Kyrie | คิริเอะ เพลงรักคือเธอ {キリエのうた} (2023)

การเล่าเรื่องหลายมุมหากแต่มีโฟกัสที่จุดเดียวที่ชัดเจนนับเป็นความร้ายกาจ แรกเลยที่ต้องซูฮกคือบทหนังของเจ้าของนิยายและลงมือกำกับเองโดยชินจิ อิวาอิที่ยังคงเล่าเรื่องอย่างฉลาด  ด้วยการเล่าด้วยความหม่นหมองและเล่าหลายมุมจากหลายคนแต่มีโฟกัสที่จุดเดียวที่ทรงของหนังอาจคล้ายกับ Last Letter (2020) งานเรื่องเยี่ยมเรื่องนั้นที่โฟกัสที่ความรู้สึกของบุคคลหนึ่งแต่เล่าจากหลายทางเพื่อให้เห็นชัดที่จุดเดียว  เช่นกันเรื่องนี้ยังคงเล่าจากหลายทางเพื่อโฟกัสไปที่ตัวละครคิริเอะที่เหมือนเป็นปริศนาและเป็นปัญหาให้ขบคิดในหลายมิติ  ทำให้ตัวละครมีความลึกและน่าค้นหาในตัวซึ่งนั่นส่งผลกับตัวหนังให้น่าค้นหาไม่แพ้กันโดยวางความต้องการพื้นฐานของคนดูเป็นตัวหลอก  นั่นคือเมื่อเรืองเล่าถึงนักดนตรีพรสวรรค์ที่เข้ากรุงมาร้อยทั้งร้อยจะคิดว่ามาตามล่าฝันละอยากเห็นสิ่งนั้นในบั้นปลาย  แต่สุดท้ายกลายเป็นการค้นหาบางอย่างที่อาจต้องคิดและตีความตามสไตล์หนังญี่ปุ่นซึ่งการเล่าเรื่องแบบนี้มันอาจลึกซึ้งแต่ถ้าเข้าถึงก็ตรึงใจ

บนความสัมพันธ์ที่ดูคลุมเครือกลับมองเห็นบางอย่างชัดเจนที่ตั้งบนความสงสัยปนสงสารประมาณได้ใจไปค่อนตัว เมื่อเรื่องเล่าจากหลายทางโดยมีคนสี่คนพัวพันกันโดยมีโฟกัสหลักที่ตัวคิริเอะที่เป็นชื่อเรื่อง  สิ่งที่ต้องมีคือมิติเชิงความสัมพันธ์ที่จะต้องพุ่งตรงไปยังคิริเอะที่หลากหลายมิติที่โดยทั่วไปมักจะชี้ชัดไปเลยว่าเป็นความสัมพันธ์แบบไหน  แต่เมื่อหนังเลือกเป็นความน่าค้นหาความสัมพันธ์ที่ว่ามาเลยดูคลุมเครือเมื่อมาพาดทับกับตัวคิริเอะที่ตัวละครน่าค้นหาทิ้งปริศนาไว้ตั้งแต่ต้น  ยิ่งเวลาผ่านไปพร้อมกับการเล่าเรื่องที่ไม่เรียงเวลาสลับไปมาปริศนาในตัวคิริเอะยิ่งน่าสงสัยอาจเพราะคนดูสงสารเพราะเอาจริงคือหนังทิ้งน้ำหนักไปทางที่ว่าเวลาที่ผ่านมาถึงตรงนี้คิริเอะต้องผ่านต้องเจออะไรมาบ้าง  นั่นหมายความว่าตัวละครได้ใจคนดูไปแล้วครึ่งค่อนตัวทำให้โฟกัสทางหัวใจคนดูชัดที่คิริเอะ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทุกความสัมพันธ์โดยเฉพาะระหว่างนัทสึฮิโกะกับคิริเอะที่คือรุกะหรือระหว่างอิกโกะกับคิริเอะคืออะไรจนหยุดดูไม่ได้เช่นกัน