Flora & Ulysses ฟลอรา และ ยูลิสซิส (2021) [บรรยายไทย]

การเดินเรื่องของหนังค่อนข้างให้อารมณ์เหมือนหนังดิสนีย์ยุค 90 ที่เล่าเรื่องแบบเรียบง่ายไม่ซับซ้อน มีการขยี้ปมแบบพอดี แต่สิ่งที่น่าโดนใจคนชอบซุปเปอร์ฮีโร่ คงเป็นการสอดแทรก Easter Eggs จากหนังสือการ์ตูนทั้งของมาร์เวลและ DC ที่ผสานกับความเพ้อฝันของ ฟลอร่า เด็กสาวที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนเชื่อว่าฮีโร่มีอยู่จริง ท่ามกลางสังคมที่ผู้คนสนใจแต่เรื่องของตัวเอง จนหลงลืมความสำคัญของคนรอบตัว กระทั่งหนังมอบความหวังให้เธอด้วยเจ้ากระรอกยูลีซิส กระรอกตัวจ้อยแสนน่ารักที่ดันมีพลังวิเศษ ก่อนที่หนังจะสาดความวายป่วงไปในสถานที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นร้านโดนัท บ้านเมือง แต่ที่น่าสังเกตคือ มันคือความเข้าใจผิดของคนกับกระรอกจนบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ในระดับที่ว่าดึงตัวร้ายแบบตลกแต่ก็น่ากลัวเข้ามาทำให้เรื่องวุ่นวายเหมือนเดิม แต่นอกจากความตื่นเต้นของการไล่ล่าแล้ว หนังยังให้ความสำคัญกับตัวละครของฟลอร่า จอร์จ พ่อของเธอ ฟิลลิส แม่ของเธอ และวิลเลี่ยม ตัวละครหนุ่มผู้ตาบอดเพราะความเครียดสุดขีด ตัวละครที่ค่อย ๆ ค้นพบหนทางแก้ปัญหาต่อความสัมพันธ์ และปมที่ค่อนข้างหนักหน่วงและมีเหตุผลถึงความขัดแย้งที่ปูมาตั้งแต่ต้นเรื่องเพราะเจ้ากระรอกตัวนี้ แม้ว่าจะไม่ได้ซึ้งจนน้ำตาไหล แต่จังหวะการเล่าเรื่องถือว่ากลมกล่อมและเฉลี่ยระหว่างฉากแอ็คชั่นวายป่วง กับ ฉากดราม่าอบอุ่นหัวใจได้เป็นอย่างดี ก็ทำให้เราอมยิ้มได้หลังจบ แม้ว่าจะไม่ใช่หนังฟอร์มยักษ์ แต่เรื่องเนื้อหาถือว่าแน่นมาก

 

ด้วยบทที่เรียบง่ายและดูเป็นธรรมชาติและมุกตลกที่ใส่เข้ามาแบบไม่มากไม่น้อยจนเกินไป จนเหล่าตัวละครในเรื่องก็มีคาร์แร็คเตอร์ที่น่าสนใจ ฟลอร่ากับความน่ารักและไร้เดียงสาที่เธอมีต่อสิ่งรอบ ๆ ตัว รอยยิ้มที่เปล่งออกมาคือความใสซื่อและสดใสชวนให้ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ แต่แท้จริงเธอเองก็เจ็บปวดและต้องดิ้นรนอยู่กับความล้มเหลวในชีวิตเกินเด็ก เจ้ากระรอก ยูลีซิส ผู้แสนน่ารักที่งานซีจีทำให้มันเป็นกระรอกที่ฉลาดและปราดเปรื่องแถมยังมีมุมที่เท่กว่าซูเปอร์ฮีโร่บางตัวอีกตะหาก เพราะด้วยความที่มันพูดไม่ได้ ความโดดเด่นของมันจึงเป็นการสื่อสารด้วยการกระทำของตัวเองต่อคนรอบ ๆ ตัว จนกลายเป็นวุ่นวายไปหมด จอร์จ พ่อคนของฟลอร่าที่เป็นตัวแทนของชายผู้มีความฝันในวัยเด็กที่ถูกวัยผู้ใหญ่ปฏิเสธจนเสียสูญ แต่เห็นแบบนี้ตัวละครเขานั้นน่าสนใจและทำให้ประเด็นของเขาสามารถเข้าถึงคนที่กำลังเติบโตได้เมื่อต้องเจอปัญหาใหญ่ในชีวิต แถมยังมีมุมตลกสมกับเป็นคนที่บ้าคลั่งฮีโร่ไม่ต่างกับลูกสาวและชวนให้อมยิ้มเหมือนกัน  ฟิลลิส ที่แต่งนิยายรักเพ้อฝันจนได้รางวัลและหลงอยู่กับความล้มเหลวจนคาดหวังให้ลูกสาวเห็นความสำคัญของตัวเอง จนกลายเป็นการปิดกั้นจินตนาการของลูกและปิดกั้นชีวิตของตัวเองและจมดิ่งกับความเศร้า กระทั่งเธอได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากเจ้ากระรอกที่ทำให้ชีวิตเธอมี ความหวัง วิลเลี่ยม เด็กหนุ่มที่ตาบอดโดยไม่ทราบสาเหตุที่ดันโดนดึงเข้ามาในปฏิบัติการณ์สุดวายป่วงก็ช่วยสร้างเสียงหัวเราะและความน่าเห็นใจเหมือนกัน เพราะบางมุกก็ดูจะเป็นการล้อเลียนคนที่บกพร่องทางการมองเห็นจริง ๆ แม้ว่าหนังจะไม่ได้ให้ความสำคัญกับประเด็นนี้สักเท่าไหร่ มิลเลอร์ ชายจากกองควบคุมสัตว์ที่มีความแค้นต่อกระรอกและไล่ล่าครอบครัวบัคแมน แถมยังโดนสัตว์ทารุณกรรมสุด ๆ จนเรียกเสียงฮาทุกครั้งที่โผล่มาเลยด้วย

