Smile 2 | ยิ้มสยอง 2 (2024)

เชื่อว่าหลายคนอาจจะแอบงงกับฉากเปิดของภาคนี้ เพราะมันเป็นเหตุการณ์ที่ต่อเนื่องมาจากไทม์ไลน์ในภาคแรกเลยครับ และก็ทำใจไว้ได้เลยว่ามันไม่ได้มีเส้นเรื่องอะไรไปมากกว่านี้ และมันก็ไม่ได้เชื่อมโยงเนื้อเรื่องกับภาคนี้ด้วย เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลก ถ้าคนที่ไม่เคยดูภาคแรกมาก่อนจะงงกับที่มาของฉากนี้ ในขณะที่ถ้าคนดูแล้ว นี่คือฉากที่เสมือนทำหน้าที่เป็น Intro ไปสู่เนื้อเรื่องหลักเสียมากกว่า แต่ถึงอย่างนั้น งานสร้างของเขาก็พิถีพิถันใช่ย่อยนะครับ เป็นงานแอ็กชันทริลเลอร์เดินเรื่องแบบ Long Take ที่ทำออกมาได้โหดระทึก ครีเอต และปิดจบพาร์ตนี้ได้สยองแบบอุ่นเครื่องสุด ๆ ไปเลย

ภาคนี้ยังคงนำเสนอด้วยรูปแบบหนังสยองขวัญทริลเลอร์แนวต้องคำสาป ที่ผสานเข้ากับปัญหาทางจิตในแบบ Psychological Horror ทั้งปัญหาโรคซึมเศร้า (Depression), โรคแพนิก (Panic Disorder), สภาวะทางจิตหลังพบเจอเหตุการณ์กระทบกระเทือนใจ (Post-Traumatic Stress Disorder – PTSD) หรือแม้แต่โรคย้ำคิดย้ำทำ (Obsessive-Compulsive Disorder – OCD) ซึ่งด้วยความที่เรื่องราวและตอนจบในภาคแรกมันมีความเป็นปริศนาคลุมเครือประมาณหนึ่ง ภาคนี้ก็เลยได้เปรียบตรงที่มีการอธิบายว่า สิ่งนี้คือ Smile Entity ที่ไม่รู้ว่าจะจัดให้อยู่ในหมวดผี ปีศาจ คำสาป ไวรัส หรืออะไรดี รู้แค่เพียงว่ามันมีอำนาจครอบงำจิตใจอันอ่อนไหวเปราะบางของคนที่เป็นโฮสต์ และถ้าใครมาเห็นโฮสต์ยิ้มสยองและสังหารตัวเอง คนนั้นก็จะเป็นโฮสต์รายถัดไป วนเวียนแบบนี้ไปเรื่อย ๆ

ในพาร์ตการแสดง แน่นอนว่าคนที่แบกเรื่องนี้และเอาอยู่แบบไม่มีข้อกังขา ก็คงต้องยกให้กับนาโอมิ สก็อตต์ ที่เรียกได้ว่างัดพลังการแสดงของเธอออกมาได้อย่างเหมาะเจาะและไม่ธรรมดาทีเดียว ตั้งแต่ความสามารถแบบเบาะ ๆ ทั้งการร้อง เต้น เล่นดนตรี รวมทั้งการระเบิดฟอร์มการแสดงแนวสยองขวัญหลอนแตกที่ทำได้ทรงพลังตั้งแต่ต้นจนจบ และไม่ต้องแปลกใจเลยหากต่อจากนี้เธอจะกลายเป็น Scream Queen อีกคนของฮอลลีวูด อีกคนที่นับว่าเป็นไฮไลต์ของภาคนี้และไวรัลตั้งแต่หนังยังไม่ฉายก็คือ เรย์ นิโคลสันทายาทของ แจ็ก นิโคลสัน (Jack Nicholson) ยิ้มสยองรุ่นแรกจาก ‘The Shining’ (1980) ที่แม้ว่าจะมาปรากฏตัวไม่เยอะ แต่ไอ้ยิ้มหลอน ๆ ของพี่เขานี่คือแบบ…ขอหนังสยองให้พี่เขาอีกเรื่องเถอะนะ