ดูหนัง Rosewood Lane (2011) อำมหิตจิตล่า เต็มเรื่อง

Rosewood Lane (2011) อำมหิตจิตล่า

ในฐานะหนังลึกลับซ่อนเงื่อนเขย่าขวัญดีๆทั่วไป Rosewood Lane อาจไม่ใช่คำตอบ สำหรับหลายคนมันคงเป็นแค่หนังเกรด C+ ลงไป จนกระทั่ง F หรืออาจแย่กว่านั้น แต่มันมีมุมดีๆในการให้ประสบการณ์ทางภาพยนตร์ที่แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ ที่เคยดูมา เป็นความสนุกโปรดปรานจากความผิดพลาดของหนัง ด้วยเอกลักษณ์และตัวตนบางอย่างของคนทำที่สื่อออกมามันสนุกบันเทิงในแบบที่ไม่ค่อยได้สัมผัสจากหนังเรื่องอื่นๆ ดังนั้นมันจึงกลายเป็นหนังเกรด A สำหรับคนดูบางคนได้เหมือนกัน

ไม่เคยดูตัวอย่างหนังมาก่อนรวมถึงไม่เคยลิ้มรสงานหนังของผู้กำกับ Victor Salva เลยไม่รู้ว่าหนังจะมาไม้ไหน อีกทั้งยังจำหน้าตานักแสดงไม่ได้แม้แต่คนเดียว แต่เข้าไปดูเพราะเป็นแนวหนังเขย่าขวัญที่น่าจะสร้างความบันเทิงได้ไม่ยาก




หนังเริ่มเคลื่อนกล้องด้วยวิธีที่ทำให้นึกถึงบรรยากาศแบบที่เคยเห็นในซีรีส์ฝรั่งทางโทรทัศน์ด้วยฉากที่ซอนนี่กลับมาบ้านขณะที่นายตำรวจบริกส์กับพนักงานกำลังเก็บหลักฐานชันสูตรการตายของพ่อขี้เมาของเธออยู่ชั้นใต้ดิน หนังเริ่มมีความน่ากลัวและลึกลับด้วยความพยายามเล่นช็อตกับจังหวะแฟลชถ่ายภาพศพ และสร้างความเศร้าด้วยการการตัดกลับมาที่ใบหน้าอันเศร้าของนักจิตวิทยาสาว ความประดิษฐ์ต่างๆเหล่านี้ทำให้เริ่มรู้สึกมันซ้ำซากและไม่ไว้ใจหนังว่ามันจะเป็นหนังที่จะสนุกระทึกได้ขนาดไหน



และด้วยความที่เป็นหนังทุนต่ำทำให้การถ่ายช็อตมุมสูงให้เห็นสะพานทั้งสะพาน หรือเมืองทั้งเมืองนั้นเป็นเรื่องที่ต้องคิดหนัก มีช็อตที่ว่าอยู่สองครั้งในเรื่องที่เบลออย่างเห็นได้ชัดจนสงสัยว่าอาจเป็นเพราะนกบินผ่านเฮลิคอปเตอร์แล้วฉี่ราดลงมาบนหน้าเลนส์ขณะถ่ายทำ แต่โปรดิวเซอร์ไม่ได้สำรองงบประมาณไว้สำหรับผ้าเช็ดเลนส์ชั้นดีที่พอจะขจัดฉี่นกออกไปได้หมดจด ซึ่งจริงๆแล้วคงเป็นฟุตเตจที่ซื้อมาใช้แบบถูกๆกระมัง

แน่นอนว่าไม่มีดาราดังที่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางมาดึงดูดคนดู มีเพียง Lin Shaye ในบทไม่สำคัญ ซึ่งเป็นคนเดียวที่เคยเห็นผ่านตามาบ้างจาก Insidious ทั้งสองภาคของ James Wan แต่ยังดีที่มันยังมีความน่าสนใจของมันอยู่ในลักษณะที่มันคล้ายซีรีส์สืบสวนสอบสวนฮอลลีวูดที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ ทั้งบรรยากาศ การกำกับและการแสดงที่เรารู้สึกได้ ซึ่งถูกพามาอยู่บนจอภาพยนตร์ในระยะเวลาแบบหนังฉายโรง มันน่าจะเกิดประสบการณ์ใหม่กับการดูชมได้ไม่น้อย นอกจากนั้นยังเริ่มเห็นเค้าความซ้ำซากที่คาดหวังว่าจะก่อเกิดความแปลกประหลาดหวาดเหวอ ซึ่งอาจสามารถทำให้จากมุมหนึ่งที่เป็นหนังห่วยๆ กลับขึ้นมาบันเทิงได้แบบไม่มีลิมิตความคาดหมาย และเริ่มแน่ใจมากขึ้นนับตั้งแต่หนังเลือกใช้ช็อตยืนยันสถานที่หรือข้ามผ่านเวลาด้วยป้ายชื่อถนน Rosewood Lane มากกว่าสามครั้งคล้ายว่าเป็นกฎข้อบังคับของคณะปฏิวัติที่จำต้องปฏิบัติตาม มิเช่นนั้นจะถูกสั่งห้ามฉาย จนต้องขำออกมา



เรื่องดำเนินไปเรื่อยขณะเดียวกับที่รายละเอียดหลายอย่างที่ปูพื้นมาในแต่ละช่วงเริ่มขาดหาย บางอย่างถูกตอกตะปูติดพื้นไว้แน่น แต่บางอย่างประกอบติดด้วยกาวลาเท็กซ์เพื่อรอเวลาล่อนและหลุดหายไปในที่สุด จนอดสงสัยไม่ได้ว่าผู้กำกับหรือคนเขียนบทฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพักผ่อนไม่เพียงพอขณะถ่ายทำจนหลงลืมหรือไม่ แต่ก็มีลูกเล่นหลายอย่างที่หนังใช้เล่าทั้งเหตุการณ์และพัฒนาการตัวละครได้น่าสนใจ เช่น การสลับที่ของตุ๊กตาในบ้านซึ่งเป็นเหตุเริ่มต้นที่ซอนนี่สงสัยว่ามีคนแอบเข้ามาในบ้าน อีกทั้งตำแหน่งของตุ๊กตาแต่ละตัวยังเป็นตัวแทนของตัวละครแต่ละตัวด้วย แต่มันก็หลุดลอยไปในที่สุด