The Sessions

หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับเซกส์ มันไม่ได้เชิดชูเซกส์เป็นเรื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจ และในขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้มองเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องที่น่าอับอาย แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติชีวิตมนุษย์ที่ทุกๆคน “ต้อง” เรียนรู้ทั้งเชิงทฤษฎีและภาคปฏิบัติ

ครั้งแรกของมาร์คในการ “บำบัดเสียว” โดยเชอร์รีล (เฮเลน ฮันท์) เขาไม่สามารถควบคุมการหลั่งของตัวเองได้ แน่นอนเขาหวาดกลัว ตื่นตะหนก กับเหตุการณ์ที่เจอ แม้ว่าตลอด 30 กว่าปีที่ผ่านมาเขาเคยฝันเปียก แต่เขาก็ไม่เคยได้ “สัมผัส” ผิวของมนุษย์ด้วยกัน

การบำบัดทุกอย่างก้าวไปข้างหน้า มาร์คพัฒนาขึ้นแต่ในขณะเดียวกันเขาก็ตกหลุมรักเชอร์รีลด้วยเช่นกัน แต่ระหว่างหน้าที่และความเข้าใจในตัวคนไข้ทำให้เชอร์รีลต้องทบทวนตัวเองครั้งใหญ่

มันไม่ง่ายนักสำหรับมาร์ค เขาตกหลุมรักผู้หญิง 3 คนในชีวิต แต่เขาก็ไม่เคยประสบความสำเร็จในเรื่องดังกล่าว “ใครเล่าอยากจะมารักผู้ชายที่เราต้องดูแลเขาไปตลอดชีวิต” ข้อจำกัดหลายๆอย่างมันมีอยู่ แต่มาร์คไม่ได้มองมันอย่างเป็นปัญหาชีวิต เขามองมันอย่างเข้าใจว่า ชีวิตมันก็เท่านี้ แม้กระทั่งฉากที่เขากำลังจะตายเพราะเครื่องช่วยพยุงชีวิตของเขา(หรือตู้อบที่เขาจะต้องนอนอยู่ในนี้เพื่อส่งอากาศไปยังปอด) เกิดไฟดับ มาร์คก็รำพึงกับตัวเองว่า “ชีวิตเราก็เท่านี้สินะ” หนังไม่ได้พยายามจะฟูมฟาย บีบน้ำตาผู้ชมอย่างเอาเป็นเอาตาย เปล่าเลยหนังนำเสนอมันแบบเรียบๆนิ่งๆ

มาร์คไม่ได้โหยไห้ จมจ่อมอยู่กับความเศร้า เพราะเขารู้ดีว่ามนุษย์ทุกคนต้องตาย แต่ก่อนตายเขารู้ตัวเองดีว่า อย่างน้อยในชีวิตเขาจะต้องก้าวผ่านอะไรบางอย่างให้ได้ และเมื่อเขาได้สัมผัส “อีกมุมหนึ่งของชีวิต” เซกส์มันได้ช่วยเยียวยา ต่อลมหายใจให้มาร์คได้สัมผัส “อารมณ์อีกด้าน” ของมนุษย์ได้อย่างงดงาม

ก่อนเขาจะจากโลกนี้ไป เซกส์สำหรับมาร์คจึงไม่ได้มีค่าแค่คน 2 คนมาร่วมเพศกัน มันมีค่ามากกว่านั้น…