หนังได้รับการโปรโมตว่าแสดงโดยเหล่าทหารหน่วย เนวีซีล (Navy SEALs) ตัวจริงเสียงจริง ผมเลยออกจะทำใจไม่คาดหวังเรื่องการแสดง แต่ไปดูเพื่อรู้ว่าตอนหน่วยทหารหาญลงสนามปฏิบัติภารกิจนั้น เขาทำงานกันอย่างไร ลุยกันแบบไหน เพราะแน่ใจว่าที่จะได้เห็นคงไม่ใช่ฉากบู๊เน้นสโลว์ หรือยิงไปฮาไปแบบหนังบู๊พิมพ์นิยมทั่วไป
ตัวหนังไม่เลวครับ เด่นในเรื่องของการได้เห็นวิธีปฏิบัติงานที่เป็นระบบและเป็นทีมของหน่วยจู่โจม ส่วนนี้ยอมรับว่าทำได้ดีครับ แต่ต้องบอกก่อนว่าดีในที่นี้อาจจะไปเทียบกับลีลาบู๊สวยๆ แบบหนังเรื่องอื่นอย่าง The Matrix ไม่ได้ เพราะมันดีในเชิงสมจริง ไม่เน้นโม้ไม่เน้นเท่ห์ พวกมุมกล้องหรือการนำเสนอแล้วจะออกแนวเรียบๆ ไม่หวือหวาอะไร
ซึ่งการปฏิบัติการของหน่วยนี้ก็มักจะเริ่มด้วยการซุ่มครับ ค่อยๆ ดอดเข้าไปในสถานที่เป้าหมาย จัดการศัตรูทีละคนอย่างเงียบเชียบเพื่อไม่ให้ข้าศึกรู้ตัว แต่หากแผนผิดเมื่อไรก็จำต้องควักปืนออกมากระหน่ำใส่กันเมื่อนั้น เรียกว่าใช้กระสุนเท่าที่จำเป็น ไม่ใช่เพื่อประหยัดงบนะครับ แต่เพื่อประหยัดศพ เพราะยิ่งกระหน่ำแบบเปิดเผยเพื่อเพิ่มศพให้ฝ่ายศัตรูมากเท่าไร ก็เท่ากับเปิดโอกาสให้ฝ่ายเราเป็นเป้าและกลายเป็นศพมากเท่านั้น
นี่แหละครับ การปฏิบัติการในชีวิตจริง ถ้าตายเป็นตาย เจ็บเป็นเจ็บ ไม่มีเริ่มใหม่ ไม่มีไอเทมช่วยใดๆ ดังนั้นการวางแผน การสื่อสาร การร่วมมือและระมัดระวังจึงเป็นเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญอย่างสุดๆ
แต่ก็ยอมรับว่าช่วงแรกๆ อืดหน่อยครับ กับการปูพื้นตัวละคร พอดีว่าคนที่แสดงไม่ได้ดารามืออาชีพการนำอารมณ์ให้คล้อยตามเลยไม่ค่อยมากนัก แต่คนทำก็คงทราบน่ะครับเลยไม่พยายามใส่ฉากทำนองนี้ให้มากเกินไป แค่พอหอมปากหอมคอ หนังมาน่าสนใจจริงๆ ก็ตอนลงมือบุกน่ะครับ ซุ่มยิง ตามสืบตามปม ตามหยุดยั้งแผนร้าย หลายช่วงเหมือนเล่นเกม First Person Shooting น่ะครับ จะว่าเพลินก็ได้อยู่ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นมันส์เด็ดขาดเต็มที่
ถือว่าโอเคล่ะครับ ช่วงปฏิบัติการนี่ก็นับว่าสมจริงพอประมาณ ถ้าชอบการบู๊แบบซุ่มก็น่าจะเพลินกันหนังได้ประมาณหนึ่ง ผมชอบตอนต้นในภารกิจที่เขาไปช่วยตัวประกันน่ะนะครับ ตอนที่ค่อยๆ รอ ค่อยๆ เล็ง มีการวางแผนว่าจะให้ใครไปรับศพเป้าที่คนในทีมกำลังจะยิง เพื่อไม่ให้ศพนั้นตกน้ำแล้วเกิดเสียงดัง เรียกว่ามีการใช้สมองให้คิดตามอยู่บ้างครับ ไหนจะตอนขึ้นไปสืบสวนผู้ต้องสงสัยเพื่อหาเงื่อนงำไปหยุดยั้งแผนก่อการร้าย แม้จะทำออกมาง่ายๆ แต่ได้อารมณ์ดี
ภาพที่เราเห็นในหนังก็มีอยูไม่กี่อย่างหรอกครับ ได้เห็นภาพเหล่าทหารกับครอบครัวในวันธรรมดาที่พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติการ แล้วก็ได้เห็นพวกเขาลงสนาม ได้รับความสำเร็จ บางคนก็ต้องเสียสละเพื่อให้แผนลุล่วง จนดูเหมือนหนังจะโปรอเมริกาซึ่งผมว่าก็ไม่แปลกหรอกครับ ทีมงานที่ทำหนังเรื่องนี้เขาก็คงรู้สึกเชิดชูรั้วของชาติเขาอยู่ในใจ เพราะเหล่าทหารส่วนใหญ่ก็ช่วยทำหน้าที่ปกป้องคุ้มภัยให้ประชาชนอเมริกันอยู่
