Daaku Maharaai | ราชาไร้อาณาจักร {డాకు మహారాజ్‌} (2025)

การกลับมาของ Balakrishna ในภาพยนตร์ล่าสุด เช่น Akhanda และ Bhagawant Kesari นั้นต้องยกความดีความชอบให้กับผู้สร้างภาพยนตร์อย่าง Boyapati Sreenu และ Anil Ravipudi ที่ทำให้ดาราคนนี้เข้าถึงคนทั่วไปได้มากกว่าความแปลกประหลาดที่ยิ่งใหญ่กว่าชีวิตจริงของเขา แม้ว่าจิตวิญญาณของภาพยนตร์ Balakrishna ทั่วไปจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก แต่รูปแบบการเล่าเรื่องที่สดใหม่ได้เติมชีวิตชีวาให้กับรูปแบบที่ผ่านการพิสูจน์มาแล้วตามกาลเวลา

ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทำที่สถานีบนเนินเขาใกล้เมืองชิตตูร์ รัฐอานธรประเทศ โดยใช้เวลาพอสมควรในการสร้างบริบทสำหรับการมาถึงของพระเมสสิยาห์ เด็กสาวชื่อไวษณวี หลานสาวของชายผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งตกอยู่ภายใต้การคุกคามจากแก๊งค์อันธพาลท้องถิ่น นักโทษที่หลบหนีชื่อดาคู มหาราช ปลอมตัวเป็นนานาจิ คนขับรถเพื่อปกป้องครอบครัว อะไรเชื่อมโยงอดีตอันโหดร้ายของมหาราชกับเหล่าอันธพาลและเด็กสาวคนนี้?

ภาพยนตร์เรื่องนี้ตัดเพลงเปิดที่ปลุกเร้าความรู้สึกเพื่อประกาศการมาถึงของพระเอกออกไปได้อย่างน่าประทับใจ เพลงประกอบที่เร้าใจเกินเหตุของ S Thaman และบทสนทนาที่กระชับระหว่างฉากแอ็กชั่นช่วยให้เห็นถึงออร่าของพระเอกได้ เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องก่อนๆ ของ Balakrishna (Jai Simha, Narasimha Naidu และ Bhagawant Kesari) เด็กสาวทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมทางอารมณ์ที่ทำให้พระเอกปลดปล่อยความโกรธเกรี้ยวของเขาออกมา

เมื่อการดำเนินเรื่องเริ่มหนักเกินไป ก็มีความไร้สาระในรูปแบบของอารมณ์ขันเพื่อผ่อนคลายความขบขัน (Satya เป็นคนเสียสติ) และความโรแมนติก เมื่อ Urvashi Rautela ถูก Balakrishna ตีในเพลงที่ตั้งชื่อตามวลีที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา 'Dabidi Dibidi' ระหว่างฉากเลือดสาดและฉากเบาๆ ที่น่าเบื่อ ตัวละครของเด็กก็เพิ่มความไร้เดียงสา (แม้ว่าบางครั้งจะดูตลกขบขัน) เข้าไปด้วย