Touch | สัมผัส {Snerting} (2024)

ท่ามกลางความไม่แน่นอนนี้ทำให้คริสโตเฟอร์ (เอกิลล์ โอลาฟส์สัน) พ่อม่ายชาวไอซ์แลนด์วัยชราในภาพยนตร์เรื่อง "Touch" ของบัลตาซาร์ คอร์มาคูร์ ได้รับข่าวที่ไม่มีใครต้องการ แม้ว่าภาวะสมองเสื่อมของเขายังอยู่ในระยะเริ่มแรก แพทย์คนหนึ่งก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขามีทรายเหลือเพียงเม็ดทรายสองสามเม็ดสุดท้ายในนาฬิกาทรายของเขา เนื่องจากความสามารถทางจิตของเขากำลังจะตกต่ำลงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เขาจึงได้รับคำแนะนำให้จัดการธุรกิจที่ยังไม่เสร็จสิ้นหรือการหาเสียงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่กำลังจะเกิดขึ้น และหาวิธีสร้างสันติภาพกับชีวิตที่เขาอาศัยอยู่ เมื่อสัมผัสได้ว่าโลกของเขากำลังจะปิดตัวลงในหลายๆ ทาง คริสโตเฟอร์จึงเพิกเฉยต่อคำวิงวอนของลูกติดและมุ่งหน้าไปลอนดอนเพื่อเดินทางครั้งสุดท้ายตามเส้นทางแห่งความทรงจำ

ส่วนที่เหลือของภาพยนตร์จะแบ่งออกเป็นสองส่วน โดยตัดระหว่างการเดินทางของคริสโตเฟอร์ผู้สูงวัยกับเรื่องราวย้อนอดีตในวัยเยาว์ของเขา คริสโตเฟอร์ในวัยหนุ่ม (ปาลมี คอร์มาคูร์) ครั้งหนึ่งเคยเป็นนักเรียนที่ London School of Economics แต่ค่อยๆ พบว่ามุมมองลัทธิมาร์กซิสต์สุดโต่งของเขาไม่เข้ากันกับการเข้าเรียนในสถาบันธุรกิจชั้นนำ ในขณะที่เพื่อนฝ่ายซ้ายของเขาพอใจที่จะบ่นเกี่ยวกับการเอารัดเอาเปรียบคนงานจากผับและห้องสมุดที่สะดวกสบาย ก่อนอาชีพที่ร่ำรวย คริสโตเฟอร์ก็ตัดสินใจโดยทันทีที่จะลาออกจากโรงเรียนและทำงานเป็นพนักงานล้างจานในร้านอาหารญี่ปุ่น เขาค่อยๆ ซึมซับวัฒนธรรมญี่ปุ่นและตกหลุมรักมิโกะ (โคกิ คิมูระ) ลูกสาวของเจ้าของ โดยพบสายสัมพันธ์กับครอบครัวที่ได้รับเลือกใหม่ซึ่งแวดวงสังคมเก่าของเขาไม่เคยเสนอให้เขาเลย แต่เมื่อครอบครัวปิดร้านอาหารและทิ้งเขาไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เขาก็รู้สึกเสียใจเกินกว่าจะฟื้นตัวได้

การขาดการปิดบังทำให้หัวใจของคริสโตเฟอร์เป็นโมฆะว่าการแต่งงานครั้งต่อไปของเขาในไอซ์แลนด์ไม่เคยเติมเต็ม ทำให้เขาต้องย้อนรอยการล่าสัตว์กินสมบัติเพื่อค้นหาความรักในชีวิตของเขาเป็นครั้งสุดท้าย ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนี้ได้กลายมาเป็นร้านสักตั้งแต่นั้นมา แต่การค้นหาในบันทึกของเมืองในที่สุดก็ทำให้เกิดที่อยู่ส่งต่อสำหรับมิโกะในญี่ปุ่น ขณะที่สังคมโลกยังคงคับแคบ เขากระโดดหนึ่งในเที่ยวบินสุดท้ายสู่โตเกียวด้วยความหวังว่าจะได้เห็นชีวิตที่หลุดลอยผ่านนิ้วของเขาเป็นครั้งสุดท้าย