The Skin of the Wolf

เรื่องราวเรียบง่ายสบายๆ ของชายคนสุดท้ายที่อาศัยอยู่ในเมืองปวยโบลที่ถูกทิ้งร้างในภูเขาบริเวณชายแดนระหว่างสเปนและฝรั่งเศส สกินแสดงออกมาด้วยความชัดเจน ความเรียบง่าย ความดิบ และบทกวีที่น่ากลัวของนิทานพื้นบ้านที่จัดการกับปัญหาระหว่างทาง ธีมที่มีองค์ประกอบค่อนข้างดี แต่มันเป็นเรื่องที่เล่าโดยผู้พูดที่น่าเบื่อมาก ในตอนท้าย ความรู้สึกของผู้ชมปะปนกันด้วยความยินดีที่ได้เข้าสู่โลกใหม่ที่แปลกประหลาด แต่ยังรู้สึกหงุดหงิดที่ขาดดราม่าไปโดยสิ้นเชิง

มาร์ตินอน (มาริโอ คาซาส) มีหนวดมีเครา ตัวใหญ่ และโหดเหี้ยม ใช้ชีวิตอย่างสันโดษในบ้านหินสูงบนไหล่เขาในช่วงเวลาที่ไม่ระบุรายละเอียดอย่างน่าหงุดหงิดในอดีต (เห็นได้ชัดว่าเป็นปี 1830 แต่บทภาพยนตร์ไม่ได้ให้อะไรเลย) เขาดำรงอยู่อย่างไม่หยุดยั้งซึ่งประกอบด้วยการกิน การนอน และการล่าสัตว์ กล่าวอีกนัยหนึ่ง การดำรงอยู่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมาป่าที่หอนในตอนกลางคืนขณะที่เขานอนอยู่บนเตียง ที่เขายิงในเวลากลางวันและที่เขาใช้ มีการระบุอย่างต่อเนื่อง

ในการไปเยือนหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดประจำปีเพื่อขายหนังสัตว์ บาร์เทนเดอร์เซเวริโน (คันดิโด อูรังกา) บอกมาร์ตินอนว่าเขาควรเลี้ยงสุนัข และหากเขาไม่ต้องการสุนัข เขาก็ควรหาผู้หญิงให้ตัวเอง #MeToo ไม่ต้องการ ดูเหมือนจะไม่เจาะเข้าไปในคอของป่านี้เลย Martinon มีเซ็กส์ในโรงนากับสาวท้องถิ่น Pascuala (Ruth Diaz) โดยไม่ต้องมีการแลกเปลี่ยนคำพูดระหว่างพวกเขาก่อนหรือหลังมากนัก: ความจริงที่ว่า Skin เป็นภาพยนตร์ที่ไร้คำพูดโดยทั่วไปถือเป็นจุดแข็งที่สำคัญของหนัง เนื่องจากเป็นที่น่าเชื่อถือว่าตัวละครเหล่านี้ จะขาดภาษาในการแสดงออกและจุดอ่อนที่สำคัญเนื่องจากเราไม่สามารถเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาได้

Martinon ซื้อ Pascuala จากพ่อของเธอ เช่นเดียวกับที่คุณซื้อ และกลับบ้านพร้อมกับเธอ ชีวิตดำเนินไปมากเหมือนเมื่อก่อน ยกเว้นว่าตอนนี้เขาสามารถมีเซ็กส์ที่ไม่น่าพึงพอใจอย่างยิ่งกับปาสคัวลาได้เพื่อเป็นการโหมโรงของเรื่องเลวร้ายบางอย่าง ด้วยการเข้ามาครั้งสุดท้ายของอเดลา (ไอรีน เอสโคลาร์ นักแสดงหญิงฝีมือดีที่ได้รับรางวัลโกยาเมื่อสองปีก่อน) สิ่งสำคัญก็เพิ่มขึ้น ด้วยเหตุผลง่ายๆ ที่อเดลาเตรียมพร้อมที่จะท้าทายความเลวร้ายของชีวิตใหม่ของเธอกับมาร์ตินอนและ จึงนำดราม่าและอารยธรรมเล็กน้อยมาสู่การพิจารณาคดี เหตุการณ์ต่างๆ คลี่คลาย ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สู่โศกนาฏกรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้