Running on Empty (2024)

หนังเริ่มต้นได้น่าสนใจพอสมควร มอร์ต (เคียร์ กิลคริสต์) เป็นนักฆ่า (ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นการเล่นคำหรือตลกร้าย) เขาอาศัยอยู่ในโลกที่เราคิดหาวิธีกำหนดวันตายของคนๆ หนึ่งได้ หรืออย่างที่หนังเรียกมันว่า ; นับวันชีวิต โดยไม่สนใจวิทยาศาสตร์และความคิดที่ว่าชีวิตถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว เรามุ่งความสนใจไปที่มอร์ตที่พบว่าเขามีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งปี ซึ่งทำให้คู่หมั้นของเขาซึ่งมีวันชีวิตยืนยาวกว่ามาก ต้องทิ้งเขาทันที . ด้วยความพยายามที่จะให้กำลังใจ Mort เพื่อนของเขาจึงแนะนำเว็บไซต์หาคู่สำหรับคนอายุ 20 ถึง 30 ปีในตำแหน่งของเขาซึ่งเหลือเวลาบนโลกนี้เพียงไม่กี่วัน จากนั้นหนังก็ทำให้โครงเรื่องซับซ้อนเกินกว่าที่ควรจะเป็นด้วยภาพตัดต่อของเดทแย่ๆ โสเภณี แมงดาขี้โมโห ครอบครัวที่ลำบากใจแต่ไม่ค่อยได้พบเห็น และศักยภาพในการค้นหาความรักในชีวิตของเขา นอกจากนี้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขายังคงทำงาน 9 ต่อ 5 ที่ห้องดับจิตต่อไป

มีคนตลกๆ มากมายใน “Running on Empty” เช่น Jim Gaffigan และ Jay Pharoah แต่เช่นเดียวกับชื่อเรื่อง ความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขาถูกขัดขวางและเหลือน้อย กัฟฟิแกนใช้คำพูดเด็ดๆ ไม่กี่อย่าง (หรือบางทีฉันชอบเขามากพอที่จะให้อภัยอารมณ์ขันแย่ๆ ได้) แต่เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ในกองถ่ายแค่วันเดียวเท่านั้น เช่นเดียวกับฟาโรห์ สำหรับชิลคริสต์ เป็นการยากที่จะตำหนิเขาสำหรับความไม่เหมือนใครอันน่าเบื่อหน่ายของมอร์ต ครั้งเดียวที่มอร์ตทำงานเป็นตัวละครก็คือตอนที่เขาพบรัก แต่มันสั้นและสั้นมากจนทำให้คุณสงสัยว่าอังเดรรู้วิธีเขียนบทโรแมนติกคอมเมดี้ของเขาด้วยหรือไม่ “Running on Empty” เปรียบเสมือนไอเดียที่ยังไม่เกิดขึ้นจริงสำหรับเรื่องราวความรักที่มีซีรีส์ไอเดียสเก็ตช์คอมเมดี้ซึ่งมีโทนเสียงที่ไม่สอดคล้องกัน คาดเดาไม่ได้ และนำเสนออย่างเชื่องช้าล่วงหน้า

จริงๆ แล้วมีสิ่งดีๆ อยู่บ้างแต่ก็กระจัดกระจายไปทั่ว ส่วนเดียวที่ทำให้ฉันเพลิดเพลินตลอดเวลาถูกผลักไสจนจบไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม อังเดรอาจได้รับประโยชน์จากข้อมูลที่ได้รับ หรือแม้แต่การแสดงด้นสดจากนักแสดง บทสนทนาเป็นแบบไม้เพราะไม่มีบทสนทนาระหว่างตัวละครที่ให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติ แม้แต่หนังตลกก็ยังรู้สึกเหมือนเป็นนักแสดงตลกที่ยืนหยัดเพื่อดูว่าอะไรได้ผล แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนที่มันจะสายเกินไป