรถไฟ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งสามัญที่อยู่ในชีวิตประจำวันของเรา ความวุ่นวายและไร้ระเบียบตั้งแต่ในบ้าน บนท้องถนน ในสังคมที่เราอยู่ ส่วนสถานที่สวยๆ อย่างเสาชิงช้า วัดพระแก้ว โรงแรม ห้างสรรพสินค้า หรือตลาดน้ำ เป็นได้แค่สถานที่ประดับให้ต้องแวะมาแล้วผ่านไป รถตุ๊กตุ๊กก็เป็นสัญลักษณ์ว่าถ่ายไปให้รู้ว่ามาถึงเมืองไทยแล้วอะไรแบบนั้น มีตอนหนึ่งลุงถังเหรินถามฉินฟงว่าอยากกลับเมืองจีนหรือยัง ชอบอะไรในเมืองไทยล่ะ เราคิดว่าสิ่งนี้แหละ ความวุ่นวายและความไร้ระเบียบที่เป็นมิตรกับผู้คนทั้งคนในพื้นที่หรือคนต่างชาติ คือความเป็นไทยที่มีเสน่ห์ในแบบที่ทุกคนสัมผัสได้

สำหรับมุกในหนังความตลกจากฉากต่อสู้ และการทะเลาะกัน ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญของหนังเรื่องนี้ แม้ในครึ่งชั่วโมงแรกเราจะงงๆ กับการโหวกเหวกโวยวายของทีมพันธมิตร และฉากที่จู่ๆ ก็ด่า จู่ๆ ก็เตะต่อยกัน ซึ่งเรื่องเสียงดังนี่ก็พอเข้าใจได้ เพราะที่บ้านเวลารวมญาติก็เป็นแบบนี้เหมือนกันคือคุยกันแบบไม่มีใครฟังใคร ขอให้ได้พูดไว้ก่อน ตลอดเกือบสองชั่วโมงเราจะได้ฮากระจายกับมุกที่ 'แบบนี้ก็ได้เหรอ' มุกอยากจะใส่ก็ใส่ มุกพันธมิตรกัดจิกหนังก็มี ดราม่าพอมีบ้าง คติเตือนใจก็มาตบท้ายให้ดูมีแก่น ประมาณว่าคนเราก็มีทั้งด้านดีด้านเลวขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกด้านไหนอะไรสักอย่างที่ยาวกว่านี้ แต่มาถึงจุดนี้ไม่ต้องการคติอะไรแล้วไง อยากได้ความไร้สาระล้วนๆ

สรุปแล้วหนังเรื่องนี้มีครบทุกรส ดูได้ดูเพลิน และถึงแม้เราจะไม่ได้มองคนจีนในแง่ดีมากนัก แต่คิดว่าหนังเรื่องนี้ก็จะยังคงทำให้ชาวจีนแห่กันมาเมืองไทยอีกนั่นแหละ