Beasts Clawing at Straws (2020) [บรรยายไทย]

Beasts Clawing at Straws เป็นภาพยนตร์ผลงานเดบิวท์ของผู้กำกับคิมยองฮุน ที่ดัดแปลงมาจากนิยายสืบสวนของญี่ปุ่น เรื่อง Wara nimo Sugaru Kemonotachi ของ Keisuke Sone โดยมีปรับเปลี่ยนบทจบของเรื่องใหม่ ผสมผสานลีลาการเล่าเรื่องที่แปลกมีสไตล์ กับบทที่ชวนติดตามและเกินความเดา การันตีความน่าดูด้วยคะแนน IMDb 7.1 และรางวัล Special Jury Award จากเวที International Film Festival Rotterdam (IFFR 2020) แต่น่าเสียดายที่มีตัวเลขรายได้ไม่สวยนัก เพราะออกฉายในช่วงที่เกาหลีมีการระบาดของโควิด-19 ซึ่งเป็นช่วงที่โรงภาพยนตร์ค่อนข้างร้างเลย

หนังจะปูนำเรื่องมาแบบเรียบๆ แยกเรื่องราวของใครของมัน เพราะมีตัวละครหลักแยกกันเป็นชุดๆ ประหนึ่งว่าจะไม่เกี่ยวข้องกัน แถมเล่าเรื่องแบบไม่เรียงลำดับเวลาด้วย แต่เมื่อเรื่องของแต่ละคนเริ่มไต่เข้าสู่จุดพีค ปริศนาจิ๊กซอว์ของทุกชุดก็จะมาปะติดปะต่อกันเอง เพิ่มสีสันด้วยบทเซอร์ไพรส์หักมุม รวมถึงการกระตุกความระทึกขวัญโหดสยองแบบชวนอึ้ง ทยอยกระตุกและกดดันอารมณ์กันไป ความตื่นเต้นก็ได้ซาวน์ประกอบเยี่ยมๆ สไตล์ ‘น้อยแต่มาก’ บิวท์ความตึงเครียดแบบไม่โฉ่งฉ่าง แทรกกลิ่นอายความดาร์คในอินดี้สไตล์ แจมด้วย black comedy หน่อยๆ

ท้องเรื่องเกิดขึ้นที่เมืองพยองแท็ค จังหวัดคยองกี ทางภาคใต้ของเกาหลี ซึ่งกำลังมีรายงานข่าวการเสียชีวิตของสองคดี หนึ่งเป็นคดีปริศนาถูกฆ่าหั่นศพ และอีกหนึ่งเป็นอุบัติเหตุชายหนุ่มถูกรถขยะชนตายคาที่ ในขณะเดียวกัน ตัวละครต่างชุดก็จะถูกทยอยเล่าเรียงออกมา

เรื่องราวทั้งหมดจะถูกจัดวางไว้เป็น 6 บท คือ ‘หนี้’ เป็นปฐมบท บ่อเกิดของเรื่องราวร้อนๆ ตามมาด้วย ‘โง่’ (จากการตกเป็นเหยื่อ)  ‘ห่วงโซ่การล่า’ และทวีความรุนแรงขึ้นด้วย ‘ฉลาม’ (ที่อาจสื่อทั้งความหมายผู้ล่าและเจ้าหนี้โหด) ‘ลัคกี้สไตร์ค’(บุหรี่นอกที่เคยเป็นตัวแทนของนำโชค คือต้องลุ้นว่าจะนำโชคได้ตลอดจริงหรือไม่) และ ‘กระเป๋าเงินสด’ (ซึ่งก็คือตัวการใหญ่ของเรื่องนั่นเอง)

เรื่องราวอื่นๆนอกจากนี้ คงไม่เล่าต่อ จะได้ไม่สปอยล์ เอาเป็นว่าค่อยๆดูไป ความซับซ้อนของปมจะคลี่คลายเมื่อผ่านเข้าสู่ครึ่งหลังของเรื่อง รวมถึงการเริ่มไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ ปะติดปะต่อเรื่องราวได้มากขึ้น แล้วจะพบกับความบันเทิงรสชาติชวนอึ้งชวนทึ่งกันเลย

ความจิกกัดเป็นตลกร้ายของชื่อเรื่องที่เหมือนจะอุปมาว่า เหล่าคนโฉดคนโลภคนโกง เป็นเหมือนฝูงสัตว์ร้ายมารุมทึ้งแก่งแย่งสิ่งที่คาดหวังว่าจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายให้พวกเขา ซึ่งถูกเปรียบเป็นฟางหญ้า ไม่ว่าจะเป็นมุมความแข็งแรง ก็คือไม่สามารถยึดเกาะได้ หรือในมุมของความไร้ค่ากับการทุ่มลงแรงไปเสียเปล่า!

สำหรับนักแสดงในเรื่องนี้ จะได้เห็นลุคแตกต่างจากเดิมๆหลายคน เช่น จองอูซอง และ จองการัม โดยเฉพาะคนหลังนี่ ไม่บอกก็อาจถึงขั้นจำกันไม่ได้เลยเชียวแหละ

สิ่งที่ผู้เขียนชอบมากอีกอย่างของเรื่องนี้ คือความเก๋ของงานกราฟฟิคดีไซน์ end credit ของเรื่อง และความโดนใจ ที่สมกับคำกล่าวว่า เงินทองเป็นของที่ไม่เข้าใครออกใคร จนทำให้ไม่รู้ว่าควรจะสมน้ำหน้าหรือสงสารดี

แถมท้ายด้วยเกร็ดเล่าขำๆจากงานสัมภาษณ์หนึ่ง จองอูซองแซวจอนโดยอนว่า ในฉากที่จอนโดยอนโดนป้ายุนยอจองจิกหัวทึ้งผม ดูท่าว่าป้าจะพึงพอใจกับฉากนี้เป็นพิเศษ เป็นอารมณ์เหมือนได้เอาคืน เพราะครั้งหนึ่งในหนังเรื่อง The Housemaid (2010) ที่ทั้งคู่แสดงร่วมกัน ตอนนั้นป้ายุนยอจองโดนจอนโดยอนตบหน้าฉาดใหญ่