Pokémon the Movie: Diancie and the Cocoon of Destruction | โปเกมอน เดอะมูฟวี่ ตอน รังไหมผู้ทำลายล้างและดีแอนซี

Pokémon: แฟรนไชส์ที่ใหญ่โตจนวันหนึ่งอาจโค่นล้มรัฐบาลของญี่ปุ่นได้ รายการทีวีที่เป็นหนึ่งในซีรีส์อนิเมะไม่กี่เรื่องที่ทุกคนรู้จัก รับประกัน; และซีรีส์เกมที่มีสถานที่พิเศษในหัวใจของเด็กและผู้ชายเหมือนกัน ใช่ โปเกมอนคือสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด และฉันก็เป็นแฟนตัวยงของเกมด้วย ฉันระบุคำว่า 'เกม' เพราะรายการทีวีไม่ใช่ของฉันจริงๆ ตามจริงแล้ว ในบรรดาอนิเมะเรื่องต่างๆ ที่เราเติบโตมา (Yu-Gi-Oh!, Digimon, Dragon Ball Z และอื่นๆ) เนื่องจากโปเกมอนที่แสดงจะต้องอ่อนแอที่สุด อย่าเข้าใจฉันผิด: เกมยังคงยอดเยี่ยม แม้ว่าจะมีการถือกำเนิดของ 'Mega Evolutions' แต่แม่ของฉันก็โวยว่าโปเกมอนและดิจิมอนเหมือนกันทุกประการเริ่มมีเหตุผลมากเกินไป และในขณะที่ฉันยังไม่ได้เล่น เกมใด ๆ ที่ผ่าน Emerald (ฉันตกหลุมรักเกมพกพาที่ไหนสักแห่ง) ฉันยังคงพบว่าตัวเองเล่น homebrews บนคอมพิวเตอร์ของฉัน (Zeta / Omicron ค่อนข้างดี) ดังนั้น เมื่อภาพยนตร์ชุดโปเกมอนภาคที่ 17 ออกฉายในโรงภาพยนตร์ท้องถิ่นของฉัน ฉันจึงตัดสินใจไปกับเพื่อนสองสามคนและลองดู

Diancie โปเกมอนในตำนานไม่สามารถสร้าง Heart Diamond ใหม่เพื่อให้ผู้คนของเธอปลอดภัยได้ เดินทางนอกโดเมน Diamond ของเธอไปยังโลกภายนอกเพื่อค้นหา Xerneas ซึ่งเป็น Legendary อีกคนด้วยความหวังว่ามันจะสามารถปลดล็อกพลังในตัวเธอเพื่อสร้างมันขึ้นมา ระหว่างทาง เธอได้พบกับแอชและเพื่อนๆ ของเขา ซึ่งตกลงที่จะช่วยเธอตามหา Xerneas ในขณะที่ Diancie ถูกหลายกลุ่มตามล่าเพราะพลังของเธอในการสร้างเพชร

เริ่มจากแอนิเมชั่นกันก่อน มันเป็นระเบียบ ในขณะที่งาน CGI บางส่วนทำได้ดีอย่างน่าประหลาดใจ (เพชรดูเหมือนเพชรจริงๆ) แอนิเมชั่นลายเส้นเป็นมาตรฐานสำหรับโปเกมอน เนื่องจากมันถูกมากในสถานที่ต่างๆ จำนวนรายละเอียดบนใบหน้าของตัวละครมีน้อยมากและโมเดลตัวละครตามค่าเริ่มต้นก็ค่อนข้างธรรมดาตามที่เป็นอยู่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง เค้าโครงของโมเดลตัวละครจะหนาเป็นสองเท่าของที่อื่นในภาพยนตร์ด้วยเอฟเฟกต์ที่สั่นสะเทือนและเห็นได้ชัดเจน แม้จะมองข้ามช่วงเวลาที่มีงบประมาณจำกัด แอนิเมชันแบบดั้งเดิมและ CGI ก็ดูห่างไกลออกไปมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในขณะที่แบ่งปันหน้าจอเดียวกันให้กันและกัน ทำให้ดูไม่ปะติดปะต่อ