From Beijing with Love | พยัคฆ์ไม่ร้าย คังคังฉิก

หนังล้อเลียนสายลับแต่ก็ทำออกมาสนุกเอาเรื่องนะครับ จุดเด่นมากๆ ของหนังคือ “สนุกและฮาแบบไม่เลอะเทอะ” ซึ่งคอหนังน่าจะพอนึกออกครับว่าหนังตลกแนวล้อเลียนในสมัยนั้น (หรือแม้แต่สมัยนี้ก็ตาม) มักจะทำออกมาแบบเน้นมุขขายฮามากจนเกินเหตุ ส่วนเนื้อเรื่องก็ถูกละเลยเหมือนจับเอามุขมาชนมุขไปเรื่อยๆ ดังนั้นถ้าเรื่องไหนมุขแป้กหนังก็เตรียมล้มทั้งเรื่องทันที เพราะมันจะไม่เหลืออะไรให้สนใจอีก

แต่กับเรื่องนี้มันไปกันได้ทั้งเนื้อเรื่องและมุขตลกครับ จริงๆ ต้องบอกว่าหนังมีเนื้อหาจริงจังสไตล์สายลับขนานแท้ คือมีตัวร้าย มีพระเอกระดับพระกาฬ มีนางเอกหน้าคมเข้ม มีนางรองที่ใบหน้าบอกยี่ห้อว่าพร้อมจะหักหลังพระเอกได้ทุกเมื่อ มีแผนร้ายระดับชาติ มีการปลอมตัวไปสืบคดี มีแอ็กชันโลดโผน และหากใครโดนเก็บหรือโดนฆ่าในเรื่องก็คือตายจริง ไม่ใช่ตายขำๆ เพียงแต่ความจริงจังทั้งหลายนั้นถูกนำเสนอไปพร้อมๆ กับมุขน่ะครับ คือเรื่องตรงหน้านั้นมันก็จริงจังเหมือนหนังเจมส์ บอนด์นั่นแหละ เพียงแต่ตัวละครจะผลัดกันเล่นมุขฮาแบบหน้าตายเป็นระยะ ไหนจะตลกอุปกรณ์อีก คือหนังขยันใส่มุขลงมาจนเราต้องขำมันสักมุขน่ะครับ

หรือในสถานการณ์ที่มันจริงจังบางครั้งก็ยังแทรกมุขลงไปได้ อย่างตอนคั้งคั้งฉิกโดนยิงกระสุนฝังใน ถ้าผ่าออกไม่ทันหรือเสียเลือดมากเกินไปเขาก็จะต้องตายแน่นอน แต่ท่ามกลางความเป็นความตายนั้นเอง หนังยังอุตส่าห์แทรกมุขฮาลงไปได้ (ยอมรับว่ามุขนี้ฮาโคตรครับ กับการใช้ “สิ่งนั้น” แทนยาชา เปรียบได้กับที่กวนอูใช้วิธีเดินหมากแทนยาชา… พี่คิดได้ไงครับ ) ก็น่าทึ่งอยู่เหมือนกันครับที่แต่ละมุขไม่เลอะไม่เปรอะ (อาจมีติดเรตนิดๆ) แต่ก็ฮาได้ใจอยู่