It's a Summer Film! (2021) [บรรยายไทย]

มัธยมปลายเป็นช่วงเวลาให้การทำตามฝันพร้อมผองเพื่อนครั้งสุดท้ายสำหรับเด็กญี่ปุ่น เพราะวัฒนธรรมญี่ปุ่นถือว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตแล้ว บางคนอาจเลือกหาทางเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย แต่หลายคนก็ออกทำงานหรือรับช่วงกิจการของที่บ้านเลย ดังนั้นช่วงหยุดฤดูร้อนและความทรงจำที่เกิดขึ้นในมัธยมปลายจึงจะเป็นความทรงจำครั้งสุดท้ายกับเพื่อนที่ติดตัวพวกเขาไปตลอดชีวิต

เด็กสาวชื่อ เท้าเปล่า (นามแฝง) เด็กชมรมภาพยนตร์ที่หลงใหลในหนังย้อนยุคญี่ปุ่นอย่างหนัก อยากจะทำหนังย้อนยุคเรื่อง “ซามูไรวัยละอ่อน” เพื่อฉายในงานโรงเรียน ทว่าเธอกลับแพ้ในการโหวตให้กับหนังรักหวานแหววของคู่แข่งในชมรมอย่าง คาริน เธอจึงชวนเพื่อนสนิทอีก 2 คน คือ บลูฮาวาย (นามแฝง) เด็กชมรมเคนโด้ และ โฟมว่ายน้ำ (นามแฝง) เด็กชมรมดาราศาสตร์ผู้หมกมุ่นกับนิยายไซไฟ มาช่วยกันทำหนังโดยรวบรวมเงินจากการทำงานพิเศษและตามหาทีมงานกับนักแสดงจากเพื่อน ๆ ที่มีทักษะความสนใจพิเศษในโรงเรียน เช่น จิ๊กโก๋ที่ชอบแต่งจักรยานด้วยชุดไฟขนาดใหญ่ ก็ชวนมาจัดแสงหนัง เป็นต้น

และแม้ว่าจะดูเป็นหนังจดหมายรักไปถึงหนังย้อนยุคที่กำลังเสื่อมความนิยมในปัจจุบัน ผ่านตัวละครเด็กที่อยากทำหนังอย่าง เท้าเปล่า กับเรื่องราวแนวหนังวัยรุ่นวายป่วงที่ทำหนังเรื่องแรกในข้อจำกัดมากมาย ทว่าพอเข้าสู่กลางเรื่องหนังแนะนำตัวละครใหม่ที่จะกลายมาเป็นนักแสดงนำของหนังอย่าง รินทาโร่ ที่เข้ามาแล้วเปิดประเด็นใหม่ในหนังได้อย่างน่าสนใจ ทั้งเรื่องรักสามเส้า และการตั้งคำถามถึงความสำคัญและความหมายของ “ภาพยนตร์” ในหัวใจของคนที่รักการดูหนังหากถ้าวันหนึ่งมันจะหายไป จากหนังดราม่าคอมเมดี้เล็ก ๆ กลายเป็นปัญหาเชิงปรัชญาแบบเบา ๆ ที่ชวนให้คิดไปในบัดดล

พูดในแง่ความเป็นหนังเรื่องแรกถือว่าผู้กำกับทำได้ดีในการถ่ายทอดความเคอะเขิน ประดักประเดิดของพวกเด็ก ๆ และการแสดงแบบญี่ปุ่นที่มันเข้ากับวิธีการนำเสนอพอดี แม้จะมีความเป็นหนังนักศึกษาอยู่บ้างในแง่โปรดักชันของตัวหนังโดยเฉพาะซีจีที่ยังคงลอยอยู่ และความล้นในบางช่วง แต่ก็อย่างที่ว่ามาพอธีมของหนังมันเป็นเรื่องหนังเรื่องแรกของเด็กมัธยมมันจึงลงตัวพอดี ถือว่าเอาจุดอ่อนสร้างจุดแข็งได้ดี มีที่ขัดใจแปลก ๆ บ้างก็ส่วนของชื่อตัวละครที่ใช้นามแฝงเรียกกันแล้วมันสะดุดใจทุกที เช่น เท้าเปล่า หรือโฟมว่ายน้ำ อะไรกันครับเนี่ย








บรรยากาศโพสต์โปรดักชันระหว่างคู่แข่ง 2 ทีมคือบทสรุปที่สวยงามมากอีกฉากหนึ่ง

แต่พูดในแง่หัวใจ ต้องบอกว่ามันชวนคิดถึงประสบการณ์ทำงานร่วมกับเพื่อนสมัยเรียนและมีคู่แข่งที่ดี (ถ้าบ้านเราก็คงกีฬาสี) ความรักครั้งแรกแบบวัยรุ่นที่จี๊ดหัวใจว่าจะสารภาพรักออกไปดีไหม ความหลงใหลในหนังประเภทต่าง ๆ ในความคิดของแต่ละคน และพลังของภาพยนตร์ที่เชื่อมผู้คนที่ต่างที่มาต่างวัฒนธรรมให้มาอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข ซึ่งที่ว่ามาดูมีหลากรสชาติที่บางรสดูไม่ค่อยเข้ากัน แต่น่าสนใจว่าในภาพรวมมันกลมกล่อม และพวกเด็ก ๆ ในเรื่องเติมพลังงานใจให้ผู้ชมได้ดีเหลือเกิน ใครชอบความรู้สึกคล้ายตอนดูหนังญี่ปุ่นไอเดียดีที่ไม่สมประกอบแต่อิ่มเอมใจอย่าง “One Cut of the Dead” เรื่องนี้ก็เปรมดีเหมือนกัน