สุขสันต์วันกลับบ้าน | Take Me Home

หนัง “สุขสันต์วันกลับบ้าน” เริ่มเรื่องโดยเล่าถึง  “แทน” เด็กหนุ่มหน้าตาดี โดนรถชน จำไรไม่ได้อยู่ห้อง ICU พอฟื้นมา  จับพลัดจับผลู อีท่าไหนไม่รู้ (หนังก็ไม่ได้เคลียร์ประเด็นนี้ไว้ด้วย)   ได้เข้าบรรจุทำงานเป็นพนักงานในโรงพยาบาลซะงั้น  (บัตรประชาชนก็ไม่มี เป็นใครมาจากไหน ก็ไม่มีใครรู้  แต่โรงพยาบาลก็ยังรับเข้าทำงานด้วยนะ เออ …เอาเข้าไป) หลังจากนั้น “แทน” เกิดอยากรู้ว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน เลยพยายามสืบค้นเองจากเน็ต หาเท่าไรก็หาไม่เจอ วันดีคืนดี ผีตนไหนก็ไม่รู้ (อีกล่ะ)  มาช่วยค้นจนเจอข้อมูล (แล้วผีจะมาช่วยค้นทำไม  คนดูอย่างเราก็ไม่รู้อีก เพราะหนังไม่ได้บอกอะไรไว้)  ว่าบ้านของแทนอยู่ไหน แต่ในข่าวบอกว่าพ่อของแทนได้ฆ่าตัวตายไปแล้ว  ทีนี้ “แทน” เลยอยากกลับบ้านไปหาครอบครัว แต่พี่แทนของเราไปแบบ “ขอลาออกจากงาน” เลยจ้า (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องลาออกด้วย ในเมื่อบ้านที่จะกลับไปก็ไม่ได้ไกล ในเรื่องนี่คือนั่งแทกซี่ไปได้)

เมื่อไปถึงบ้าน “แทน” ก็เจอผีหลอก เจอผีหลอน มากันสารพัดผี สารพัดแบบ  ท้ายสุด เรื่องมันก็พันกันไปกันมา กลายเป็นว่าที่ดินที่บ้านของแทน ตั้งอยู่นั้น โดนคำสาปมาก่อนจากเจ้าของที่ดินรายเดิม ทีนี้ ผีก็มากันใหญ่ เลยจ้า ทั้งผีเจ้าของบ้านเดิม ผีนางรำ ผีญาติโกโหติกาของ “แทน” และ สารพัดผีโผล่กันออกมาสลอนเต็มจอไปหมด จนคนดูเริ่มมึน แต่ที่มึนมากเป็นพิเศษ ก็คือ วิธีการเล่าเรื่องในหนังเรื่องนี้ ซึ่งซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันไปมา ย้อนขึ้นย้อนลง เดินหน้าถอยหลัง คงกะให้ “ติส” แต่คนดูอย่างผมเริ่มไม่ติสด้วย คือตรูเริ่มงงแล้วไง