The Place Beyond the Pines

หนังดราม่าเข้มๆ จากฝีมือของ ดีเร็ค เซียนฟรานซ์ เจ้าของผลงานชิ้นเยี่ยมอย่าง Blue Valentine (2010) ที่เคยส่งให้ มิเชลล์ วิลเลี่ยมส์ เข้าชิงออสการ์มาแล้ว กลับมาเที่ยวนี้  ดีเร็ค ยังคงหยิบเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวมานำเสนออยู่เหมือนเคย แต่ว่าแตกออกเป็นประเด็นแยกย่อยชวนให้ขบคิดมากกว่าเดิมกับเรื่องราวที่ถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ซึ่งประกอบไปด้วยเรื่องของ โจรนักบิด, ตำรวจมือใหม่ และอีกสองตัวละครในอีกช่วงเวลา โดยที่ทั้งหมดล้วนเกี่ยวพันและส่งผลกระทบถึงกันอย่างลึกซึ้งในแง่มุมของ คนดีกับคนเลว, คนนอกกฏหมายกับคนในกฏหมาย, สถานะทางสังคมกับผลที่ได้รับ ตลอดจน ชะตากรรมที่ส่งต่อจากคนอีกรุ่นสู่คนอีกรุ่น!

หนังเล่าเรื่องทั้ง 3 ส่วนตามลำดับเวลา มาเรียบๆ เรียงๆ แต่ใช้สถานะของตัวละครมาสร้างความซับซ้อนย้อนแย้งให้กับเนื้อหาได้อย่างคมคาย  หนังวางปม ที่มาที่ไป จนสามารถโน้มน้าวให้เราเห็นดีเห็นชอบกับการทำเรื่องร้ายๆ ของ ลุ๊ค (ไรอัน กอสลิ่ง) นักแสดงมอเตอร์ไซค์ผาดโผนที่ผันตัวเองมาเป็นคนร้ายปล้นธนาคาร ได้อย่างหมดใจ และร่วมลุ้นให้การทำเรื่องร้ายๆ ที่ว่านี้ลุล่วงไปด้วยดีในทุกครั้ง

ขณะเดียวกันก็สามารถทำให้เรารู้สึกชิงชังตำรวจมือใหม่อย่าง เอเวอรี่ (แบรดลี่ คูเปอร์) ได้อย่างล้ำลึก จากการเป็นนักฉวยโอกาส ที่เริ่มต้นด้วยการโกหกเล็กๆ เพื่อปกปิดความผิดพลาดของตัวเอง จนพลิกโฉมกลายเป็นตำรวจฮีโร่ในชั่วข้ามคืน รวมถึงการกระทำอื่นๆ ที่แม้จะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง แต่หนังได้ทำให้คนดูคลางแคลงในความถูกต้องนั้นว่า เอาเข้าจริง เอเวอรี่ทำเพื่อความถูกต้องจริงๆ หรือทำเพื่อตัวเองกันแน่

ที่สุดแล้ว ทั้ง คนเลวที่แสนดีอย่าง ลุ๊ค กับ คนดีที่แอบเลวอย่าง เอเวอรี่ แทบจะกลายเป็นความเหมือนในความต่าง ทั้งคู่เป็นเพียงแค่คนที่พยายามขับเคลื่อนชีวิตไปข้างหน้าด้วยวิธีการของตัวเอง โดยเลือกที่จะเป็นคนเลวในสถานการณ์หนึ่ง เพื่อที่จะทำให้ตัวเอง "ดีขึ้น" ในอีกสถานการณ์หนึ่ง ซึ่งความบิดเบี้ยวผิดที่ผิดทางเหล่านี้ได้ทำให้เส้นแบ่งของคำว่า "ถูก/ผิด" และ "ดี/เลว" ในหนังแทบจะพร่าเลือนลงไปจนยากจะแยกออกจากกัน โชคร้ายก็ตรงที่สถานะของการเป็น "คนนอกกฏหมาย" และ "คนในกฏหมาย" ทำให้ผลลัพธ์จากการทำเรื่องผิดพลาดในชีวิตของคนสองประเภทนี้ออกมาต่างกันลิบลับ