dhobi ghat (mumbai diaries) | ไดอารี่จากมุมไบ

อาเมียร์รับบทเป็นจิตรกรที่มีชื่อ แต่โคตรอาร์ตย้ายหอใหม่ เจอเทปวิดิโอที่สาวเจ้าของห้องเก่าทิ้งไว้ นางก็ดูไปเรื่อย เป็นการเล่าชีวิตของหญิงสาวที่จากบ้านนอกมาอยู่ในมุมไบคนนึง อาเมียร์ก็ดูวิดิโอนั้นไปเรื่อย จนเจอเทปสุดท้าย ที่ทำให้เขาต้องช็อค

อีกคนนึงเป็นสาวตากล้องหัวที่แอบชอบอาเมียร์ ผู้ที่เคยใช้บริการจาก Dhobi (คนซักผ้าใน Dhobi Ghat มุมไบ) หนุ่มซักผ้าอยากเป็นดารา เลยไปขอให้สาวตากล้องช่วยถ่ายรูปทำพอร์ตให้ที เขาเบื่อชีวิตซักผ้าแบบนี้แล้ว อยากจะไปอยู่ในวงการบอลลีวูด

หนังที่แบบเล่าเรื่องคนหลายๆกลุ่มอาจจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวข้องกันที่เด่นๆเรื่องแรกน่าจะเป็น love actually เราอาจจะเคยเห็นหนังรูปแบบนี้มาแล้วหลายเรื่อง มีช่วงหนึ่งที่ฮิตทำกันบ่อยซะด้วย(พอได้กลับไปดูปีที่ภาพยนต์เรื่องนี้ออกฉาย(2010) ก็ตรงกับช่วงนั้นเลยทีเดียวที่มีหนังจำพวกนี้ออกมามากพอสมควร)แต่ตัวหนังกลับมีเสน่ห์เพราะวิธีเล่าเรื่องที่ไม่ธรรมดาและนำเอาเชือก 4 เส้นมาร้อยเรียงกันได้อย่างน่าสนใจ จนดูไปเพลินก็คิดว่าน่าจะฆ่าเวลาไปได้เพลินๆ ดูไปเพลินๆบางจังหวะก็ดูเป็นไปได้ยากแบบเถียงในใจ แต่ไม่น่าเชื่อว่าตอนที่เชือก 4 เส้นนี้มาขมวดปมกับรัดแน่นจนแทบตกใจกับเรื่องราวที่ซ่อนในตัวหนัง แล้วในตอนท้ายของหนังยังอุตส่าห์บิ้วอารมณ์เราแบบเกือบด่าไปซะแล้วถ้าจบแบบที่เราคิดไปก่อน แต่สุดท้ายหนังเรื่องนี้กลับหาทางลงได้อย่างสวยงาม “บริสุทธ์”

หนังดีๆ สบายๆ ถ้าว่างๆ ลองนั่งดูแบบสบายดูได้อีกเรื่องนึง “คิดไรไม่ออกบอก “อาร์เมีย ข่าน”