Blink Twice | บลิงก์ ทไวซ์ ซิกอันตราย (2024)

นี่คือผลงานการสร้างหนังเดบิวต์เรื่องแรกของนักแสดงสาว “โซอี้ คราวิตซ์” ที่เธอเทพลังให้กับหนังเรื่องแรกในฐานะคนเบื้องหลังของเธอ ทั้งกำกับ ทั้งเขียนบท และอำนวยการสร้างหนังเอง ต้องยอมรับเลยว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีของเธอไม่น้อยในฐานะนักสร้างหนัง เพราะเป็นการออกสตาร์ทที่เต็มไปด้วยสไตล์ โดยใช้วิสัยทัศน์อันเฉียบคมของเธอมาใส่เอาไว้ในเรื่องนี้ได้อย่างจัดจ้านและเต็มไปด้วยกิมมิกที่ชวนน่าพิศวง กับลูกเล่นที่เหมือนจะธรรมดา และยกระดับให้ดูไม่ธรรมดาได้ยิ่งขึ้น

ว่าด้วยพล็อตเรื่องกันก่อน Blink Twice ก็ดูทรงมาตามฉบับหนังคนกลุ่มหนึ่ง ถูกปล่อยอยู่บนเกาะ มันต้องมีสถานการณ์อะไรบางอย่างที่ต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ คือฟังพล็อตเท่านี้ก็น่าจะมองเห็นภาพลาง ๆ ได้บ้างแล้วว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ว่า...แม่สาวโซอี้สามารถปรุงแต่งพล็อตทื่อ ๆ เหล่านี้ออกมาได้มีรสชาติที่น่าสนใจยิ่งขึ้น เป็นการแหย่นิ้วเอาไว้ในต่อมความกลัว ความสยองขวัญ และความซับซ้อนเชิงจิตวิทยาที่ไม่ได้ยุ่งยากจนเกินไปอะไรขนาดนั้น มันถูกเรียงลำดับเล่าแบบไม่ได้ยากเย็นอะไร ตั้งแต่ 1 ถึง 10 ออกมาได้ครบทุกรส สะใจทุกเม็ด

และเมื่อประเด็นอำนาจปิตุลาธิปไตยมาอยู่ในมือนักสร้างหนังผู้หญิง คุณอาจจะคิดเดาไปแล้วว่า ต้องเป็นหนังด่าผู้ชายแน่ ๆ อันที่จริงแล้วก็ไม่เชิง แต่มันเป็นการแดกดันแบบเจ็บแสบไม่น้อย ผ่านการกระทำที่ไม่ได้เป็นการตีแสกหน้าผู้ชายแบบโต้ง ๆ อย่างน้อยประเด็นของหนังก็ค่อนข้างแข็งแรง และสมเหตุสมผลกับการบดขยี้อำนาจความเป็นใหญ่ของผู้ชาย ทั้งแนวคิดและการกระทำที่ชวนขยะแขยง นับว่าเป็นเหตุผลที่สมควรแล้วที่ควรได้รับผลลัพธ์ออกมาเช่นนี้ และตอนจบก็มอบคำตอบที่คนดูต้องเผลอแสยะยิ้มออกมาจากโรงกันเป็นแถว

อย่างไรก็ตาม Blink Twice ก็เหมือนจะยังไปไม่สุดทางอยู่ดี น่าเสียดายที่หนังก็มีพื้นที่มากมายที่น่าจะขยี้ให้แหลกได้มากกว่านี้ เพราะทุก ๆ อย่างดันมากองรวมกันเอาไว้เพียงแค่ 20 นาทีสุดท้ายของหนัง ที่ก็น่าจะเป็นส่วนที่ดีที่สุดของหนังแล้ว แต่หนังก็หมดเวลาไปการปูทางเรื่องเป็นชั่วโมง แบบที่เรื่อยเปื่อยไปกับการปาร์ตี้สุดเหวี่ยง ที่หวังจะให้แค่คนดูรู้จักแต่ละคาแรกเตอร์ตัวละครให้มากขึ้น เพราะสุดท้ายก็แทบไม่มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่อยู่ดี