โปสเตอร์ตัวนี้ของหนังมันดูแนวดีครับ ชวนให้นึกถึงหนังสยองขวัญสมัยก่อน ดึงดูดใจใช้ได้เลยทีเดียว ในขณะที่ตัวหนังจะว่าไปก็ไม่เลวครับ เพียงแต่อาจจะไม่ได้โดดเด่นเด็ดดวงถึงขนาดห้ามพลาดเท่านั้นเอง
เรื่องของแม่ (Sarah Wayne Callies) ที่ต้องสูญเสียลูกชายไปในอุบัติเหตุ ทำให้เธอจมอยู่กับความเศร้า แล้ววันหนึ่งเธอก็พบว่าคนแถวนั้น (พอดีเธอย้ายไปอยู่อินเดียครับ) สามารถแนะนำวิธีการ “เอ่ยคำอำลาต่อผู้ที่จากไป” ให้กับเธอได้
ประมาณว่าพอทำพิธีแล้วจะสามารถเรียกวิญญาณผู้ที่จากไปให้มาอยู่หลังประตูบานหนึ่งได้ครับ โดยจุดประสงค์ก็คือเอ่ยคำอำลาและสั่งเสียกันเป็นครั้งสุดท้าย แต่มีข้อแม่แค่ข้อเดียวคือห้ามเปิดประตูบานที่ว่าเป็นอันขาด
แล้วก็เป็นไปตามคาดครับ คุณแม่คนนั้นเปิดประตูบานต้องห้ามที่ว่า จากนั้นมันก็นำพาความสยองมาสู่ชีวิตและครอบครัวของเธอจนได้ แล้วเธอก็ต้องหาทางแก้ไขมันก่อนที่ชีวิตคนรอบตัวจะได้รับอันตราย
หนังเป็นแนวสยองลึกลับครับ มีตุ้งแช่บ้างพอประมาณ โดยรวมก็ถือว่าน่าติดตามในระดับหนึ่ง แม้บทสรุปตอนท้ายอาจจะคุ้นสำหรับคอหนังสยองก็ตาม แต่อย่างน้อยการเดินเรื่องมันก็โอเคครับ ไม่ลุ้นตลอด แต่ก็พอกล้อมแกล้ม
ของดีอย่างหนึ่งคือการแสดงที่ถือว่าพยุงหนังได้เหมือนกัน Callies ในบทแม่ก็เล่นได้ดีครับ ดูแล้วเชื่อในหลายฉากว่าเธอต้องการเจอลูกอีกครั้งจริงๆ จนไม่แปลกใจหากจะทำอะไรที่มันเสี่ยงภัย (อย่างการเปิดประตูผีที่ว่า) คือตอนนั้นอารมณ์ห่วงหามันนำพาให้หน้ามืดน่ะครับ ไม่รู้แล้วว่าผีหรือคน รู้แต่เป็นลูกของตนเลยพร้อมจะเปิดประตู เผื่อจะได้ลูกกลับมา
แล้วก็มี Jeremy Sisto ดาราที่เล่นบทสมทบบ่อย เช่นในเรื่อง Wrong Turn, Clueless หรือบทที่หลายคนอาจจะจำได้อย่างฆาตกรวายร้ายใน Hideaway ก็มาแสดงเป็น ไมเคิล สามีของนางเอกที่ต้องมาเผชิญเรื่องเลวร้ายอันเนื่องจากความรักลูกของภรรยาตนเอง ขานี้ก็แสดงได้เรื่อยๆ ครับ
จริงๆ พล็อตหนังจัดว่าไม่เลวนะ มีการผสมเอาความรักความห่วงใยมาเป็นเงื่อนไขให้เกิดเรื่อง ซึ่งดีอย่างหนึ่งที่หนังทำออกมาได้พอเหมาะ ไม่ได้ดูน่ารำคาญ อย่างฉากที่แม่พยายามจะเปิดประตูน่ะครับ หากทำออกมาไม่ดีหรือดาราเล่นไม่เหมาะ ผลจะออกมาชวนให้รำคาญได้เหมือนกันนะ
แต่กระนั้นฉากอื่นๆ ก็ดูเรื่อยไปนิดครับ ทั้งที่หนังยาวแค่ชั่วโมงครึ่งแต่ก็ยังแอบอืดและน่าเบื่ออยู่ในที พวกความสยองน่ากลัวถือว่ามาไม่มากดังคาด อันนี้ก็ยกความรับผิดชอบให้ Johannes Roberts ที่รับหน้าที่ทั้งกำกับและเขียนบทครับ ซึ่งฝีมือก็ยังไม่แม่นเท่าไรครับ
ถึงอย่างนั้นผลงานชิ้นต่อไปของเขาก็น่าสนใจอยู่ เรื่อง In the Deep ซึ่งมาแนวเดียวกับ The Shallows ครับ แต่อันนี้จะเป็นเรื่องของหญิงสาวที่ไปติดอยู่ในกรงขณะกำลังดูฉลามกลางทะเล (แต่ถ้าฟังจากที่คนดูมาแล้ว ก็รู้สึกจะไม่ได้เด็ดอะไรมาก แต่ก็น่าจะดีกว่าเรื่องนี้ครับ)
สรุปว่าตัวหนังก็เรื่อยๆ ครับ ลึกลับบ้าง แต่ก็ไม่เกินคาดเดา มีความน่ากลัวบ้างแต่ก็ไม่ได้หลอนจัดๆ จนต้องจดจำ ดีที่ได้การแสดงที่โอเคมาช่วยหนังไว้ และบรรยากาศของอินเดียที่บางฉากก็เพิ่มความลึกลับให้หนังได้เหมือนกัน
เกร็ดที่น่าสนใจหน่อยของหนังเรื่องนี้คือ บ้านที่ตัวเอกไปอยู่ในเรื่องนั้น คือบ้านเกิดของ Rudyard Kipling ผู้ประพันธ์ เมาคลี ลูกหมาป่านั่นเองครับ ซึ่งถือเป็นบ้านที่สวยไม่น้อยเลย ตอนแรกก็เอะใจล่ะครับว่าบ้านมันดูดีจัง พอรู้ก็ถึงบางอ้อเลย
