Lilies of the Field (1963)

โฮเมอร์ สมิธ (Sidney Poitier) คือนายช่างที่กำลังเดินทางไปบนถนนสายหนึ่ง ระหว่างทางรถของเขาหม้อน้ำแห้งเลยต้องแวะขอน้ำจากคนที่อยู่ละแวกนั้น แล้วเขาก็พบสำนักแม่ชีที่ดูแลโดยคุณแม่มาเรีย (Lilia Skala) ตอนแรกโฮเมอร์ก็แค่จะขอน้ำมาเติมแล้วก็จะเดินทางต่อ แต่ทีนี้ที่สำนักชีก็มีแค่แม่ชีอยู่ด้วยกันแค่ 5 คนครับ ไม่มีคนช่วยทำนุบำรุงสถานที่ สภาพสำนักเลยทรุดโทรมจนหลังคารั่ว โฮเมอร์เลยตกลงจะช่วยซ่อมให้เพื่อแลกกับค่าจ้าง

จากซ่อมหลังคา คุณแม่มาเรียก็มีงานอยากให้โฮเมอร์ช่วยอีกเรื่อยๆ ช่วยไปช่วยมาทีนี้ก็ยาวครับ ไปๆ มาๆ โฮเมอร์เลยอยู่จนถึงขั้นช่วยสร้างโบสถ์ให้เหล่าแม่ชีไปเลย

โทนหนังก็ไม่ได้ Feel Good แบบหลับหูหลับตาน่ะนะครับ ใช่ว่าตัวละครในเรื่องจะมีแต่รอยยิ้มและน้ำใจให้กัน หนังมีการสะท้อนความเป็นมนุษย์ปุถุชนของเหล่าตัวละครที่ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง อย่างโฮเมอร์นี่ก็ไม่ใช่เทพบุตรมาจากไหน เขาเป็นช่างผิวดำคนหนึ่งที่ต้องกินต้องใช้ ก็เลยทำงานแบบแลกค่าแรง ส่วนคุณแม่มาเรียก็ออกแนวแม่ชีปากร้ายที่บางทีก็พูดไม่เข้าหูคน เลยทำให้โฮเมอร์กับคุณแม่มาเรียมีกระทบกระทั่งกันบ้างตามประสา แต่กระนั้นลึกๆ แล้วพวกเขาก็เป็นคนดีน่ะครับ แม้จะมีโกรธกันเสียงดังใส่กันบ้าง แต่เมื่อถึงเวลาที่อีกฝ่ายต้องการความช่วยเหลือ อีกฝ่ายก็พร้อมจะหยิบยื่นน้ำใจไมตรีให้

หนังมีทั้งความ Feel Good และ Feel Real ครับ สะท้อนทั้งด้านบวกและด้านลบของคน และพยายามจะกระซิบบอกกับคนดูอย่างเราๆ ว่า คนเรามีทั้งหน้ายิ้มและหน้าบึ้งนั่นแหละ ถ้าต่างฝ่ายต่างบึ้งใส่กัน อารมณ์ร้อนใส่กัน เรื่องมันก็จะไปกันใหญ่ แต่ถ้ามีสักฝ่ายหนึ่งที่ยอมเป็นฝ่ายเย็น เปลี่ยนเป็นหน้ายิ้ม มันก็จะช่วยบรรเทาความร้อนระอุที่เกิดขึ้นได้