Babygirl | เบบี้เกิร์ล (2024)

เอาจริง ๆ คอนเซ็ปต์และพล็อตหนัง Babygirl อาจจะไม่ได้มีความแปลกใหม่อะไรนัก เพราะเราก็น่าจะเคยสัมผัสคอนเทนท์หนังในรูปแบบนี้ที่ยังมีสร้างออกมาเรื่อย ๆ กับความสัมพันธ์ต้องห้าม ความต้องการถลำลึก การข้ามเส้นบาง ๆ ที่ใช้พลังแรงปรารถนาในการนำทาง รวมทั้งประเด็นเชิงชู้แบบข้ามรุ่นข้ามวัย ด้วยแต่เป็นอะไรที่มีเยอะเกลื่อนวงการไปหมด บทหนังอาจจะยังไม่ดีแต่ก็ไม่ได้แย่อะไร การเล่าเรื่องยังไม่ค่อยมีเสน่ห์ไปหน่อย แต่โครงสร้างในความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครถือว่าทำได้ดี

ในแง่องค์ประกอบงานสร้างก็ถือว่าใช้ได้ ด้วยความที่เป็นหนังอีโรติกจากฝีมือการแสดงของผู้กำกับหญิง ทำให้การนำเสนอและการถ่ายทอดออกมาในลักษณะที่เต็มไปด้วยลูกเล่นเชิงศิลป์อย่างเป็นเอกลักษณ์ ไม่ได้เห็นภาพฉาวโฉ่ไปในทางวาบหวิวซาบซ่าเพียงอย่างเดียว มุมกล้องถือว่ามีกิมมิกที่ดี สะท้อนภาพฉาก 18+ ออกมาได้อย่างมีนัยยะและมีจริตที่เหมาะเจาะในแบบที่เป็นการปรับจูนระหว่างการการแสดงกับผู้ชมมาเจอกันตรงกลางได้ดี

แต่หนึ่งในไฮไลต์ที่โดดเด่นสุด ๆ ของ Babygirl ก็ต้องยกนิ้วให้กับการแสดงที่ทุ่มสุดตัวของคุณมัม นิโคล คิดแมน ที่บอกได้เลยว่า ถ้าไม่ได้แอคติ้งของแม่มาช่วย หนังเรื่องนี้ก็น่าจะขาดเสน่ห์ไปเยอะทีเดียว นิโคลสามารถแบกรับหนังที่โยก ๆ เอน ๆ เรื่องนี้เอาไว้ด้วยบ่าของเธออย่างทรงพลัง เธอคือตัวหลักที่สามารถคอนเน็กกับนักแสดงคนอื่น ๆ ด้วยการรับส่งบทต่อกันได้ด้วยความเป็นมืออาชีพของเธอเอง

โดยภาพรวมแล้ว Babygirl อาจจะยังไม่ใช่หนังสายรางวัลที่เปี่ยมล้นไปด้วยคุณภาพอัดแน่นในทุก ๆ องค์ประกอบ แต่อย่างน้อย ๆ นี่ก็คือผลงานการแสดงที่ดีจัดจ้านอีกครั้งหนึ่งของนิโคล คิดแมน ที่บทหนังได้ส่งถึงพลังการแสดงของเธอเป็นอย่างดี หนังอาจติด ๆ ขัด ๆ ในแง่ของเสน่ห์การเล่าเรื่องไปบ้าง แต่ก็ไม่ใช่จุดด้อยที่แย่แต่อย่างใด เพียงแค่ยังไม่ใช่พล็อตที่แปลกใหม่อะไรมาก ร้อยเรียงไปตามห้วงอารมณ์และรสนิยมความแฟนตาซีในความสัมพันธ์ของตัวละครไปเรื่อย ๆ กับความพยายามสะท้อนให้เห็นว่า...ยิ่งถลำลึกก็ยิ่งไร้การควบคุม