The Way Home

The Way Home  ในชื่อไทยว่า ‘คุณยายของผมดีที่สุดในโลก’ เป็นหนังที่เปิดตัวในอเมริกา ทำรายได้สูงมาก ในเกาหลีเองก็ทำรายได้สูงมากเช่นกัน  นอกจากนี้ยังการันตีคุณภาพด้วยรางวัล Golden Bell สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม  และเคยได้รับเลือกให้ฉายโชว์ใน Toronto Film Festival และ AFI Film Festival ด้วย

ซังอู (รับบทโดย ยูซึงโฮ)  วัย 7 ขวบ ที่มีความฉลาด ซน เกเร ตามสภาพของเด็กชายวัยนี้  แม่ของซังอูเคยเป็นสาววัยรุ่นใจแตก หนีตามผู้ชายไปอยู่ในเมือง  แต่ชีวิตไม่ราบรื่น เลิกกับสามี กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว วันหนึ่งเธอจำเป็นพาซังอูไปขอฝากเลี้ยงไว้กับแม่ของเธอเป็นการชั่วคราว 2 เดือน เพราะเธอกำลังลำบากเรื่องหางานทำหลังจากร้านขายของเจ๊ง เหลือแต่หนี้มากมาย

บ้านของยายซังอู เป็นกระต๊อบซอมซ่อบนเขาโดดเดี่ยว ในชนบทที่ห่างไกล ต่างจากโลกศิวิไลซ์ที่คุ้นเคยของซังอู ช่างไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย  ยิ่งไปกว่านั้น ยายที่จะต้องอยู่ด้วย แบบว่ามีกันแค่ 2 คนกลางป่าเขานั้น ทั้งแก่หง่อม หลังค่อม เดินเชื่องช้า เป็นใบ้ หน้าตาท่าทางช่างดูขัดใจ ยังไงๆก็ไม่สามารถเป็นเพื่อนเล่นได้แน่นอน

ความเอาใจใส่ ความเป็นห่วง ความหวังดีของยายในสไตล์คนซื่อบ้านป่าจิตใจแสนดี  ดูจะยากที่จะเข้าถึงใจของเด็กกรุงซังอู คงเพราะซังอูก็ไม่ยอมเปิดใจด้วยแหละ  แต่แม้ซังอูจะเมิน ไม่ไยดียายยังไงก็ตาม ยายก็ไม่เคยลดละ ท้อถอยในการใส่ใจดูแลความเป็นอยู่ของซังอูด้วยความจริงใจ และเต็มที่ตามอัตภาพชาวชนบทที่ยายมี

ของกิน และของเล่นที่ซังอูติดตัวมาจากบ้าน พอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ดีกว่าการต้องปฏิสัมพันธ์กับยาย  แต่เมื่อเวลาผ่านไป เครื่องเล่นเกมถ่านหมด ซังอูต้องการเงินไปซื้อแบตตารี่ก้อนใหม่ แต่ยายไม่มีให้ จึงเริ่มออกอาการงอแง ก่อเรื่องแกล้งยายสารพัด  ความซนธรรมชาติของวัย ผสมความไม่ได้ดั่งใจ ทำให้เกิดเป็นวีรกรรมป่วนๆแผลงๆ ที่ดูแล้วทั้งน่ารักขำๆ และน่าสงสารยายไปพร้อมๆกัน  แต่ยายก็ไม่เคยแสดงอาการไม่พอใจ หรือ เบื่อหน่ายซังอูเลยสักครั้ง