หนังเรื่องนี้ก็ถือโอกาสดูมันผ่านทางช่อง Star Movies ไปเมื่อกลางวันนี่เองครับ เล็งมานานจนชักจะนานเกินไป แผ่นเผิ่นก็ไม่คิดจะออกมาให้ดูกันเลย ทั้งๆ ที่ฟอร์มหนังก็น่าดูออก เอาแค่ Edward Norton มานำแสดงก็น่าดูพออยู่แล้ว อีกทั้งถ้าจะว่าไป หนังมันเข้าฉายระยะไม่ใกล้ไม่ไกลจาก The Prestige ซะอีก แนวมายากลเหมือนกัน ก็อยากรู้ลึกๆ ว่าเรื่องไหนมันจะกินขาดกว่า
ดูปุ๊บได้คำตอบแบบกำปั้นทุบดินมาจนได้ … มันดีกันคนละแบบ!
The Illusionist เปิดเรื่องโดยการเล่าถึงชีวิตของเด็กน้อยนามว่า เอ็ดเวิร์ด ลูกชายช่างทำตู้ธรรมดาคนหนึ่งที่ได้พบจอมมายากลเข้า กลที่ว่าก็สร้างความตื่นตาตื่นใจให้เขาอย่างมาก เพราะจอมมายากลคนนั้นทำให้ตนเองหายไป พร้อมต้นไม้ต้นใหญ่ตรงหน้าก็อันตรธานไปด้วย …
เอ็ดเวิร์ดเลยสนใจในมายากล จนในที่สุดเขาก็เล่นกลได้อย่างน่าทึ่ง ระหว่างนั้นเองเขาก็มีโอกาสได้พบกับ ดัชเชส วอน เทสเซน เด็กสาวผู้สูงศักดิ์ ทั้งคู่ตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว แต่แล้วก็ต้องมาจากกันอย่างรวดเร็วอีกเช่นกัน เมื่อถูกผู้ใหญ่จับได้
เอ็ดเวิร์ดจึงตัดสินใจออกจากบ้านตระเวนไปทั่วแคว้นเพื่อศึกษาวิชามายากล จนสิบห้าปีผ่านไป เขากลับมาในชื่อ ไอเซนไฮม์ (Edward Norton) ยอดนักมายากลที่เล่นกลได้อย่างพิสดารพันลึก อาทิสามารถทำให้เมล็ดส้มเติบใหญ่กลายเป็นต้น ใหญ่ที่เต็มไปด้วยผลส้ม โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น ชื่อเสียงของเขาเลยดังไปทั่ว จนเป็นที่สนใจของมกุฏราชกุมารเลียวโปลด์แห่งออสเตรีย (Rufus Sewell) และไอเซนไฮม์ก็ต้องพบกับความจริงว่า สาวคนรักของเขา (Jessica Biel) กำลังจะเข้าพิธีอภิเษกกับมกุฏราชกุมารรายนี้แล้ว
เรื่องราวหลังจากนี้แนะให้ดูเองดีที่สุดครับ เพราะเผยไปแล้วไม่สนุกกันพอดี
หนังเรื่องนี้ถือว่ามีรสชาติไม่เลว สนุกพอตัวครับ การเดินเรื่องทำได้น่าติดตามดี จุดสำคัญของหนังคือพลังดาราที่รับส่งกันไปตลอดทั้งเรื่อง ทุกฉากที่ Norton ปรากฏตัวเขาจะมาพร้อมพลังที่มากสุดๆ จนเชื่อได้ไม่ยากว่าพี่แกคือยอดนักมายากลระดับเทพจริงๆ ส่วน Paul Giamatti พี่รายนี้ก็มาแสดงเป็นสารวัตรอูลห์ นายตำรวจที่สนิทกับองค์มกุฏราชกุมารมาก เลยถูกส่งมาจับตามอง หาทางจับผิดกลของไอเซนไฮม์ แต่ไปๆ มาๆ เขาก็ต้องมาเจอกับเหตุการณ์ฆาตกรรม อันนำไปสู่การสืบสวนที่ทำให้เขาต้องตัดสินใจว่าจะเลือกอนาคตหรือความถูกต้องกันแน่ เรื่องความเยี่ยมในการแสดงหายห่วงครับ พี่แกแน่เสมอ