 

ประเด็นที่ดีมาก ๆ ของเรื่องคือ แม้หนังจะพูดถึงซุปเปอร์ฮีโร แต่หนังก็มีประเด็นความเป็นมนุษย์มาก ๆ อย่างเต็มเปี่ยม โดยเฉพาะประเด็นที่ว่า ชีวิตนั้นมันไม่ง่ายเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ มันยากกว่านั้น ซึ่งแทนภาพของตัวละครที่รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองต้องการอะไร อยากทำอะไร แต่ไม่สามารถทำในสิ่งที่ต้องการได้ เช่นความสัมพันธ์ของสามีภรรยาที่ทั้ง ๆ ที่ใจรักกันมากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้ากลับไปหาเพราะความกลัวจนได้เจ้ากระรอกน้อยจอมพลังมาช่วย เรื่องของความหวังที่เจ็บปวดที่สุดคือการถูกทำลายความหวัง เหมือนกับคำที่ จอร์จ พูดว่า “อย่าคาดหวัง จงสังเกต” ที่เขามักพูดให้ลูกฟัง และประเด็นความรักและความห่วงใยของครอบครัวที่มีให้กันและพร้อมจะช่วยเหลือเกื้อกูลกันไม่ว่าจะในยามสุขหรือยามทุกข์ ข้ามผ่านความกลัว หรือแม้แต่การให้กำลังใจกันละกัน ทั้งคนด้วยกัน และระหว่างคนกับสัตว์ ใครก็ต้องการกำลังใจกันทั้งนั้น หรือการกระทำแบบหุนหันพลันแล่นที่นำมาสู่ปัญญาใหญ่ในอนาคตที่คาดไม่ถึงเลย และความเชื่อมั่นของคนเราที่สามารถเปลี่ยนมันให้เป็นไฟในการต่อสู้กับปัญหาทุกอย่างได้ด้วยความหวัง

 

ในส่วนของนักแสดงทุกคนทำหน้าที่ได้ดี โดยเฉพาะ มาทิลดา ลอว์เลอร์ ที่เป็นฟลอร่าได้อย่างน่ารัก แต่ก็สามารถแสดงซีนอารมณ์ดราม่าได้ดี อลิสัน ฮานนิแกน ในบทแม่คนที่กำลังทุกข์ทนกับความเจ็บปวดในชีวิตที่ล้มเหลวและน่าจะมีฉากดราม่าน้ำตาไหลและฉากตลกเธอก็สร้างความเซอร์ไพรส์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ที่ขโมยซีนสุดคือ เบน ชวาร์ตซ์ ที่สวมบทบาทของพ่อคนที่พยายามดิ้นรนในชีวิต และคนนี้เขาเชี่ยวเรื่องจังหวะตลกกับจังหวะดราม่าอยู่แล้ว ฉากไหนออกมาได้มีฮา ได้มีซึ้งกันไปข้าง ส่วนน้อง Benjamin Evan Ainsworth ที่สวมบทเป็นหนุ่มบกพร่องทางสายตาได้อย่างใช้ได้ แม้ว่ามุกบางอันของเขามันจะค่อนข้างประหลาด แต่พอเข้าโหมดจริงจัง เขาก็สามารถทำให้เห็นได้ว่า คนตาบอดนั้นก็มีหัวใจมีความรู้สึกไม่ได้เป็นแค่ตัวตลกให้ใครมาหัวเราะเยาะหรือกดทับได้ แอนนา ดีแวร์ สมิธ ในบทหญิงร่างแก่ คุณหมอใจดีที่คอยให้คำปรึกษาและช่วยเหลือทุกคน แม้ซีนเธอจะไม่มากนักในเรื่อง แต่การออกมาของเธอทำให้หนังดูผ่อนคลายลงมาก แดนนี พูดี้ ในบทตัวร้ายสุดฮาที่โอเวอร์แอ็คติ้งแบบสไตล์ตัวร้ายหนังดิสนีย์ที่ไม่มีมิติอะไร นอกจากความแค้นที่มีต่อกระรอก และรีแอ็คชั่นในการกระทำคือชวนให้ขำตลอด ซีจีกับงานสร้างก็ใช้ได้ ถ้าจะหักคะแนนหนังเรื่องนี้ คงด้วยมุมกล้องที่ดูเหมือนซีรีส์ทางทีวีมากกว่า และการเล่าเรื่องที่ไปเรื่อย ๆ ไม่ค่อยมีชั้นเชิงเท่าไหร่ ไม่ซับซ้อน ไม่มีมิติ ไม่ได้ขยี้ปม ตรงไปตรงมาเหมือนหนังฉายม้วนสิดีโอสมัยก่อนแต่เข้าใจเพราะหนังฉายในสตรีมมิ่งดิสนีย์พลัส มันเลยออกมาอยู่ในระดับดูเพลิน ไม่ต้องคิดถึงงานสร้างระดับหนังฟอร์มยักษ์หรอก แค่ดูเพลิน มีนักแสดงที่ถ่ายทอดมันออกมาใช้ได้ มันก็ดีแล้ว