Dial M for Murder (1954)

หนังเรื่องนี้ถูกถ่ายทำในรูปแบบสามมิติ และสร้างมาจากละครเวทีชื่อดังที่ประสบความเร็จในชื่อเดียวกันของ Frederick Knott โดยที่ผู้กำกับระทึกขวัญไม่ได้ดัดแปลงเนื้อหาอะไรเลย เพราะเนื้อเรื่องดีด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว และอันที่จริงคงไม่น่าแปลกอันใดที่ฮิตช์ค็อกไม่คิดจะเล่นสนุกกับบทหนังเหมือนที่เจ้าตัวทำประจำ เพราะหนัง 3-4 เรื่องก่อนหน้าไม่ค่อยประสบความสำเร็จ เขาที่กำลังหมดไฟจึงเลือกท่าไม้ตายสุดท้ายโดยการหยิบละครเพลย์ที่ประสบความเร็จอยู่แล้วมาสรรสร้างใหม่ในฉบับม้วนฟิลม์ และจากที่กล่าวไปข้างต้นว่า Dial M for Murder (1954) เป็นหนังสามมิตินั้นหาใช่จุดประสงค์ของผู้กำกับผู้นี้แต่อย่างใด แต่เป็นความต้องการของค่าย Warner Brothers ผู้ร่วมลงทุน สาเหตุหลักๆมาจากการที่พฤติกรรมของคนดูเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่มีฟรีทีวี ค่ายสตูดิโอทุกที่เกิดการแข่งขันกันสูงมากเพื่อดึงให้คนกลับมาเข้าโรงหนัง ดังนั้นเทคนิค อาทิ จอยักษ์, ภาพสีสวยๆ หลากหลายประเภทจึงถือกำเนิดขึ้นอย่างมากมายในช่วง 50’s ค่ายหนังต้องการสร้างประสบการณ์การดูหนังในแบบที่ยิ่งใหญ่ตระการตากว่าการดูโทรทัศน์ที่บ้าน และในโปรเจค Dial M for Murder ค่ายผู้ร่วมลงทุนต้องการขายหนังด้วยเทคนิคภาพสามมิติ