The Sky Is Everywhere (2022) [บรรยายไทย]

 

 

เลนนี่จมอยู่กับความทุกข์ หลังเบย์ลี่จากไป ทั้งยายและลุงที่เป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ของเธอก็ไม่ต่างกัน ทุกคนใช้ชีวิตผิดเพี้ยน บิดเบี้ยว เลนนี่เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าเพื่อซึมซับกลิ่นที่ยังหลงเหลืออยู่ของพี่สาว บางครั้งก็เขียนจดหมายถึงพี่สาว และซุกซ่อนไว้ที่มุมต่างๆของเมือง คุณยายเองก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง วาดรูปหญิงสาวในชุดเขียวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ลุงสุดเพี้ยนของเธอก็วิ่งวุ่นกับการหาซากแมลง เพื่อทดลองการฟื้นคืนชีพให้กับพวกมัน และยังมีอีกคนนึงที่เลนนี่คิดว่าน่าจะเข้าใจความรู้สึกเธอมากที่สุด โทบี้แวะเวียนมาหาเธอบ่อยขึ้นหลังจากงานศพ ความรู้สึกโหยหาที่มีต่อเบย์ลี่นำทั้งคู่ให้มาใกล้ชิดกันเกินกว่าที่ควรจะเป็น ทุกครั้งที่อยู่กันตามลำพัง มักจบด้วยการกอด จูบ ซึ่งในแต่ละครั้งนั้น เลนนี่ก็สาบานกับตัวเองว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้

 

 

เลนนี่ได้พบกับโจ เด็กนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ เขามีพรสวรรค์ทางด้านดนตรีโดดเด่น บวกกับหน้าตาสวยๆ และขนตายาวๆ เด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียนก็แทบอยากจะได้เขามาครอบครอง แต่โจกลับใช้ข้ออ้างเรื่องดนตรีเข้าหาเลนนี่ เขาขอให้เลนนี่มาซ้อมดนตรีด้วยกัน แต่เธอก็ปฏิเสธอย่างไม่ใยดี แต่เขาก็ยังไม่ละความพยายาม โจมาหาเลนี่ทุกเช้าพร้อมกับครัวซองต์ และซากแมงมุม การปรากฎตัวของโจทำให้ครอบครัวของเธอเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เช่นเดียวกับเลนนี่

 

เลนนี่มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้โจ แต่อีกใจนึงเธอก็รูสึกผิดต่อพี่สาวที่ตายไปแล้ว ยิ่งกว่านั้น เธอกลัวความลับระหว่างเธอกับโทบี้จะเปิดเผยขึ้นมา โจเริ่มระแวงความสัมพันธ์นั้นมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอก็พยายามโกหกกลบเกลื่อนไปเสียทุกครั้ง จนกระทั่ง..

 

เลนนี่พบว่าเบย์ลี่เริ่มสืบค้นหาแม่ที่ทิ้งพวกเธอไปตั้งแต่ยังเล็ก แต่การค้นหาก็หยุดลงเพราะเบย์ลี่เสียชีวิตไปเสียก่อน ด้วยความสงสัย เลนนี่จึงไปถามหาเอาความจริงจากโทบี้ เขาเล่าเรื่องทั้งน้ำตานองหน้าว่า หลังจากที่เบย์ลี่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ ด้วยตื่นเต้นที่กำลังจะได้เป็นแม่ เธอก็เริ่มออกตาหาแม่ที่เธอแทบไม่รู้จัก หลังจากฟังเรื่องราวของพี่สาว เลนนี่รู้สึกสงสารโทบี้ขึ้นมาจับใจ เธอกอด และจูบเพื่อปลอบโยนเขา แต่โชคร้าย..ที่โจเข้ามาเห็นพอดี

 

โจโกรธมาก และขอไม่ให้เลนนี่มาพบเขาอีก เลนนี่พยายามอธิบายว่า ระหว่างเธอกับโทบี้นั้นไม่มีความรู้สึกรักใคร่ พวกเขาเพียงแต่คิดถึงเบย์ลี่เท่านั้น คนที่เธอรักคือโจ ต่างหาก แต่โจก็ไม่รับฟังคำแก้ตัวของเธอเลย และเริ่มออกเดทกับเรเชล คู่แข่งของเลนนี่

 

เลนนี่พยายามตามตื๊อ จนสุดท้ายเธอเขียนจดหมายถึงโจด้วยถ้อยคำที่แสนจะน้ำเน่าจากนิยายคลาสสิคที่เธอชอบ เธอหวังว่าโจจะได้อ่านมันและเข้าใจเธอ แต่ไปๆมาๆ เธอก็เปลี่ยนใจ เพราะอับอายกับถ้อยคำเหล่านั้น เลนนี่กลับไปเอาจดหมายเพื่อที่จะทำลายมันทิ้งซะ แต่ก็ได้พบว่ากระดาษแผ่นนั้นหายไปแล้ว

 

เลนนี่คุยเปิดใจกับคุณยายเรื่องแม่ และปล่อยวางเรื่องพี่สาว เธอและโทบี้ตกลงที่จะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ส่วนเรื่องของโจ เธอก็โทษใครไม่ได้ เพราะมันเป็นความผิดของเธอเอง

 

 

เลนนี่เข้าไปนอนเล่นในป่าที่เธอกับโจเคยมาด้วยกัน เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอลืมตาขึ้นพบโทบี้ยืนอยู่ไม่ห่าง เขาดึงกล่องใบนึงออกจากกระเป๋าเป้ ข้างในเป็นกระดาษโน้ตที่เธอซุกซ่อนไว้ตามที่ต่างของเมืองๆ โจอธิบายว่า เขาไม่ใช่พวกโรคจิตนะ แต่เขาพบมันโดยบังเอิญ เขารู้ว่าไม่ควรที่จะอ่านมัน แต่เขาห้ามใจตัวเองไม่อยู่ และออกตามหาแผ่นอื่นๆอีก แต่เพราะพวกมันนี่แหละที่ทำให้เขาเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และความเสียใจเลนนี่ และก็เพราะจดหมายน้ำเน่าของเลนนี่ที่ทำให้โจหายโกรธ

 

เลนนี่รู้สึกว่าจูบของโจทำให้พวกเขาทั้งสองคนล่องลอยไปบนท้องฟ้ากว้าง โบยบินออกไปไกล และอาจจะไม่กลับมาอีก แล้วถ้าใครถามว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ก็แค่ตอบออกไปว่า เงยหน้าขึ้นดูสิ...

 

"หัวใจฉันเป็นของเธอ... ฉันได้ยินจิตวิญญานของเธอในท่วงทำนองเพลงนั้น... และตัวฉันก็เป็นของเธอ..."