หมวดหมู่ : หนังดราม่า , หนังตลก
เรื่องย่อ : The Space Between (2021) [บรรยายไทย]
ชื่อภาพยนตร์ : The Space Between
แนว/ประเภท : Drama, Comedy
ผู้กำกับภาพยนตร์ : Rachel Winter
บทภาพยนตร์ : William Porter
นักแสดง : Jackson White, Jimmy Valdez, Paris Jackson
ปีที่ออกฉาย : 2021
เคลซีย์ แกรมเมอร์ ผู้ชนะรางวัลลูกโลกทองคำ นำแสดงในเรื่องราวการมาของวัยที่สร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งตั้งอยู่ในฉากดนตรีในแอลเอยุค 90 อันเป็นสัญลักษณ์ มิกกี้ อดัมส์ (แกรมเมอร์) นักดนตรีร็อคผู้แปลกประหลาดที่เคยเป็นนักดนตรีมาก่อน สูญเสียการควบคุมความเป็นจริงไปทั้งหมดในขณะที่ค่ายเพลงต้องการปล่อยเขาและอัลบั้ม “พิเศษ” ที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ ด้วยความหวังที่จะแยกตัวออกจากห้องจดหมายของค่ายเพลง ชาร์ลี พอร์เตอร์อายุน้อยได้รับมอบหมายให้เดินทางไปที่บ้านที่แปลกประหลาดของนักดนตรีและบังคับให้มิกกี้ อดัมส์ออกจากสัญญา มิกกี้ตระหนักว่าชาร์ลีอาจเป็นกุญแจสำคัญในการบุกทะลวงงานศิลปะ และมิตรภาพที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นของทั้งคู่ก็เติบโตขึ้น ความผูกพันที่แปลกแต่ทรงพลังช่วยให้ทั้งคู่ได้รับมุมมองจากกันและกันเกี่ยวกับวงการเพลง ชีวิต ความรัก…และช่องว่างระหว่างกัน
IMDB : tt8740898
คะแนน : 5.8
รับชม : 271 ครั้ง
เล่น : 31 ครั้ง
Fans of “Frasier” may have found the singing voice of its star, Kelsey Grammer — who crooned a paean to "tossed salads and scrambled eggs"over the sitcom’s end titles — a balm, a comfort and a further source of humor. One is curious as to how they’ll take “The Space Between,” a comedy/drama in which Grammer plays a burnout ’70s rocker and sings nearly an LP’s worth of tunes written by Weezer’s Rivers Cuomo.
No, I am not making this up. The movie, directed by Rachel Winter from a script by Will Aldis, is set in 1996 and narrated by a glib wannabe, Charlie (Jackson White), who works in the mailroom of a record company and haunts L.A.’s Viper Room, lying to bands about his ability to sign them. Aldis’s script nearly knocks itself unconscious trying to establish period bona fides; the names Spacehog, Hole, Guns n’ Roses and River Phoenix are dropped rapid-fire.
Back in the mailroom, Charlie overhears the company head, Donny (William Fichtner) complain about Micky Adams, a Dylanesque (but weren’t they all?) singer-songwriter from decades past, still living off the label. Charlie volunteers to hurry to Montecito and persuade Adams to sever his contract.
Hence, Grammer, with frightful hair and attitude, is soon dosing Charlie with psychedelics and dispensing teachable moments as his disapproving daughter Julie pops in and out of the picture.
This is one of those movies that never quite sinks to the risible depths you kind of wish it would. Grammar’s singing, stentorian in a Harry Chapin mode, is unusual, for sure. But once past the awkwardness Grammar shows some sharp instincts in his characterization. And Paris Jackson, as a would-be protégé of Charlie’s who gets a brushoff, gives a knowing and authentic period-L.A.-rocker turn, especially impressive given she was born well after the movie takes place.