Faceless | ไร้หน้า {正体} (2024)

เคอิจิ คาบูรากิ (ริวเซย์ โยโกฮามะ) นักโทษประหารในคดีสะเทือนขวัญได้หลบหนีจากห้องขังทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเซย์โก มาทานุกิ (ทาคายูกิ ยามาดะ) ตำรวจที่ทำคดีของเขาต้องตามจับเขามาอีกครั้ง  แต่คาบูรากิก็ยังหนีพ้นเงื้อมมือตำรวจไปได้ด้วยการปลอมตัวโดยที่แรกนั้นเขาไปทำงานก่อสร้างทำให้พบกับจัมพ์หรือคาสึยะ โนโมมูระ (ชินทาโร โมริโมโตะ) แต่แล้วเขาก็ต้องหนีอีกครั้งเพราะค่าหัว  จนเขามาทำงานเขียนอิสระแล้วได้พบกับนักข่าวซายากะ อันโดะ (ริโฮ โยชิโอกะ) ที่ความจริงรู้ว่าเขาเป็นใครแต่เธอเชื่อว่าเขาบริสุทธิ์  จนเมื่อคาบูรากิต้องหนีอีกครั้งซายากะ อันโดะจึงตัดสินใจที่จะพยายามล้างมลทินให้เขาที่คราวนี้เขาพยายามเป็นครั้งสุดท้ายในการพิสูจน์ตัวเองว่าบริสุทธิ์  ในขณะที่เจ้าหน้าที่เซย์โก มาทานุกิก็ต้องต่อสู้กับความขัดแย้งในใจเมื่อคดีคาบูรากิที่เขาทำมีช่องโหว่มากมายแต่เขาถูกกดดันจากเบื้องบนให้ปิดคดีโดยที่มีธงตั้งไว้  จนสุดท้ายคาบูรากิก็ถูกจับได้แต่ครานวนี้ทุกอย่างอาจเปลี่ยนไปเมื่อมโนธรรมในใจมาคัดง้างกับความยุติธรรมที่บิดเบี้ยว

กลายเป็นงานดีที่ไม่ควรมองข้ามเพราะหนังจัดให้หมดในทุกอย่างที่ต้องการแถมยังจัดการอารมณ์ได้โดยไม่ต้องบีบคั้น  สิ่งที่ผู้เขียนชอบคือการใส่รายละเอียดเล็กน้อยที่มาเพื่อตอกย้ำความเชื่อใจเช่นกรณีของผู้ดูแลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่คาบูรากิโตมาที่อาจเหมือนอยู่ๆก็โผล่มาหรือที่เขาไปทำงานคัดกุ้ง  เอาจริงคือหนังก็ยังมีบ้างที่มีอะไรเกินความจำเป็นอาจเพราะต้องการจัดการอารมณ์คนดูตอนท้ายที่ถ้าจะบีบจริงๆก็มีน้ำตาไหลไม่ใช่แค่สะเทือนใจและดีใจเท่านั้น  แต่แม้จะเป็นอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่คืองานดีที่ภาพรวมถือว่าร้อยเรียงเรื่องราวได้อย่างเห็นผลเพราะหนังมีเจตนาที่ชัดกับความสงสารเห็นใจ  ทำให้ความสงสารเห็นใจเป็นปัจจัยที่ทำให้คนดูไม่สามารถปล่อยวางจากการติดตามดูว่าชะตากรรมของคาบูรากิจะเป็นอย่างไรในตอนท้ายคือมีพลังตั้งแต่ต้นจนนาทีสุดท้าย  นั่นเพราะความกล้าที่จะต่างคือกล้าที่จะทำให้คนดูเอาใจช่วยโดยไม่สนว่าความจริงจะเป็นเช่นไรเพราะเชื่อใจเต็มร้อยแล้วสิ่งที่ตามมาคือทั้งสนุกทั้งลุ้นระทึกเต็มไปด้วยความพลิกผันเร้าใจที่มีหัวใจ