Sinners | ซินเนอร์ส (2025)

“ซินเนอร์ส” เป็นหนังแวมไพร์ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มากมายที่ค่อยๆ พาคนดูดื่มด่ำไปกับบรรยากาศอย่างช้าๆ ในช่วงต้น และแม้ว่าจะยังคงดึงเอาสูตรแวมไพร์สไตล์มาใช้ แต่ตัวหนังกลับซ่อนเซอร์ไพรส์และประเด็นต่างๆ ไว้ลึกซึ้งอย่างมากมาย และเมื่อทุกอย่างถูกนำผสมเข้ากับองค์ประกอบในเรื่อง มันเลยกลายเป็นความลงตัวชนิดที่เรากล้าพูดเลยว่านี่คือหนังแวมไพร์ที่ควรถูกจารึกไว้ว่าเป็นหนึ่งในหนังที่ดีงามที่สุดเรื่องนึง มันมีความเท่ มันมีมนต์ขลัง มันมีทุกสิ่งที่เรารู้สึกว่ามันถูกจริตเราไปหมด

โดยหนังได้เล่าผ่านวิถีชีวิตของคนดำที่มีพูดถึงเรื่องของความสัมพันธ์ และศิลธรรมของตัวละครที่จะมีความหม่นๆ และชนวนบางอย่างที่ได้ถูกร้อยเรียงเข้ากับเรื่องราวในประวัติศาสตร์ทั้งการเหยียดและกดขี่ได้อย่างกลมกลืน พร้อมในเรื่องของ “ดนตรี” ที่นับว่าเป็นอีกหนึ่งหัวใจสำคัญหลักของเรื่องที่ถูกใส่มาในการเล่าและเชื่อมต่อกับบางสิ่งบางอย่าง ลองนึกสภาพดูสิว่าภายใต้ความระทึกที่ถูกเล่าผ่านบทเพลง ที่ไม่ใช่เพลงประกอบของเรื่องนะแต่มันคือสิ่งที่ตัวละครมันร้องจริง แล้วบรรยากาศมันคละคลุ้งไปด้วยความน่ากลัวของเหล่าแวมไพร์ เดี๋ยวเต้นบ้าง เดี๋ยวเลือดสาดบ้าง คือเป็นอะไรที่โคตรของความลงตัวที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและบ้าคลั่ง ซึ่งในแง่ของความสยองหนังถ่ายทอดออกมาได้ค่อนข้างบันเทิง มีจังหวะให้เราได้ลุ้นและเสียวสันหลังอยู่เป็นช่วงๆ อีตัวแวมไพร์ก็ดีไซน์ออกมาได้น่ากลัวดีโดยยังคงใช้ทริกคลาสสิกมาประยุกต์ใช้ในเรื่องอีกด้วย และนอกจากนี้เองเราชอบตรงที่หนังยังแฝงนัยนะบางอย่างที่ถูกทับซ้อนในเส้นเรื่องในเชิงเปรียบเปรยระหว่างคนกับแวมไพร์ที่อาจจะเป็นความบังเอิญหรืออาจจะเป็นความตั้งใจ ตรงที่พอมันมีเรื่องของการเหยียด ตัวหนังได้เลือกใช้กลุ่มคนผิวขาวเป็นตัวเป็นตัวแทนของความชั่วร้ายที่ได้เข้ามาละลานและดึงเอากลุ่มคนผิวดำไปเป็นพวก ซึ่งกลุ่มคนผิวดำก็จะต้องต่อสู้เพื่อทวงคืนชีวิตและอิสรภาพของตนอีกด้วย และซีเควทน์นี้ก็เป็นอะไรที่โคตรมันส์ ในขณะที่ตัวนักแสดงเอง แกฉันจะเขียนยาวไปแล้วแต่เอาเป็นว่าชอบหมด ไม่ว่าจะเป็นตัวละครหลักหรือแม้แต่บทบาทสมทบ