คนอเมริกันดูอาจจะได้อารมณ์แบบหนึ่ง ส่วนคนชาติอื่นดูก็อาจมีความคิดอีกแบบ เช่นอาจจะมองว่าอเมริกันชอบทำตัวเป็นตำรวจโลกยุ่งกับเขาไปทั่ว นี่ก็คงต่างมุมต่างมองกันไป ก็เป็นเรื่องธรรมดานั่นแหละครับ
ในเรื่องเราจะได้เห็นการปฏิบัติภารกิจที่มีความเด็ดขาด พร้อมแลกด้วยชีวิตเพื่อทำให้ง่านลุล่วง ซึ่งเรื่องในหนังนั้นเราเห็นชัดครับว่าตัวร้ายมีแผนร้ายจริง การปฏิบัติการนี้จึงจัดว่าสมควรกระทำเพื่อระงับความสูญเสีย แต่ในโลกแห่งความจริงในตอนนี้ สายตาเราอาจมองเหล่าทหารหน่วยรบเปลี่ยนไป โดยเฉพาะทหารอเมริกัน เราอาจมองถึงความเป็นตำรวจโลกของอเมริกาว่าเป็นเหตุที่ทำให้เกิดผู้ก่อการร้ายมากมาย หรือไม่บางทีก็มีการปฏิบัติการที่เหล่าทหารไปทำนั้น ก็ไม่ใช่งานเพื่อสันติแต่เป็นไปเพื่อรักษาผลประโยชน์ให้ชาติตนเอง บางทีก็สร้างความเดือดร้อนให้ชาติอื่นด้วย
ปัจจุบันเราเริ่มมองถึงมุมเหล่านี้มากขึ้น สายตามองบวกแบบเดิมๆ เริ่มปรับเป็นการมองตามความจริงหรือตามข้อมูลที่ท่าที่เราได้รับมา
จริงๆ ผมออกจะเห็นใจพวกเขานะครับ ผมเชื่อว่าทหารจำนวนมากสมัครมาเพื่อรับใช้ชาติ เพื่อช่วยผู้นำในการทำสิ่งที่เขาเชื่อว่าถูกต้อง ซึ่งทั้งนี้และทั้งนั้นผู้นำนี่แหละครับเป็นคนสำคัญมาก การตัดสินใจให้ทำหรือไม่ทำของพวกเขานี่แหละที่มีผลให้ปฏิบัติการแต่ละอันเกิดหรือไม่เกิด
ทำไมทหารต้องถูกฝึกให้เชื่อฟัง แน่นอนว่าก็เพื่อให้ปฏิบัติการลุล่วง ไม่เช่นนั้นหากทำแล้วคิดจะหยุดกลางคัน ระบบทีมก็คงสั่นคลอน ไม่เป็นอันได้ทำอะไรกันพอดี ผมจึงเข้าใจครับว่าทำไมทหารต้องเชื่อฟัง ต้องมีระบบระเบียบ เพราะนั่นจะทำให้ปฏิบัติการมีโอกาสสำเร็จได้แบบเต็มที่
ผมเชื่อครับว่าหลายครั้งทหารหรือหน่วยรบทั้งหลายทำหน้าที่เป็นสุดกำลัง แต่งานนั้นจะให้ผลดีหรือร้ายย่อมขึ้นกับว่าเหล่าผู้นำ ผู้บังคับบัญชาทั้งหลาย “ทำหน้าที่ของตนแบบสุดกำลัง” ด้วยหรือเปล่า เรื่องนี้สำคัญนะครับ
คนเป็นหัวหน้า ผู้นำ ต้องเกลาตนเองให้คิดถูก มองถูก และทำถูกก่อนจะตัดสินอะไรลงไป เพราะผู้นำก็เหมือนคนยิงธนูน่ะครับ ง้างแล้วปล่อย ส่วนเหล่าทหารก็เหมือนคันศรและธนูที่มีหน้าที่ตรงไปสู่เป้า ธนูที่ดีจะไม่หักเหตามอำเภอใจ ดังนั้นคนยิงก็ต้องดีจริง ไม่เช่นนั้นธนูก็สามารถถูกใช้ในทางที่ผิดได้… ถูกเป้า แต่ผิดทาง
นอกจากต้องฝึกทหารให้แกร่ง ปฏิบัติงานภาคสนามได้อย่างเด็ดขาดแล้ว ผมว่าเราก็ต้องหันมาฝึกผู้นำ ผู้บังคับบัญชา หรือนักวิเคราะห์ต่างๆ ให้คิดได้อย่างครอบคลุม สุขุมแต่เด็ดขาด เลือกทางที่ดีที่สุด สูญเสียน้อยที่สุดให้ได้เหมือนกัน
ฝึกลำตัวให้ดี ฝึกหางให้คล่องก็คงไร้ค่า หากไม่ฝึกหัวให้เลิศตามไปด้วย
เป็นหนังแอ็คชั่นก็จริงครับ แต่พอได้เห็นเหล่าเนวีซีลเขาเก่งจริง มีการทำงานที่เข้าท่าแบบนี้ เลยอดคิดไม่ได้ครับว่าอยากให้พวกเขาได้ใช้ฝีมือใช้ความแน่ในภารกิจที่ “สร้างสรรค์” สิ่งดีหรือสันติภาพอย่างแท้จริง
เพราะโลกนี้มีคนทำลายกันมากพอแล้วครับ
