I Am What I Am (2022)

“I Am What I Am” เป็นภาพยนตร์เรื่องที่สามของ Shinya Tamada ผู้กำกับที่มีประสบการณ์มากมายในละครเวทีและละครโทรทัศน์ และยังเป็นภาพยนตร์เรื่องที่สามต่อจาก “The Nighthawk's First Love” (Yuka Yasukawa, 2021) และ “ผู้ใหญ่” (ทาคุยะ คาโตะ, 2022) – ของโปรเจ็กต์ “(ไม่ใช่) ภาพยนตร์นางเอก” ริเริ่มโดยเครือข่ายกระจายเสียงนาโกย่า โดยมีจุดประสงค์เพื่อล้มล้างบทบาทหญิงทั่วไปในภาพยนตร์ ในกรณีนี้ความคิดโบราณที่จะล้มล้างคือละครโรแมนติกคลาสสิก

การเปิดตัวของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เราได้รู้จักกับจักรวาลที่ซับซ้อนของตัวเอกคาซึมิ (โทโกะ มิอุระ) และทุกสิ่งที่กวนใจเธอ มันเป็นค่ำคืนที่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงานในคอลเซ็นเตอร์ และทั้งสองคนก็ไม่สามารถหยุดพูดคุยและถามสาวๆ เกี่ยวกับความโรแมนติก รสนิยมทางเพศของเด็กผู้ชาย และอื่นๆ ได้ คาซึมิดูไม่เต็มใจและเขินอายมาก จนถึงจุดที่ในไม่ช้าเธอก็จากไปและมุ่งหน้าไปที่ร้านราเม็งเพื่อกินบะหมี่ชาม ในที่สุดก็อยู่ตามลำพังและอย่างสงบสุข ครอบครัวที่ดังของเธอ ทั้งแม่ ยาย น้องสาวท้อง และพี่เขย ต่างก็เรียกร้องให้มีผลลัพธ์ที่โรแมนติกในค่ำคืนนี้เช่นกัน และเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจว่าพวกเขาทุกคน (โดยเฉพาะแม่!) ต้องการเจอคนอายุ 30 ปี- ในที่สุดคาซึมิผู้เฒ่าก็แต่งงานกัน แม้ว่าเธอจะไม่แสดงท่าทีสนใจในธุรกิจหาคู่เลยก็ตาม แม่ผู้สิ้นหวังมากจนเธอลากคาซึมิไปชอปปิ้งโดยสัญญาว่าจะไปชอปปิ้งเพื่อสังสรรค์มื้อเที่ยงกับแม่และลูกชายอีกคน น่าตลกดีที่ลูกชายเป็นเจ้าของร้านราเม็งซึ่งมีคาซึมิอยู่เป็นประจำ และพวกเขาก็สารภาพว่าไม่สนใจความสัมพันธ์แบบคู่รักเลย อาจเป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพที่ผ่อนคลายหรืออย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่คาซึมิหวัง แต่ในไม่ช้าเด็กชายก็ตกหลุมรักเธอ และในช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่ต้องจับตามอง เธอก็พยายามอธิบายว่ามันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว แต่เธอไม่ประสบผลสำเร็จ ไม่มีแรงดึงดูดทางเพศหรือความรู้สึกโรแมนติกสำหรับใครเลย เธอนิยามตัวเองว่าไม่มีเพศ