Lifeboat (1944)

หนังเปิดเรื่องมาถึงก็ค่อย ๆ แนะนำผู้โดยสารบนเรือชูชีพก่อนเลย หนังให้คนดูรู้ภูมิหลังตัวละครผ่านบทสนทนาที่ค่อย ๆ เปิดเผยตัวตนทีละนิด เช่นนักเขียนที่เดินทางรอบโลก, พยาบาลกาชาด, เศรษฐีเจ้าของอู่ต่อเรือ, หญิงสาวที่กำลังอพยพไปอเมริกา, แรงงานผิวดำ, และยังมีกัปตันเรือนาซีโดยสารมาด้วยอีกคน

ผมชอบตัวละคร 'วิลลี่' กัปตันเรือนาซีมากเลยนะ ร้ายลึกดี ตัวเองฟังพูดอังกฤษได้คล่องแต่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เข็มทิศก็มีแต่ไม่บอกคนอื่น เป็นกัปตันเรือแต่เนียนตอบว่าเป็นลูกเรือเยอรมันจนเผลอขานรับที่โดนเรียกกัปตันเป็นภาษาเยอรมัน แอบเก็บน้ำใส่ขวดไว้ไม่แบ่งให้คนเจ็บที่กระหายน้ำอีก ของกินชูกำลังก็มีซ่อนไว้ แล้วยังผลักคนรู้ความลับตกเรืออีก คือเรียกว่าร้ายได้ใจเลยครับ

Lifeboat ยังใส่เหตุการณ์เจอเรือเสบียงของนาซีก่อนจะเจอฝ่ายสัมพันธมิตรโจมตีจนเรือล่ม มีลูกเรือนาซีบาดเจ็บรอดมาขึ้นเรือชูชีพอีกคนเหมือนต้นเรื่องเป๊ะ แต่ครั้งนี้พวกเขาก็ยังเห็นแก่มนุษยธรรม แม้ในใจจะมีบางคนลังเลเพราะเห็นการกระทำของวิลลี่มาก่อน มันทำให้หวนนึกถึงความเป็นจริงว่าเราจะตัดสินคนหนึ่งคนจากการกระทำของคนอีกคนไม่ได้(แม้ในหนังจะให้นาซีตอนท้ายจะเป็นงูพิษเหมือนเดิมก็ตาม)

ถ้าหากมีการพูดถึงหนังเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่นอนว่า Lifeboat ไม่มีทางเป็นชื่อแรก ๆ ที่ถูกนึกถึง แต่ก็เป็นผลงานของ Hitchcock ที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับสงคราม โดยที่เขาเลือกใช้วิธีเล่าเรื่องและรูปแบบที่เขาถนัดนั่นคือ Single-Set ที่เล่นกับจิตใจมนุษย์