Our Season | สามวันลาอาลัย สานใจก่อนลาจาก {3일의 휴가} (2023)

การประชันบทบาทของนักแสดงสามรุ่นในสองบทบาททำให้ทุกแง่ปมที่ถูกมัดไว้กลายเป็นจี้ถูกจุด ในฉากหน้าอาจเห็นว่าเป็นการเดินเรื่องโดยสองนักแสดงสองรุ่นคือคิมแฮซุกและชินมินอาแต่หนังจะไม่สามารถผูกปมในใจได้ถ้าไม่ได้สามนักแสดงอีกสองรุ่นใจบทบาทพัคบ๊กจาและบังจินจูในแต่ละช่วงวัย  นั่นคือการคิมแฮซุกและชินมินอาสามารถคลี่คลายปมในใจได้จนเรื่องลงเอยสวยงามเพราะการแสดงของแบแฮซุนในบทพัคบ๊กจาในวัยสาวและวัยกลางคน  เสริมด้วยมิติในสองช่วงวัยของบังจินจูที่รับผิดชอบโดยคิมฮยอนซูในช่วงวัยรุ่นตอนต้นกับพัคเยรินในช่วงวัยเด็ก  นั่นหมายความว่าการแสดงที่สื่อสารได้อย่างโดนใจของคิมแฮซุกและชินมินอาที่เป็นปัจจุบันที่สถานการณ์อึมครึมเต็มไปด้วยความหม่นโศกเศร้าซึมนั้นมาจากการผูกปมของสามนักแสดงที่รับบทในอีกช่วงวัย  ซึ่งมันก็คือรากฐานชั้นดีให้ภาพในปัจจุบันมีพัฒนาการจนกลายเป็นความสว่างใสในตอนท้ายได้เพราะทุกอย่างคลี่คลายประหนึ่งรากฐานที่มั่นคงของสิ่งปลูกสร้าง  แน่นอนทุกอย่างที่เหล่านักแสดงได้เล่าออกมาแม้ว่าจะเหมือนดูขยี้ไปบ้างแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าจี้ถูกจุด

ความร้ายกาจคืออารมณ์ขันที่พอดีบวกกับความหม่นเศร้าและลงท้ายด้วยความอบอุ่นจนกลายเป็นยิ้มทั้งน้ำตา เพราะเริ่มเรื่องจากแนวแฟนตาซีที่ตั้งท่ามาเหมือนจะเบาสมองและยังเป็นแบบนั้น  แต่เมื่อนี่คือเรื่องเล่าของความรักจากแม่ที่มาพร้อมความคิดถึงของลูกเล่าผ่านความรู้สึกผิดของกันและกันเพราะความไม่เข้าใจที่กลายเป็นปมในใจที่ยากจะแก้  แถมยังไม่มีโอกาสให้แก้เพราะเมื่อความรักถาโถมผ่านความคิดถึงอีกฝ่ายก็ไม่อยู่ให้ระบายให้ฟังแล้วเรื่องจึงมาพร้อมความหม่นเศร้านั่นเท่ากับว่าในความเบาสมองและความหม่นเศร้าเข้ากันได้ดี  นั่นเพราะความพอดีคืออารมณ์ขันที่พอดีกับความหม่นเศร้าที่อาจเห็นว่าเป็นการขยี้แต่จังหวะเวลาและดราม่าที่เป็นเรื่องพื้นฐานในชีวิตมันจึงเป็นความพอดีในสององค์ประกอบ  แน่นอนหนังยังอบอวลไปด้วยความรักที่สองคนแม่ลูกไม่ได้แสดงความรักให้กันในวันที่ยังมีโอกาสความรักที่สัมผัสได้นั้นแม้จะเข้มและสัมผัสแรงแต่ก็มีความหมอง  แต่ที่น่าสนใจคือเมื่อทุกอย่างคลี่คลายทั้งที่ไม่น่าจะคลี่คลายได้เพราะไม่มีโอกาสพูดกันหนังก็พลันอบอุ่นขึ้นมาทันใดแม้ว่าตอนท้ายจะเหมือนโกงเล็กน้อยก็ตาม