The Killer | สวยกล้าบ้าระห่ำ (2024)

หนังแอคชั่นเรื่องใหม่จากฮอลลีวูดที่เป็นการรีเมคจาก "โหดตัดโหด (1989)" หนังแอคชั่นจากฮ่องกงในตำนานของจอห์น วู โดยฉบับใหม่นี้ก็จอห์น วูนี่แหละที่รับหน้าที่กำกับเหมือนเดิม โดยหยิบแค่โครงเรื่องเดิมของนักฆ่ากับตำรวจมาใช้แล้วปรับเปลี่ยนเซ็ตติ้งและเส้นเรื่องใหม่หมดเลย (ใหม่แม้กระทั่งตอนจบหนังด้วย)

หลังจากทำใจได้ระยะหนึ่งแล้วว่าจอห์นวูอาจจะไม่กลับมาพีคเท่ายุคโหดตัดโหด, ทะลักจุดแตก, โหดเลวดี หรือแม้แต่ยุคฮอลลีวูดอย่าง face/off, hard target ได้อีกแล้ว หลังความล้มเหลวของเขาใน manhunt, silent night ทว่า the killer ฉบับยกเครื่องใหม่นี้กลับออกมาสนุกอย่างน่าตกใจ หนังดึงเสน่ห์ความเป็นหนังจอห์นวูที่เขาขาดหายไปนานแสนนาน กลับมาโลดแล่นอยู่ในหนังเรื่องนี้อีกครั้ง

ฉบับใหม่นี้ยังคงเล่าเรื่องราวของมิตรภาพที่เกิดขึ้นจากดงกระสุนระหว่างตำรวจกับนักฆ่าที่ต่างฝ่ายต่างต้องทำหน้าที่ของตน แม้ลึกๆแล้ว พวกเขากลับมีเคมีบางอย่างที่ควรเป็น "เพื่อน" กันได้ ซึ่งต้นฉบับเขาเล่าออกมาได้ดราม่ากินใจมากๆ ความสัมพันธ์ลูกผู้ชายที่ผู้ชายด้วยกันเองเข้าใจได้ดีที่สุด มิตรภาพที่เกิดขึ้นช้าไปจนนำมาสู่โศษนาฎกรรมที่เส้นแบ่งระหว่างหน้าที่และการงานเข้ามาเกี่ยวข้อง

แต่ฉบับใหม่นี้ หนังกลับสร้างความแตกต่างให้มันมีความเป็นโทนเบาสมองขึ้น มีความเป็น buddy-cop คู่หูไปเลย ซึ่งมันเวิร์ค! พอมันเลือกที่จะไม่ย่ำกับที่ แล้วหาทิศทางใหม่ๆมาเป็นแบบนี้แล้วซื้อเลย กลายเป็นว่าเราสนุกกับเคมีระหว่าง Nathalie Emmanuel กับ Omar Sy ที่ถ่ายทอดความโบรแมนซ์แบบกวนๆ แต่ลึกๆก็มีแอบห่วงใย ปกป้องซึ่งกันและกัน ตำรวจที่ยอมปล่อยนักฆ่าให้หนีได้หลายครั้ง ตำรวจที่เอาแซนวิสมานั่งกินกับนักฆ่าระหว่างสืบสวน แต่พูดคุยราวกับเพื่อนที่เพิ่งคบกันได้ไม่นาน ด้วยสายตาและท่าทางที่ดูยังไงๆก็แอบรักกันแหละ (ในเชิงของเพื่อน)

แม้ความสนุกของเรื่องนี้จะเป็นในระดับพวก mission: impossible 2, broken arrow ซะมากกว่า อาจจะไม่ได้ไต่แรงค์สูงๆมาก และโหดตัดโหดต้นฉบับมันก็มาสเตอร์พีซไปทุกส่วนแล้ว แต่ the killer ฉบับใหม่ก็ถือว่าเป็นงานหนังจอห์นวูยุคหลังๆที่เราไม่ได้สนุกขนาดนี้มานานมากแล้ว เป็นการปรับเปลี่ยนทิศทางใหม่ที่กล้าหาญแต่ดี สนุก กลมกล่อม บันเทิง ครบรสสุดๆ และดีที่สุดของจอห์นวูในรอบ 10-20 ปีมานี้เลย