ดูหนัง ลองของ 2005 เต็มเรื่อง

ลองของ 2005

ต่อจากปฐมบท..คนเล่นของ
หลังจาก “คนเล่นของ” ออกมาเล่นสยองกับผู้ชมในปี 2004 ด้วยผลงานของ ผู้กำกับ ธนิตย์ จิตนุกูล กับเนื้อหาที่เน้นเฉพาะในแนวชิงรักหักสวาท เอาชาย หนุ่มร่ำรวยมาทำผัวโดยการ “เล่นของ” เพื่อครอบครองสมบัติทั้งหมด กลับมาในครั้งนี้ด้วยชื่อ Art of the Devil 2 หรือชื่อไทย “ลองของ” เน้นเนื้อหา ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน หนุ่ม สาว และสิ่งที่หนีไม่พ้นเมื่อพูดถึง “ของ” นั่นก็คือ “SEX”

นักแสดง…
ในภาคนี้ ใช้ นภคปภา หรือ มะหมี่มาขายเสียว…เฮ้ย! ไม่ใช่…มาขายความสามารถล้วนๆ มะหมี่เป็นนักแสดงสาวที่เก่ง มีเอกลักษณ์ ความเซ็กส์ซี่อยู่ในตัว เธอเกินล้นครับ ด้วยฝีมือการแสดงและองค์ประกอบต่างๆ แล้ว ในเรื่องนี้ เธอแสดงได้ดีมากจริงๆ เนียน สมบทบาท ราวกับว่าเธอเล่นของจริงๆ ยังไงยังงั้น…พูดถึงนักแสดงหน้าใหม่คนอื่นๆ กันบ้าง…ผมว่าทุกคนยังเล่นได้ไม่โดนเท่าที่ควร การแสดงยังแข็ง กระตุก ไม่เนียน โดยเฉพาะตัวเอกอย่าง คิ้ม ( หทัยวรรณ งามสุคนธภูษิต) แสดงแข็งเป็นผีจีนเลยครับ…เธอมีหน้าตาที่น่ารักครับ แต่ figure ของรูปร่าง ท่าทางยังคงต้องพัฒนาอีกเยอะ หวังว่าเรื่องหน้า เธอคงจะทำได้ดีกว่านี้เป็นแน่ นักแสดงหน้าใหม่ที่พอจะเห็นแววคือ โก้ ( ปวริศร์ วงศ์พานิช) รับบทเป็นเพื่อนปากหมา พูดจาไม่ระวังปาก ทำหน้าที่ได้ดีครับ แสดงบทได้เป็นธรรมชาติ และดูกวนตีนสมวัยดีจริงๆ

