The Lodger: A Story of the London Fog (1927)

อิงจากนวนิยายชื่อเดียวกันในปี 1913 โดย Marie Bellox Lowndes (น้องสาวของนักเขียนและนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษผู้โด่งดัง Hillaire Belloc) The Lodger ได้รับการขนานนามโดย Hitchcock ว่าเป็น "ภาพยนตร์เรื่องแรกของ Hitchcock ที่แท้จริง" ผู้หญิงผมบลอนด์กำลังถูกตามล่าตามท้องถนนในลอนดอนตอนกลางคืนโดยฆาตกรต่อเนื่องผู้โด่งดังและไม่เปิดเผยนามชื่อ “The Avenger” เขาใช้รูปสามเหลี่ยมเป็นสัญลักษณ์ (อันที่จริงรูปสามเหลี่ยมเกิดขึ้นซ้ำตลอดทั้งเรื่อง) ผู้หญิงผมบลอนด์จำนวนมากเริ่มสวมวิกผมสีน้ำตาลทั่วลอนดอนเพราะกลัวว่าจะตกเป็นเหยื่อรายต่อไป คืนหนึ่ง ชายคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาคล้ายคลึงกับคำอธิบายของฆาตกรมากปรากฏตัวขึ้นที่บ้านในโรงแรมแห่งหนึ่ง และเขาสอบถามเกี่ยวกับห้องเช่า เขาถูกพาขึ้นไปชั้นบน ห้องของเขาเต็มไปด้วยภาพผู้หญิงผมบลอนด์ ดังนั้นเขาจึงพลิกภาพทั้งหมดไปรอบๆ ทันทีเพื่อไม่ให้มองเห็นพวกเขา เขาถูกเรียกว่า "ผู้พัก" (รับบทโดยไอวอร์ โนเวลโล ดารารอบบ่ายซึ่งเป็นชาวอังกฤษ รูดี้ วาเลนติโน) หลังจากนั้นไม่นาน แหล่งท่องเที่ยวสุดโรแมนติกก็เกิดขึ้นระหว่างผู้พักอาศัยกับเดซี่ ลูกสาวของเจ้าของโรงแรม อย่างไรก็ตามผู้คนต่างก็สงสัย จากชั้นล่าง จะได้ยินเสียงผู้พักขณะที่เขาเดินไปมาข้ามห้องของเขา (กล้องแพนขึ้นและเราเห็นเขาเดินไปมาผ่านกระดานพื้น) จากนั้น เขาก็ออกเดินทางในตอนเย็น และเจ้าของโรงแรมก็พบว่ามีผู้หญิงผมบลอนด์อีกคนถูกพบเสียชีวิตบริเวณหัวมุมถนน เจ้าของบ้านพักพยายามโน้มน้าวให้เดซี่หยุดพบผู้พัก แต่เธอก็แอบหนีไปกับเขาในตอนกลางคืนอยู่แล้วจึงเลิกกับโจ แฟนคนปัจจุบันของเธอ ด้วยความตื่นตระหนก โจจึงโทรหาตำรวจและพวกเขาก็ค้นห้องของผู้พัก โดยพบปืนและแผนที่แสดงการฆาตกรรมล่าสุดของนักฆ่า "ดิ อเวนเจอร์" บ้านพักหนีออกไปในตอนกลางคืน แต่เดซี่พบว่าเขาอยู่คนเดียวและถูกใส่กุญแจมือขณะที่เขาอธิบายว่าน้องสาวของเขาถูก "เดอะอเวนเจอร์" สังหาร และเขาสัญญากับแม่ของเขาว่าเขาจะแก้แค้นให้ได้ จากนั้นฝูงชนกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาหาทั้งคู่หลังจากที่พวกเขาถูกพบเห็นในผับแห่งหนึ่ง จนกระทั่งจู่ๆ เด็กส่งกระดาษก็ประกาศข่าวด่วน: ฆาตกร "อเวนเจอร์" ตัวจริงถูกจับได้แล้ว ในท้ายที่สุด The Lodger และ Daisy ก็แสดงให้เห็นว่าเป็นคู่รักที่มีความสุขด้วยกัน เดิมที Lodger ถูกกำหนดให้มีตอนจบที่คลุมเครือ โดยที่คำถามเกี่ยวกับตัวตนของฆาตกรไม่เคยถูกเปิดเผยอย่างแท้จริง เช่นเดียวกับที่เป็นเรื่องปกติในหมู่ผู้กำกับที่ยอดเยี่ยมและสตูดิโอของพวกเขา สตูดิโอของ The Lodger บุกรุกเข้าไปในกระบวนการสร้างสรรค์และปฏิเสธที่จะยอมให้มีจุดจบที่คลุมเครือ