ส่วน Biel ก็มาสวยครับ น่ารักมาก แต่ความเด่นยังไม่เท่าสองคนแรก คนที่เด่นเอาเรื่องคือ Sewell รายนี้เกิดมาเพื่อรับบทร้ายแบบมีตระกูลครับ แค่แววตาก็น่ากลัวแล้วล่ะ
ที่บอกว่าหนัง The Illusionist ดีคนละแบบกับ The Prestige ก็เพราะ แม้มันจะว่าด้วยเรื่องนักมายากลเหมือนกัน แต่ใน The Prestige มันจะมีอะไรลุ่มลึกซ่อนอยู่เยอะ ไหนจะเรื่องแนวคิดหรือการใช้ทริกหลอกคน การจมลงไปกับโลกแห่งความแค้นและกลลวง คือค่อนข้างหนักน่ะครับว่างั้นเถอะ แต่ The Illusionist จะไม่ซับซ้อนขนาดนั้น ดูแล้วตามทันง่ายกว่า ขณะเดียวกันก็มีประเด็นให้ลองคิดตามไปอีกแบบ
ใน The Prestige ทำให้คนดูรู้สึกว่าการจมลงไปในโลกแห่งกล มันช่างน่ากลัวมีแต่ความมืดมัว อีกทั้งพลังแห่งกลก็พร้อมจะกลืนชีวิตผู้เล่นมันแบบไม่มีทางปล่อยออกมา แต่ใน The Illusionist ให้อารมณ์ว่าอันที่จริงแล้ว กลแม้จะดำมืดแค่ไหน สามารถกลืนคนได้ง่ายปานใด ทว่าหากผู้เล่นรู้ตัวว่าตนเล่นไปเพื่ออะไรและมีขอบเขตอยู่แค่ไหน นอกจากกลจะไม่ทำให้ผู้เล่นเป็นอันตรายแล้ว ยังมาสามารถช่วยผู้เล่นได้ดั่งใจปรารถนาอีกด้วย
ดังนั้นหากเทียบกันข้ามเรื่อง ฝีมือของ ไอเซนไฮม์ในเรื่องนี้ เหนือกว่า สองนักมายากลหยุดโลกแห่ง The Prestige ทั้งในด้านเทคนิคและจิตใจ
อันว่ามายากล หรือ กลทั้งหลาย คืออำนาจชนิดหนึ่งในโลก … โลกเรามีอำนาจอีกหมื่นแสนชนิดครับ คนเราส่วนใหญ่ก็หวังจะได้อำนาจสักอย่างมาในมือตน อำนาจเงิน อำนาจยศ อำนาจเกียรติ และอำนาจปืน … อำนาจทั้งหลายเป็นดาบสองคมที่ผู้ใช้มันมีสิทธิ์โดนมันใช้คืนได้ง่ายมาก และเมื่อมันกลืนคนผู้นั้นไปแล้ว ยากที่คนจะถอนตัวออกมาได้
คนที่โดนอำนาจกลืน จนหลงระเริง รังแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้กับทุกชีวิต ไม่เว้นแม้แต่ตนเอง
จุดที่ผมชอบมากคือการที่หนังแสดงผลลัพธ์ของคนที่สามารถ “ชนะ” และ “ตกอยู่ในวังวน” แห่งอำนาจ ได้อย่างเฉียบคม
ในหนัง ไม่ได้มีอำนาจเพียงหนึ่ง แต่มีสอง หนึ่งคืออำนาจมายากลที่พระเอกใช้ ส่วนอีกหนึ่งคืออำนาจจากเกียรติยศและราชบัลลังก์ของมกุฏราชกุมารเลียวโปลด์
![The Shepherd [Short]](https://nungdeedee.com/uploads/images/20500qKpaips5U6kTrjmcst379QBP51FFkjB1.jpg.webp)