กำกับดี-ดีไซน์สวย-แต่บทด้อย…
เรื่องนี้ใช้ผู้กำกับเปลืองถึง 7 คนครับ…ทีมงาน 7 คนที่เขาเรียกตัวเองว่า “โรนินทีม” ทีมที่รวมผู้กำกับฝีมือดีจากผลงานในหลายๆ เรื่อง อย่างเช่น บางระจัน ขุนแผน คนเล่นของ มาระดมสมอง ฝีมือกันอย่างเข้มข้น การทำงานทุกขั้น ตอนเรียกได้ว่า เป็นผลงานมาจากน้ำมือของทั้งเจ็ดคนนี้เลย ก็ไม่แน่ใจเหมือน กันครับว่า การรวมตัว 7 คนนี้มีที่มาและคอนเซ็ปต์อย่างไร แต่สำหรับผมแล้ว คิดว่าเป็นการใช้ผู้กำกับที่เปลืองเกินเหตุครับ (ถ้าเป็นผู้กำกับหน้าใหม่รวมตัวกันทำหนังอย่าง แฟนฉัน ก็ว่าไปอย่าง) เพราะผู้กำกับแต่ละคน ก็เรียกว่ามีฝีมือ หรือมี “ของ” ดี อยู่ในตัวกันอยู่แล้ว หากเทียบที่ตัวโปรดักชั่น สเปเชียลแอฟเฟ็กต์ ผมถือว่า ผลงานเจ็ดคนกับสิ่งที่ออกมาบนแผ่นฟิล์มเสมอตัวครับ ไม่ดี ไม่ด้อย แต่หากเทียบกันที่บทหนัง ผมว่าการใช้ผู้กำกับฝีมือดี “สี่คน” คือ ก้องเกียรติ โขมศิริ, พาสิทธิ์ บูรณะจันทร์ ,ยศพงษ์ ผลทรัพย์ และ อรรถ ธรรมตระกูล มาเขียนบทแบบนี้ ดูจะด้อยถอยในคุณภาพไปหลายขุมครับ เพราะบทหนังขาดน้ำหนักในหลาย ๆ อย่าง ในบางเรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเป็นอย่างนั้นด้วยซ้ำ…แต่บอกในแง่ดี สำหรับหนังไทยครับ เน้น..หนังไทยครับ..บทภาพยนตร์ในแบบที่”ลองของ”
กำลังทำก็เป็นหนึ่งในจุดเริ่มต้น และนิมิตรหมายที่ดี ในวงการหนังสยองไทยเรา (นับตั้งแต่ที่ “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” เคยสร้างผลงานดีๆ เอาไว้แล้ว) การใช้บทหักมุมไปมา พลิกซะจนขนาดที่เรียกว่า ให้เราลุ้นกันจนถึงนาทีสุดท้ายของหนังกันเลย ทำออกมาดี ครับ ดีกว่าหนังไทยสยองหลายๆ เรื่อง ตรงนี้ผมขอชมจากใจจริง

โปรโมทสักล้าน…สยองสักร้อย
ต้องขอชมฝ่ายโปรโมชัน มาร์เก็ตติ้งของทางไฟว์สตาร์ กับคำโปรโมต คำ โปรย เท่ห์ๆ น่าติดตาม อาทิเช่น “ลองของ…เสียวสยองทุก 2 นาที” “ลอง ของ…ภาพยนตร์ไทยเรื่องแรก ที่จะทำให้คุณต้องกลัวจนตัวสั่น สยดสยอง เกิดกว่าจินตนาการ และมันจะทำให้คุณเข้าใจ ถึงความหมายของคำว่า…. ลองของ” โอ้วว….เขียนซะเวอร์ จนทำให้เราอยากดูจนตัวสั่นไปด้วยเลย..ซึ่ง ในความจริงแล้ว ลองของ เป็นหนังสยองที่ปูพื้นหนังด้วยแบ็กกราวนด์ใน แบบหนังวัยรุ่น ภาพใส ๆ จนทำให้ผมต้องรำพึงกับตัวเองว่า “นั่งรอมาครึ่ง ชั่วโมงแล้ว…ไม่เห็นมีไรสยองเลยวะ?!?” ใครดู ก็จะรู้ครับ ว่า ฉากสยองมัน น้อยมาก ผู้กำกับอาจไม่ต้องการอัดฉากสยอง เสียงสั่นประสาท ถี่ยิบเหมือน สมัยที่ Ju-On ทำในภาคแรกก็เป็นได้ แต่ทางมาร์เก็ตติ้งของโฟว์สตาร์คง ต้องหาจุดขายที่แรงๆ เพื่อดึงดูดให้คนอยากชมก็เป็นได้…เฮ้อ! กว่าจะสยองก็ ปาเข้าไปร่วมชั่วโมงแล้วว..

บทสรุป…
หนังสยองไทยอีกเรื่องที่น่าหามาดูครับ แม้บทจะไม่แข็ง แต่ก็ไม่อ่อนปวกเปียก การกำกับ สเปเชียลแอฟเฟ็กต์ใช้ได้ ฉากดีแต่ไม่เด่น ฉากสยองมีไม่มาก แต่ ฉากที่ปรากฏออกมาก็ถือว่าทำได้ดีในมาตรฐานของคนไทยครับ ผมว่านอกจาก เรื่อง “ชัตเตอร์” แล้ว “ลองของ” เป็นอีกเรื่องที่ผมแนะนำให้หามาดูกัน